"Η δίψα" του Jo Nesbo

Το έχω πάρει απόφαση ότι δεν μπορώ να γράψω επί της ουσίας κριτική για τα βιβλία του Nesbo διότι αφενός δεν είμαι αντικειμενικός και αφετέρου ακολουθούν μια συγκεκριμένη μανιέρα, όπως όλα τα βιβλία τύπου series, που ή σου αρέσει ή όχι... Προσωπικά λατρεύω τον Harry Hole και τις ιστορίες του και πιστεύω ότι τον αγαπά και ο Nesbo κι όχι μόνο για τα λεφτά και τη δόξα που του έχει χαρίσει... Μπορεί να λένε ότι ο Nesbo μισεί τον Hole που του έχει κλέψει όλη τη δόξα αλλά πάντα οι ιστορίες του αλκοολικού μπάτσου από το Όσλο είναι αυτές που πρέπει...

Η σύνοψη του βιβλίου από το Μεταίχμιο είναι αυτή:

Πλινκ: Ο ήχος του ταιριάσματος στο Tinder είναι ο τελευταίος που θα ακούσει η Ελίζε Χέρμανσεν πριν πέσει θύμα δολοφονίας μες στο διαμέρισμά της. Το νεκρό κορμί της θα βρεθεί από την αστυνομία σημαδεμένο και στραγγισμένο από το αίμα.

Όταν μια ακόμα γυναίκα δολοφονείται, τα αντανακλαστικά του πρώην επιθεωρητή και νυν καθηγητή στην Αστυνομική Ακαδημία Χάρι Χόλε, θρυλικού διώκτη σίριαλ κίλερ, ενεργοποιούνται…

Άλλωστε ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης στοιχειώνει τον ύπνο του, φωνές κατακλύζουν κάθε τόσο το μυαλό του: υπάρχει ένας δολοφόνος που ο Χάρι δεν κατάφερε να συλλάβει. Μήπως ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν ξανά;

Το βιβλίο έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός Hole βιβλίου... O Harry τόσο λόγω των δαιμόνων μέσα στο κεφάλι του όσο και από αγάπη για τους ανθρώπους, δικούς του και ξένους, αφού αυτό που τον κινεί είναι να είναι κάπου χρήσιμος, θα ριχτεί στο κυνήγι του φονιά για άλλη μια φορά... Η λίστα με τα φαντάσματα που του ταράζουν τον ύπνο μέσα στην νύχτα θα μεγαλώσει καθώς η αναζήτηση της αλήθειας απαιτεί πάντα θυσίες και ο Harry το ξέρει καλύτερα από όλους... Ζει μια ζωή που κατά βάθος πιστεύει ότι δεν του αξίζει και τρέμει για την ημέρα που θα την χάσει, την μέρα που θα ακούσει τον πάγο να ραγίζει κάτω από τα πόδια του... Γύρω του κινούνται γνωστοί χαρακτήρες από προηγούμενα βιβλία αλλά και νέοι, όλοι τόσο ίδιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί από τον Harry, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τον καλύτερο τρόπο... Κάνουν λάθη, μερικές φορές εγκλήματα αλλά είναι απόλυτα ανθρώπινοι και χειροπιαστοί, επαφίεται στον αναγνώστη να τους βάλει ταμπέλα...  Στο τέλος όλοι οι άνθρωποι είναι γεννήματα συγκυριών, επιλογών και συμπτώσεων...

Η πλοκή είναι συναρπαστική, όπως σε κάθε βιβλίο του Nesbo και η υπόθεση στημένη και αναλυμένη μέχρι λεπτομέρειας... Θα ήθελα να σταθώ στην εξαιρετική σεκάνς του φινάλε της οποίας η πλαστικότητα της περιγραφής με εντυπωσίασε αφάνταστα... Επίσης να σημειώσω ένα δυο bullets:

• Βρίσκω ατυχέστατη την επιλογή του Μεταίχμιου να αλλάξει το κλασσικό format των εξώφυλλων των βιβλίων του Nesbo, υπάρχουμε κι εμείς οι ψυχαναγκαστικοί...
• Το όλο story, μου έφερε στο μυαλό από τεχνικής άποψης το "Red Dragon"... Αν έχετε διαβάσει και τα δύο θα καταλάβετε τι λέω...
• Ετοιμαζόμαστε για την συνέχεια των περιπετειών του Hole, το φινάλε δεν αφήνει αμφιβολίες...

(*) Το παρόν post γράφτηκε συνοδεία μπύρας... Θα άρμοζε καλύτερα ένα Jim Beam αλλά δεν συνηθίζω να πίνω, καλοκαιριάτικο, ουίσκι μέσα στο καταμεσήμερο...ακόμα...