"Ο Μαύρος Πύργος V - Οι Λύκοι της Κάλα" του Stephen King

Ο Μαύρος Πύργος, μέρος 5ο...

Η αναζήτηση του κα-τετ του Ρόλαντ Ντεσέιν, του τελευταίου πιστολέρο, συνεχίζεται όταν στο δρόμο τους εμφανίζονται κάποιοι αγρότες κι ένας ιερέας από ένα μέρος με την ονομασία Κάλα Σεν Μπριτζες και ζητούν τη βοήθειά τους... Κάθε 20 χρόνια περίπου οι μυστηριώδεις Λύκοι έρχονται και απαγάγουν το ένα από τα δυο δίδυμα παιδιά κάθε οικογένειας της κοινότητας και όταν αυτά επιστρέφουν έχουν μεταβληθεί σε άμυαλους γίγαντες που πεθαίνουν πρόωρα... Η μέρα της επιστροφής των Λύκων πλησιάζει...  Ο Ρόλαντ αποφασίζει να αφεθεί στο κα και να λοξοδρομήσει προς την Κάλα για να βοηθήσει τους χωρικούς... Ξέρει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο και ότι όλα θα υπηρετήσουν στο τέλος τον σκοπό του, την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου και την αποκατάσταση της ισορροπίας στο σύμπαν...

Το βιβλίο κινείται στα υψηλά στάνταρ που έχουν χαράξει τα προηγούμενα τέσσερα βιβλία της σειράς και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά... Παρ' όλα αυτά δεν επιδεικνύει τη ζωντάνια και τον παλμό στην εξέλιξη της πλοκής που επέδειξαν κάποια από τα άλλα... Ίσως να φταίει το γεγονός ότι το μέγεθός του είναι μεγάλο, πλέον των 700 σελίδων, ίσως να φταίει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της αφήγησης αναλίσκεται σε παράλληλες ιστορίες που έρχονται όμως να προσθέσουν σημαντικά στοιχεία στην πλοκή... 

Χαρακτηριστικά στοιχεία του βιβλίου είναι η εμφάνιση του ιερέα Κάλαχαν, ο οποίος οδηγεί τους αγρότες της Κάλα στο να ζητήσουν τη βοήθεια των πιστολέρο... Ο Κάλαχαν είναι ένας χαρακτήρας που έχει ξαναεμφανιστεί σε βιβλίο του Stephen King, το Salem's Lot, κι έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί στον Ρόλαντ και το κα-τετ του... Επίσης έχει στην κατοχή του κάτι τρομερό και αποτρόπαιο που όμως ο Ρόλαντ χρειάζεται για την αναζήτησή του... Το δεύτερο σημαντικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ότι βλέπουμε ότι η Σουζάνα εξακολουθεί να βασανίζεται από τους δαίμονες που κατοικούν στο κεφάλι της, όπως παλιότερα με την Ντέτα, μόνο που τώρα πια φαίνονται να έχουν αποκτήσει σάρκα και οστά... Αυτοί οι δαίμονες είναι που θα οδηγήσουν στο φινάλε του βιβλίου και θα αφήσουν τον αναγνώστη με ανοιχτούς λογαριασμούς και μεγάλη προσμονή για το επόμενο βιβλίο του Μαύρου Πύργου...

Το "Οι Λύκοι της Κάλα" είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ ευχάριστα, είναι ένα ωραίο παραμύθι για μεγάλους, κομμάτι ενός άλλου μεγαλύτερου... Δεν το διαβάζουμε για τις λογοτεχνικές αρετές του ή για τους προβληματισμούς που μπορεί να μας εμπνεύσει αλλά γιατί θέλουμε να μάθουμε το φινάλε της ιστορίας, ακριβώς σαν τα παιδιά... 

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν έχει περάσει κι από το μυαλό κι άλλων αναγνωστών του Μαύρου Πύργου αλλά μόνο σε μένα η Νορθ Σέντραλ Ποζιτρόνικς θυμίζει τόσο πολύ την Ντάρμα;