"Οι δώδεκα αιώνιοι" του Justin Cronin

Είναι κάποια βιβλία που προορίζονται να γίνουν τριλογίες, τετραλογίες κ.ο.κ. ... Είναι αυτά που όταν στέλνει ο συγγραφέας τα πρώτα δείγματα στον εκδοτικό οίκο αυτός που τα παραλαμβάνει καταλαβαίνει ότι έχει πιάσει λαβράκι, ένα συμβόλαιο προσφέρεται άμεσα στον συγγραφέα και η ιστορία μεγαλώνει και κόβεται σε κομμάτια... Το βιβλίο είναι και προϊόν, δυστυχώς ή ευτυχώς... Κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη όταν υπέβαλλε τα πρώτα δείγματα από το πρώτο μέρος της τριλογίας του ο Justin Cronin ("Το πέρασμα") και κάπως έτσι έφτασε στα χέρια των αναγνωστών (και τα δικά μου προφανώς) το δεύτερο μέρος της τριλογίας, το "Οι δώδεκα αιώνιοι" ...

Μετά την εξόντωση του Μπάμπκοκ, το κυνήγι για τους δώδεκα αιώνιους, τους δώδεκα πρώτους μιαρούς που "γεννήθηκαν" στο Τέλουραιντ του Κολοράντο στα πλαίσια ενός στρατιωτικού πειράματος, συνεχίζεται χωρίς όμως επιτυχία... Έχουν περάσει 5 χρόνια και οι ζωές των ηρώων που συναντήσαμε στο πρώτο βιβλίο έχουν αλλάξει ενώ κάποιοι από αυτούς έχουν χάσει τις ζωές τους... Το κυνήγι φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά όμως ο Πίτερ και η Αλίσια πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσουν, ότι είναι ο μόνος τρόπος να απαλλάξουν μια και καλή τον κόσμο από την μάστιγα των μιαρών... Η Έιμι, το Κορίτσι που Ήρθε από το Πουθενά, ζει μια ήσυχη ζωή σαν μοναχή όμως οράματα και σκέψεις την κατακλύζουν... Κάποια ακατανόητα εκ πρώτης όψεως γεγονότα, μια μυστηριώδης γυναίκα που φαίνεται να καθοδηγεί τους μιαρούς σε κάποιες επιθέσεις εναντίων των ανθρώπων θα είναι η αφορμή για την έναρξη μιας αναζήτησης του τι υπάρχει εκεί έξω στις ερημιές και όλα τα βήματα θα τους οδηγήσουν στην παγωμένη, χειμωνιάτικη Αϊόβα... Εκεί πολλές εκπλήξεις θα συμβούν, πολλές απαντήσεις θα δοθούν και κανένας πια δεν θα είναι ίδιος...

Το βιβλίο κινείται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους, το παρόν και την εποχή που ξέσπασε η επιδημία... Οι αφηγήσεις εκείνων των πρώτων χαοτικών ημερών επιχειρούν να δώσουν μια εικόνα των γεγονότων και να δώσουν απαντήσεις σχετικά με το παρελθόν των ηρώων του βιβλίου, να δέσουν τα γεγονότα που συνέβησαν και αυτά που θα συμβούν στο παρόν του χρόνου που εκτυλίσσεται το βιβλίο σαν τα κομμάτια ενός παζλ... Ο Cronin επιχειρεί να εμβαθύνει στο background των ηρώων του, προσπαθεί να τους αναλύσει και να τους παρουσιάσει στο αναγνωστικό κοινό του καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι για όλες τις συμπεριφορές υπάρχουν πάντα κάποιες αιτίες αλλά είναι θέμα του καθενός οι επιλογές που θα κάνει, το να διαλέξει το "καλό" από το "κακό"...  Η ανθρώπινη ψυχή είναι μια σκοτεινή άβυσσος που κρύβει εξίσου τέρατα και θαύματα... Το βιβλίο έχει κινηματογραφική πλοκή και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, έχει δράση και αγωνία, χωρίς όμως να γίνεται ένα αναγνωστικό action movie... Μου άρεσε πολύ η δουλειά που έκανε ο συγγραφέας εμβαθύνοντας σε ότι έχει απομείνει από την ψυχή των μιαρών, κυρίως μέσα από τον Κάρτερ τον τελευταίο από τους προπάτορες ενώ παίζει πολύ με την ιδέα του ότι τα τέρατα δεν κρίνονται από την εξωτερική τους εμφάνιση,αν σκεφτείς ειδικά το φινάλε... 

Το  "Οι δώδεκα αιώνιοι"  είναι ένα πολύ καλό βιβλίο τους είδους του sci-fi/horror το οποίο ναι μεν δεν είχε τον δυναμισμό και την ένταση  του "Το πέρασμα"  αλλά είναι το βιβλίο αυτό το οποίο στήνει σε σταθερά θεμέλια το σύμπαν αυτού του κατεστραμμένου από την επιδημία κόσμου και σε προετοιμάζει για το τέλος της τριλογίας, το "Η Πόλη των Κατόπτρων", το οποίο ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου...