Το τρίτο παιδί...
Πριν παντρευτούμε λέγαμε με την Μ. ότι θα κάνουμε τρία παιδιά... Είμαστε και οι δύο παιδιά οικογενειών που είχαν από δύο παιδιά αλλά ο αριθμός τρία μας φάνταζε ιδανικός όσον αφορά τα παιδιά που θα κάναμε...
Η γέννηση του Σ. είχε σαν αποτέλεσμα ένα ανεπανάληπτο κυκλώνα συναισθημάτων που υπήρξε καταλύτης για πάρα πολλά πράγματα... Η γέννηση του Θ,. ήταν απλά θέμα χρόνου... Η εγκυμοσύνη στον Θ. αλλά και αρκετό διάστημα μετά ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα επαγγελματικά καθώς η κατάσταση εναλλασσόταν από εξοντωτική πίεση και εξαντλητικά ωράρια σε ένα εντελώς χειροπιαστό φόβο και ανασφάλεια για το αύριο...
Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες στην ανατροφή των παιδιών μας ήταν οι γονείς μου και ο πεθερός μου που μας στήριξαν με πολλούς τρόπους παρά την κούρασή τους, τα δικά τους προβλήματα και τα χρόνια που βάραιναν στις πλάτες τους... Με την Μ. καταλήξαμε ότι δεν είναι ρεαλιστικό να σκεφτόμαστε το τρίτο παιδί για διάφορους λόγους, όλους απόλυτα λογικούς και γι' αυτό φτιάξαμε καινούργιο δωμάτιο στα αγόρια, διαμορφώσαμε το παλιό δωμάτιο του μωρού σε γραφείο και προχωρήσαμε...
Δειλά δειλά η Μ. μεταξύ αστείου και σοβαρού, άρχισε να κάνει νύξεις για τρίτο παιδί... Το πάθος της για όποιο μωρό συναντούσαμε, η λαχτάρα με την οποία έπαιρνε αγκαλιά κάθε μωρό φίλων μας που συναντούσε, έκανε τους πάντες να με χτυπάνε συγκαταβατικά στην πλάτη και με πονηρό χαμόγελο να μου λένε να ετοιμάζομαι για το τρίτο... Εγώ το αρνιόμουν με πάθος και μάλιστα πρότασσα σαν επιχείρημα το πόσα λεφτά ξοδέψαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε για το νέο παιδικό δωμάτιο....
Δεν είναι ότι δεν το ήθελα ή δεν το θέλω ακόμα αυτό το τρίτο παιδί... Δεν έχω κάτι πιο σημαντικό στη ζωή από τα παιδιά μου, δεν υπάρχει κάποιος που να μου έχει επηρεάσει την ζωή περισσότερο από τους γιους μου οφείλω όμως να είμαι ρεαλιστής... Το να κάνεις παιδιά είναι χαρά, είναι κι ευθύνη... Για να κάνεις πολλά παιδιά πρέπει να είσαι λίγο πιο χαλαρός από ότι είμαι εγώ (και η Μ.) που είμαι συγκεντρωτικός και θέλω να έχω έλεγχο των πάντων... Εγώ καταφέρνω κάθε φορά να έχω ενοχές για τα όσα πιστεύω ότι ΔΕΝ προσφέρω στους γιους μου και προσπαθώ αλήθεια τόσο πάρα πολύ να μην περάσω αυτή την ενοχή στα αγόρια μου να μην τους βαραίνω με τις δικές μου ανεπάρκειες ή "ανεπάρκειες"...
Μετά έρχονται τα πρακτικά ζητήματα... Από την καινούργια δουλειά εξασφαλίζω πολύ καλύτερες παροχές αλλά ο χρόνος είναι λιγότερος και το βάρος της απασχόλησης των παιδιών κυρίως κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πέφτει πάνω στην Μ. ... Οι γονείς μου και ο πεθερός μου μεγάλωσαν και δεν αντέχουν πια να ενισχύσουν με την φυσική τους παρουσία την ανατροφή των παιδιών, ήδη από τον Σεπτέμβριο έχουμε προσλάβει την Κ., μια εξαιρετική κοπέλα, που φροντίζει τα παιδιά μέχρι να γυρίσει η Μ. από τη δουλειά...
Ο κυριότερος μου φόβος από τον πιθανό ερχομό ενός τρίτου παιδιού, δεδομένων των συνθηκών, είναι ότι στο τέλος οι δυσκολίες και το άγχος δεν θα αφήσουν κανέναν να είναι ευτυχισμένος, ούτε εμένα και την Μ,, ούτε τα αγόρια μου, ούτε και το τρίτο παιδί... Ο κυριότερος μου φόβος είναι ότι δεν θα μπορέσω να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων για όλα μου τα παιδιά, την Μ. και τον εαυτό μου...
Εδώ και χρόνια, βάζω desktop background σε κάθε υπολογιστή που δουλεύω εναλλασόμενες φωτογραφίες των γιων μου και κατά καιρούς κάθομαι τις χαζεύω και θυμάμαι στιγμές, αν πετύχω και καμιά που είναι μωρά, συγκινούμαι... Ως εκεί...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου