"Ο Μαύρος Πύργος VI - Το τραγούδι της Σουζάνας" του Stephen King

Όταν είμαι άρρωστος και κάθομαι στο σπίτι, για να σκοτώσω την ώρα μου είτε θα δω κάποια σειρά είτε θα διαβάσω κάποιο βιβλίο, οι ρυθμοί "κατανάλωσης" του οποιουδήποτε μέσου όμως είναι καταιγιστικοί... Κάπως έτσι κάποτε σε μια αμυγδαλίτιδα διάβασα τις "Πύλες της Φωτιάς" σε μια μέρα, σε μια γαστρεντερίτιδα είδα όλη την πρώτη σεζόν του "Stranger Things" κ.ο.κ. ... Αυτή την φορά είμαι κλινήρης από την Τρίτη με τον λαιμό γεμάτο πύον και με 500άρα αντιβίωση δις ημερησίως οπότε ο χρόνος για διάβασμα είναι αρκετός... Έτσι λοιπόν διάβασα μέσα σε δυο μέρες το "Ο Μαύρος Πύργος VI - Το τραγούδι της Σουζάνας" , το προτελευταίο βιβλίο της σειράς κι έχω προλάβει να διαβάσω και καμιά 300αριά σελίδες από το τελευταίο βιβλίο αλλά γι' αυτό θα τα πούμε σε άλλο post... Η ουσία είναι ότι το τέλος του μονοπατιού πλησιάζει...

Μετά τα γεγονότα που συμβαίνουν στο προηγούμενο βιβλίο της σειράς , η Σουζάνα, όμηρος μέσα στο ίδιο της το σώμα από την Μία, τη δαίμονα που κυοφορεί το παιδί του Πορφυρού Βασιλιά, μεταφέρεται στο 1999, στο Μανχάταν για να γεννήσει σε μια προκαθορισμένη τοποθεσία... Το κα-τετ ξεκινάει μια απελπισμένη καταδίωξη για να την σώσει... Έπειτα από απροσδόκητα γεγονότα ο Τζέικ με τον πατέρα-Κάλαχαν θα μεταφερθούν κι αυτοί στο 1999 ενώ ο Ρόλαντ με τον Έντι βρίσκονται στο 1977... Οι παράλληλες προσπάθειες και των δύο ομάδων, σε δύο διαφορετικά πότε να σώσουν τη Σουζάνα αλλά κυρίως να προστατέψουν το Τριαντάφυλλο και τον Μαύρο Πύργο, θα είναι συγκλονιστικές...

Το "Ο Μαύρος Πύργος VI - Το τραγούδι της Σουζάνας"  είναι αν δεν κάνω λάθος το μικρότερο βιβλίο της σειράς από άποψη αριθμού σελίδων αλλά κατά την άποψη μου είναι το πιο συμπυκνωμένο μέχρι τώρα... Έχει μια εξαιρετικά έντονη πλοκή που ταιριάζει πολύ με το θέμα της καταδίωξης που είναι το κεντρικό του βιβλίου κι επίσης προσφέρει στον αναγνώστη πολλά κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ του Μέσου Κόσμου, ένα σύμπαν που κατά τη δική μου αντίληψη, πρέπει να ήταν ένα work in progress για τα 30 χρόνια που διήρκεσε η συγγραφή του Μαύρου Πύργου... Είμαι σίγουρος ότι ο King δεν είναι ότι δεν ήθελε να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες του Μέσου Κόσμου, δεν τις γνώριζε καν ο ίδιος... Στο βιβλίο περιλαμβάνονται μεταξύ πολλών άλλων μια εξαιρετική σεκάνς δράσης, ένα καταπληκτικό πιστολίδι σε ένα επαρχιακό super market στο Maine, η οποία είναι χωρίς σκέψη η καλύτερη της σειράς, πολλές λεπτομέρειες και αποκαλύψεις σχετικά με το σύμπαν του Μαύρου Πύργου, όπως είπα πιο πάνω και ένα πολύ έξυπνο αλλά ίσως και λίγο υπερφίαλο (θα πουν οι κακοπροαίρετοι) twist της πλοκής...  Ο King τοποθετεί τον εαυτό του στην πλοκή του βιβλίου, δίνοντας του μάλιστα κι ένα εξαιρετικά κρίσιμο ρόλο... Παράλληλα βρίσκει την ευκαιρία να κάνει μια δημόσια αυτοκριτική για τα πάθη που τον βασάνιζαν (χωρίς ο ίδιος να το πολύ αντιλαμβάνεται) εκείνη την εποχή... Προσωπικά βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό το στοιχείο της πλοκής, δεν το έχω συναντήσει ξανά σε άλλο βιβλίο... 

Το φινάλε του βιβλίου είναι απότομο και γεμάτο ένταση, βασανιστικό για τον αναγνώστη που διάβασε το βιβλίο όταν πρωτοεκδόθηκε και ήξερε ότι έπρεπε να περιμένει τουλάχιστον ένα χρόνο για την συνέχεια... Για μένα δεν σήμαινε τίποτε περισσότερο από το να φορτώσω το τελευταίο μέρος του Μαύρου Πύργου στο tablet μου και να συνεχίσω την ανάγνωση... Είπαμε, το τέλος του μονοπατιού πλησιάζει...