"Τυχαίο θύμα" του Arne Dahl

Τρίτο συνεχόμενο post για βιβλίο και επί της ουσίας αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα μου καθώς εδώ και καιρό, όχι μόνο τώρα που είμαι διακοπές και ποστάρω  από ένα μπαλκόνι που βλέπει θάλασσα, είναι το μόνο δημιουργικό πράγμα που κάνω... Το υπερφορτωμένο μου μυαλό βρίσκει ξανά στο διάβασμα το καταφύγιο που χρειάζεται για να μην γυρνάει εναντίον μου και να μου επιτίθεται...

Το βιβλίο του Arne Dahl εκ πρώτης όψεως είναι ένα τυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα... Το οπισθόφυλλο μας ενημερώνει ότι:

Με ένα ποτήρι μπίρας κάποιος ανοίγει το κεφάλι ενός νεαρού οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας σε ένα εστιατόριο της Στοκχόλμης. Ο νεαρός πεθαίνει. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα περιστατικό της συνηθισμένη γκρίζας και ωμής καθημερινότητας στο κέντρο της πόλης. Την έρευνα αναλαμβάνει ένα ζευγάρι τιμωρημένων ερευνητών, ο Πολ Γελμ και η Σέρστιν Χολμ, που προέρχονται από την Ομάδα Άλφα. Και κάτι συμβαίνει. Πίσω από το σπασμένο ποτήρι μπίρας αρχίζει να διαφαίνεται μια διαφορετική αλληλουχία γεγονότων, η οποία οδηγεί προς πολλές κατευθύνσεις: στις φυλακές της Κούμλα, όπου ένα κελί τινάζεται στον αέρα· στη βιομηχανική περιοχή της Σίκλα, όπου γίνεται ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ ατόμων του υποκόσμου· στο Ντάντεριντ, όπου ένας έμπορος ναρκωτικών ασχολείται με τον παραδεισένιο κήπο του· στο αστυνομικό σώμα, όπου ένας ανώτερος αξιωματικός συμπεριφέρεται παράξενα· στο μέλλον, όπου εμφανίζεται έξαφνα μια απειλή για τρομοκρατική ενέργεια· στο παρελθόν, όπου αρχίζουν να διακρίνονται τα βαθύτερα στρώματα της κόλασης.

Τα πρώτα κεφάλαια με δυσαρέστησαν... Η πλοκή είχες πολλές παράλληλες αφηγήσεις που μου φαίνονταν ακατανόητες και ασύνδετες, το βιβλίο δεν έβρισκε ρυθμό... Ο συγγραφέας έκανε υπερβολικά πολλές αναφορές στο παρελθόν των ηρώων του από προηγούμενα βιβλία τα οποία δεν έχω διαβάσει και αρκετά δεν τα καταλάβαινα,,, Ήταν σαν να ήμουν σε μια παρέα που λέγανε ένα αστείο και όλοι το καταλάβαιναν εκτός από εμένα...

Όσο η ιστορία προχωρούσε η πλοκή αποκτούσε σώμα, γινόταν πιο συμπαγής και ενδιαφέρουσα... Οι παράλληλες αφηγήσεις κούμπωσαν σιγά σιγά μεταξύ τους και μέσα από τις σελίδες που περνούσαν αναδύθηκε μια εξαιρετική ιστορία πολύπλοκη και πολυεπίπεδη με ενδιαφέροντα σχόλια πάνω στην  σουηδική κοινωνία, την πολιτική, τις κοινωνικές παθογένειες, την φύση του ανθρώπου στο σύνολο της από την καλή και από την ανάποδή του... Η ιστορία είναι σκληρή όπως είναι η ζωή και οι μεταμορφώσεις που υφίσταται ο άνθρωπος εξαιτίας των καταστάσεων που ζει ή που επιλέγει είναι αυτές που καθορίζουν το ποιος είσαι και την μοίρα σου... 

Κάπως έτσι λοιπόν, ένα βιβλίο που ξεκινάει με άσχημους οιωνούς εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικά ευχάριστο ανάγνωσμα το οποίο θα αδικείτο κατάφωρα αν το χαρακτήριζα απλά ένα καλό βιβλίο για το καλοκαίρι, μπορώ υπεύθυνα να δηλώσω ότι είναι ένα βιβλίο κατάλληλο για όλες τις εποχές...