Ψαροκόκαλο...

Διαβάζοντας ιστορίες τρόμου και φαντασίας και μάλιστα με επιμονή σε συγκεκριμένους συγγραφείς, μαθαίνεις να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές, πίσω από τα προφανή, να διακρίνεις τους προβληματισμούς και τους κρυφούς προσωπικούς φόβους του συγγραφέα τους οποίους μασκαρεύει με ευφάνταστες πλοκές και απόκοσμα όντα γιατί αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνήσει με τους άλλους...Ίσως επειδή κι εσύ ζορίζεσαι μερικές φορές να επικοινωνήσεις ευθέως με τους ανθρώπους και όλο αυτό σου μοιάζει οικείο... Όταν μια πολύ δυνατή καταιγίδα προκαλεί καταστροφές και διακοπή της ηλεκτροδότησης στην περιοχή του Μπρίτζτον στο (πολύπαθο) Maine, μια περίεργη, γαλακτερή ομίχλη απλώνεται πάνω από την λίμνη... Ο Ντέιβιντ Ντρέιτον παίρνει τον μικρό του γιο Μπίλυ και πηγαίνουν στον κοντινό super market για να προμηθευτούν εφόδια ενώ η ομίχλη εξαπλώνεται... Όταν είναι πλέον εκεί και ψωνίζουν η ομίχλη έχει καταπιεί πλέον όλη την πόλη και έχει γίνει κατανοητό ότι κάτι περίεργο συμβαίνει, ότι αυτή η ομίχλη κρύβε

Κάποτε, πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια, εγώ κι η Μ. είχαμε εργαστεί για ένα διάστημα 2 μηνών το πολύ, part time, σε μια εταιρεία για ένα project one off το οποίο όμως είχε προοπτική, αν ολοκληρωνόταν στην ώρα του και με επιτυχία, να οδηγήσει σε μια μόνιμη σχέση εργασίας... Είχαμε συμφωνήσει με τον διευθυντή και ιδιοκτήτη της εταιρείας για μια αμοιβή 50.000 δραχμών έκαστος, με την ολοκλήρωση του project... Ο εν λόγω "κύριος" είχε το πορτραίτο του Che Guevara πάνω από το γραφείο του και γενικά "πουλούσε" ένα προφίλ ανθρώπου αριστερού, διανοούμενου κτλ...  Τον αποκαλώ "κύριο" κι όχι κύριο διότι η ολοκλήρωση του project πριν την λήξη της προθεσμίας που μας είχε θέσει δεν σήμανε την πληρωμή μας αλλά ένα γελοίο κρυφτό από μέρους του "κυρίου" για ένα μήνα στη διάρκεια του οποίου η μια αναβολή πληρωμής διαδεχόταν την άλλη... Το ζήτημα λύθηκε μόνο όταν η κατάσταση χόντρυνε και τον απειλήσαμε με καταγγελία στο ΙΚΑ οπότε και μας κάλεσε και με ένα δήθεν

Στα βόρεια των ΗΠΑ, στην πολιτεία του Maine, υπάρχει μια μικρή, επαρχιακή πόλη που λέγεται Castle Rock... Είναι μια όμορφη πόλη, με πολύ πράσινο, με λίγους κατοίκους που όλοι γνωρίζουν όλους, ήσυχη και ειδυλλιακή, εκ πρώτης όψεως, που όμως δεν είναι... Σε αυτή την πόλη, πολύ συχνά, συμβαίνουν πράγματα που οι άνθρωποι προτιμούν να μην γνωρίζουν γιατί δεν μπορούν να τα εξηγήσουν, η λογική τους δυσκολεύεται να τα ερμηνεύσει... Είναι συμβάντα που αμφισβητούν την αντίληψη που έχει ο μέσος άνθρωπος για την πραγματικότητα, την αλήθεια και το ψέμα και αυτό είναι πολύ τρομακτικό, η απώλεια των βεβαιοτήτων είναι σίγουρα πολύ τρομακτικό πράγμα... Ξέχασα να πω προηγουμένως ότι αυτή η πόλη, το Castle Rock, δεν θα το βρείτε σε κανένα χάρτη των ΗΠΑ γιατί υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό του  Stephen King και είναι ο τόπος που διαδραματίζονται πολλές από τις ιστορίες του και τα  "Χρήσιμα Αντικείμενα" είναι μια από αυτές... Τα εγκαίνια ενός νέου καταστήματος με την επωνυμία  "Χρήσιμ

Χθες το βράδυ κάνω τον Θ. μπάνιο και μου ζητάει να πούμε αγγλικές λέξεις... Λέμε την γατούλα,  το σκυλάκι και κάποια στιγμή με ρωτάει πώς λέγεται στα αγγλικά ο δρόμος... Έχει δύο λέξεις, του λέω, street και road... Το σκέφτεται λίγο και με ρωτάει... Θ. : Street λένε τους δρόμους που στρίβουν ; :)