Στο βουνό ψηλά εκεί - Μέρος 3ο (Η Νεκρά Θάλασσα)...

(Συνέχεια από το 2ο μέρος) 

Το πρωινό της Τρίτης ήταν και πάλι ηλιόλουστο, τίποτα δεν θύμιζε την κοσμοχαλασιά της προηγούμενης μέρας... Ξύπνησα με ένα άγχος να δω αν το αυτοκίνητο παίρνει μπρος καθώς υπήρχε πάντα ο κίνδυνος η μπαταρία να έχει "ξελιγωθεί" από το ταξίδι της χθεσινής ημέρας από τη Δημητσάνα στην Τρίπολη χωρίς καθόλου ηλεκτρικά και δυναμό... Ευτυχώς το αυτοκίνητο πήρε κατευθείαν εμπρός... Ήταν βέβαια μέσα στην υγρασία τα πάντα ενώ υπήρχε ακόμα νερό στο δάπεδο και γι΄αυτό άνοιξα όλες τις πόρτες και το πορτ μπαγκάζ για να εκμεταλλευτώ την λιακάδα και να στεγνώσει ότι γινόταν να στεγνώσει μέχρι να ξεκινήσουμε...

Η επιστροφή στην Αθήνα ήταν ήσυχη και χωρίς απρόοπτα... Τίποτα δεν μας ταλαιπώρησε, ευτυχώς, και τα παιδιά κάνανε χάζι που βλέπανε το νερό που πήγαινε κι ερχόταν κάτω από τα πόδια τους αναλόγως με την κλίση του αυτοκινήτου... Το μεσημέρι σταματήσαμε για φαγητό στον Σ.Ε.Α. Μεγάρων, τα αγόρια (κι όχι μόνο) θέλανε να φάνε Goodys... Φεύγοντας ο Σ. είχε πάρει μαζί του δυο φακελάκια αλάτι...

Σ: Μπαμπά σε πειράζει να ρίξω το αλάτι κάτω μέσα στο νερό;
Εγώ: Πώς σου ήρθε αυτό ρε Σ.;
Σ: Θέλω να φτιάξω την Νεκρά Θάλασσα!
Εγώ: ...............
Εγώ: Ρίχτο, δεν βαριέσαι...

Φτάνοντας στο σπίτι, η Μ. επέμενε να το πάμε κατευθείαν στο συνεργείο... Εγώ πίστευα ότι δεν είχε νόημα αφού η δουλειά που χρειαζόταν να γίνει σίγουρα θα ήταν μπόλικη οπότε δεν πίστευα ότι θα την ξεκίναγαν στις 3 το μεσημέρι... Η Μ. επέμενε και το πήγε... Όταν η ώρα περνούσε και δεν επέστρεφε την πήρα τηλέφωνο... Μου είπε ότι είχαν ξηλώσει επί τόπου το ταμπλό και είχαν βγάλει μια σακούλα ολόκληρη με λάσπες και φύλλα με ένα πολύ πρόχειρο καθάρισμα... Το σημαντικότερο όλων όμως ήταν ότι η Μ. θυμήθηκε κάτι που εγώ είχα ξεχάσει εντελώς ότι η ασφάλεια του αυτοκινήτου μας περιλαμβάνει και κάλυψη ζημιών από φυσικά φαινόμενα... Η ασφάλεια είχε ήδη ενημερωθεί και είχε κλειστεί ραντεβού με εμπειρογνώμονα ο οποίος επισκέφτηκε το συνεργείο την Τετάρτη και επιβεβαίωσε τη ζημιά... Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η διαδικασία επιδιόρθωσης του αυτοκινήτου έχει ξεκινήσει και αναμένεται να κρατήσει καμιά εβδομάδα (τουλάχιστον)... Ο πεθερός μου μας παραχώρησε το αυτοκίνητό του το οποίο έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιεί ελάχιστα για να μπορούμε να καλύψουμε τις καθημερινές μας ανάγκες και κυρίως το σχολείο και τις δραστηριότητες των παιδιών που αρχίζουν κανονικά από τη Δευτέρα...

Τέλος καλό όλα καλά θα μπορούσαμε να πούμε... Αν εξαιρέσεις την ταλαιπωρία και το στρες που τράβηξα τη Δευτέρα του Πάσχα, η εκδρομή μας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, περάσαμε υπέροχα, κάναμε πολλές δραστηριότητες και κάναμε παρέα με ανθρώπους που θα ξανακάνουμε στην Αθήνα... Ναι μεν το κόστος της επισκευής δεν θα μας επιβαρύνει τελικά αλλά από την άλλη έχει σφηνωθεί στο μυαλό μου η ιδέα της αγοράς ενός καινούργιου αυτοκινήτου αφού αυτό που έχουμε φαίνεται να έχει πολύ κακό κάρμα, αν σκεφτείς όλα όσα μας έχει κάνει... Μακάρι και του χρόνου να είμαστε καλά και να ξαναβρεθούμε σε αντίστοιχες ή και τις ίδιες παρέες και να περάσουμε το ίδιο καλά και φυσικά να λείπουν οι αναποδιές...

Χρόνια πολλά!