"Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι" του Stephen King

Ακόμα ένα βιβλίο της σειράς του Μαύρου Πύργου, το τρίτο στην σειρά, έφτασε στο τέλος του... Το διάβασα αργά και αν δεν ήταν αυτό το σαββατοκύριακο και η βροχή που πέφτει έξω ασταμάτητα, αυτό το post θα καθυστερούσε κι άλλο να εμφανιστεί... Δεν είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο, αλλά αφενός εγώ βρίσκομαι σε αναγνωστική δυστοκία και αφετέρου το βιβλίο ξοδεύει σχεδόν όλο το πρώτο μισό για να γίνει ενδιαφέρον...

Στο "Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι" ξαναβρίσκουμε το κα-τετ του Ρόλαντ της Γαλαάδ να συνεχίζει την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου... Η πορεία τους μέσα από της ερημιές του Μέσου κόσμου τους δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και τους εαυτούς τους και να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο στον οποίο βρίσκονται... Καταφέρνουν  να εντοπίσουν, όχι χωρίς κίνδυνο, να εντοπίσουν το μονοπάτι εκείνο, την  Ακτίνα, που θα τους οδηγήσει στον Μαύρο Πύργο και ακολουθούν το δρόμο του... Σιγά σιγά έρχονται σε επαφή με τις πόλεις και τα χωριά, ή μάλλον τα απομεινάρια τους, αυτού του ρημαγμένου κόσμου που περιδιαβαίνουν... Όσο προχωρούν, θραύσματα αναμνήσεων των προηγούμενων ζωών τους θα τους βοηθήσουν ουκ ολίγες φορές σαν κομμάτια ενός puzzle που μπαίνουν στην θέση τους καθώς θα αντιμετωπίσουν φοβερούς κινδύνους στο δρόμο τους... Το φινάλε του βιβλίο είναι απότομο, σχεδόν ενοχλητικό, αλλά σκέτο teaser για το τι θα ακολουθήσει στην ιστορία μας...

Όπως είπα και πιο πάνω, το βιβλίο κάνει μια πολύ αργή εκκίνηση... Όπως τα μέλη του κα-τετ εκπαιδεύονται από τον Ρόλαντ μέχρι να βρουν την "περπατησιά" τους έτσι και το βιβλίο αρχικά ζορίζεται να βρει τον ρυθμό του... Η σταδιακή κατανόηση του ταξιδιού τους και του κόσμου που βρίσκονται, η αναμέτρηση με τον Φρουρό και η ανακάλυψη της Ακτίνας, δίνουν σιγά σιγά πνοή στην αφήγηση... Η προσέγγιση της Λουντ και τα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί εξελίσσονται καταιγιστικά και κάνουν το "Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι" ένα πραγματικό page turner... Με την άφιξη στην Λουντ το σύμπαν του Μέσου Κόσμου παίρνει σάρκα και οστά... Με σαφείς αναφορές στην πραγματικότητα , τον κίνδυνο από την χρήση των πυρηνικών, της μόλυνσης του περιβάλλοντος και της αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας, ο  Stephen King δημιουργεί μια απόλυτα ζοφερή post apocalyptic εικόνα που θυμίζει πάρα πολύ "Mad Max: Fury Road" ή "Escape from New York" με ένα twist μαγείας... 

Εξαιρετικά ευχάριστο ανάγνωσμα, παρά την αργή εκκίνηση, σίγουρα το πιο ενδιαφέρον από τα τρία βιβλία του Πύργου που έχω διαβάσει μέχρι τώρα, σίγουρα το πρώτο που δημιουργεί τόσο μεγάλη προσμονή για την συνέχεια...  Παρ' όλα αυτά λέω να διαβάσω κάτι άλλο πλην του Πύργου για να αλλάξω λίγο παραστάσεις...