"Το δέμα" του Sebastian Fitzek

Η Don't Ever Read Me το έθαψε και ομολογώ ότι η κριτική της με προβλημάτισε γιατί τα υπόλοιπα σχόλια που είχα ακούσει μέχρι τότε ήταν διθυραμβικά... Όταν έφτασε στα χέρια ως δώρο γεννεθλίων, την ξαναθυμήθηκα αλλά συναισθηματικά σκεπτόμενος αφού το δώρο ήταν "από χέρι", δεν ήθελα να καταλήξω σε αρνητικά συμπεράσματα, ήθελα να μου αρέσει... Κατά τη (σύντομη) διάρκεια της ανάγνωσής του προσπάθησα να διατηρήσω μια αντικειμενικότητα στη κρίση μου και νομίζω ότι το κατάφερα... Σίγουρα δεν συμφωνώ με την Don' t Ever Read Me κι επίσης κάποια από τα σχόλια της με παραξενεύουν τώρα που το έχω διαβάσει αλλά τι να γίνει, έτσι είναι είναι με τις γνώμες, όλοι έχουν από μία...

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:

Η ψυχίατρος Έμα Στάιν πέφτει θύμα βιασμού. Από τότε νιώθει ασφαλής μόνο στο σπίτι της. Μέχρι τη στιγμή που ο ταχυδρόμος την παρακαλά να παραλάβει ένα δέμα για τον γείτονά της.

Ένα μοναδικά εθιστικό ψυχολογικό θρίλερ που εξετάζει τα όρια του ανθρώπινου μυαλού.

Τους τελευταίους μήνες, μετά το απαίσιο εκείνο γεγονός, μένεις κλεισμένη στο σπίτι σου.

Θέλεις να το αφήσεις πίσω σου.

Ένα πρωί, ο ταχυδρόμος σού αφήνει ένα δέμα για τον γείτονα που λείπει.

Δεν έχεις ακούσει ποτέ ξανά το όνομά του.

Κοιτάζεις από τον φράχτη, και ο κήπος του φαίνεται παρατημένος. Δείχνει σαν να μη ζει κάποιος εκεί καιρό τώρα.

Κάτι σε σπρώχνει να ανοίξεις το δέμα.

Ξεκινάει ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής σου.

Βρήκα το βιβλίο αν μη τι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον... Η αφήγηση κινείται σε δύο παράλληλες ροές, μία που κινείται στο παρελθόν, μια αφήγηση των συνταρακτικών γεγονότων που συνέβησαν, και μια στο παρόν όπου η Έμα δίνει μια κατάθεση/εξομολόγηση στον δικηγόρο της για να προετοιμάσει την παρουσία της στο δικαστήριο... Ο Fitzek δημιουργεί μια κλειστοφοβική και απειλητική ατμόσφαιρα, τοποθετημένη μέσα στον ζοφερό γερμανικό χειμώνα που μοιάζει να ταυτίζεται με την τρικυμία εν κρανίο στην οποία φαίνεται να βρίσκεται η ηρωίδα ενώ δεν λείπουν οι σκηνές καταιγιστικής δράσης και αγωνίας... Η Έμα Στάιν που υποφέρει από ψυχικές διαταραχές μετά τον βιασμό που υπέστη φαίνεται να ακροβατεί μεταξύ λογικής και παράνοιας και η ίδια δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά τι είναι πραγματικό και τι όχι... Το δέμα που κατά τύχη πέφτει στα χέρια της θα πυροδοτήσει μια σειρά γεγονότων που θα την ωθήσουν στα όρια της, θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με φρικτές αλήθειες και με τον ίδιο της τον εαυτό... 

Θεωρώ το βιβλίο ως επιτυχημένο ψυχολογικό θρίλερ από την στιγμή που η διήγηση με επηρέασε τόσο ώστε να αναπηδώ από τους ήχους που κάνει το σπίτι μέσα στην νύχτα όταν διάβαζα πριν κοιμηθώ... Βρήκα πολύ καλή την ανάπτυξη του χαρακτήρα της Έμα, του άντρα της Φίλιπ και του Κόνραντ, του δικηγόρου της, ενώ κυρίως η περιγραφή του κυρίου Πάλαντ, του αινιγματικού γείτονα, κατάφερε να μου ζωγραφίσει την εικόνα του μέσα στο μυαλό μου... Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη διαχείριση της ιδέας και την ανάπτυξη από τον Fitzek  και το μόνο σημείο που βρίσκω αδύναμο είναι η τεκμηρίωση της ενοχής του "κακού" στο φινάλε την οποία θα ήθελα πιο δουλεμένη χωρίς όμως να μου αλλάξει την συνολική εντύπωσή μου για το βιβλίο το οποίο θεωρώ πολύ καλό... Τόσο καλό που παραπάνω από το μισό το διάβασα μονορούφι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής που μας πέρασε...