Ψαροκόκαλο...

Δεν θυμάμαι το πρώτο τσιγάρο ή μάλλον δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που θυμάμαι είναι πραγματικά το πρώτο... Ήταν το καλοκαίρι μετά την Γ' Γυμνασίου, στο Mangiare, το σαντουιτσάδικο απέναντι από το γυμνάσιο... Συνοδεία φραπέ με γάλα (πλέον σιχαίνομαι το γάλα στον καφέ) και προσπαθώντας να διαβάσω το ΦΩΣ... Ήταν ένα Marlboro από μαλακό πακέτο, το έβηξα πολύ και με ανακάτεψε αλλά ήμουν 15 στα 16 και ήθελα να κάνω παρέα με τα αλάνια... Δεν μου άρεσε και γι΄αυτό δεν το έκανα σύστημα... Κάπνισα ελάχιστα τσιγάρα ακόμα μέχρι τα 18 οπότε και μπήκα στο πανεπιστήμιο...  Κάτι οι ατελείωτοι πανεπιστημιακοί καφέδες, οι νέες παρέες, το άλλοθι για να μιλήσεις σε μια κοπέλα, άρχισα να καπνίζω πιο συστηματικά... Η πρώτη μου οπτική επαφή με την Μ. έγινε τότε όταν κολλητός μου φίλος εκείνης της εποχής που την γνώριζε ήδη της ζήτησε τσιγάρο για εμένα σε ένα πάρτυ στο Πολυτεχνείο που είχα γίνει φιτίλι από το μεθύσι... Δεν είχα σταθερή μάρκα τότε και δεν πολυαγόραζα πακέτο, κάπνιζα κυρίως Τρακαστράτο...

Γράφω αυτή την κριτική με μερικές μέρες καθυστέρηση από την ημέρα που τέλειωσα το συγκεκριμένο βιβλίο λόγω των πασχαλινών διακοπών που μεσολάβησαν... Αυτό μου έδωσε μια ευκαιρία να "κάτσει" μέσα στο κεφάλι μου καλά και πλέον τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να είμαι αρκετά αποστασιοποιημένος από την ανάγνωση του... Τελειώνοντας το "Ο Τελευταίος Πιστολέρο" η πίστη μου στον Stephen King είχε κλονιστεί... Παρά το εντυπωσιακό φινάλε, το βιβλίο δεν είχε καταφέρει να με γοητεύσει, μου είχαν μείνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και κακά τα ψέματα αν ο συγγραφέας δεν ήταν ένας από τους αγαπημένους μου και δεν είχα εξασφαλίσει και τα οκτώ βιβλία της σειράς δωρεάν, δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσω στο δεύτερο βιβλίο... Λόγω της φύσης και τους ύφους του "Τελευταίου Πιστολέρο" το εγχείρημα του Μαύρου Πύργου νομίζω ότι μόνο υπό τις δεδομένες συνθήκες θα μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία... Ένας υπέρ διάσημος και υπέρ καταξιωμένος συγγραφέας αποφασίζει να συγγ...

(Συνέχεια από το 2ο μέρος)   Το πρωινό της Τρίτης ήταν και πάλι ηλιόλουστο, τίποτα δεν θύμιζε την κοσμοχαλασιά της προηγούμενης μέρας... Ξύπνησα με ένα άγχος να δω αν το αυτοκίνητο παίρνει μπρος καθώς υπήρχε πάντα ο κίνδυνος η μπαταρία να έχει "ξελιγωθεί" από το ταξίδι της χθεσινής ημέρας από τη Δημητσάνα στην Τρίπολη χωρίς καθόλου ηλεκτρικά και δυναμό... Ευτυχώς το αυτοκίνητο πήρε κατευθείαν εμπρός... Ήταν βέβαια μέσα στην υγρασία τα πάντα ενώ υπήρχε ακόμα νερό στο δάπεδο και γι΄αυτό άνοιξα όλες τις πόρτες και το πορτ μπαγκάζ για να εκμεταλλευτώ την λιακάδα και να στεγνώσει ότι γινόταν να στεγνώσει μέχρι να ξεκινήσουμε... Η επιστροφή στην Αθήνα ήταν ήσυχη και χωρίς απρόοπτα... Τίποτα δεν μας ταλαιπώρησε, ευτυχώς, και τα παιδιά κάνανε χάζι που βλέπανε το νερό που πήγαινε κι ερχόταν κάτω από τα πόδια τους αναλόγως με την κλίση του αυτοκινήτου... Το μεσημέρι σταματήσαμε για φαγητό στον Σ.Ε.Α. Μεγάρων, τα αγόρια (κι όχι μόνο) θέλανε να φάνε Goodys... Φεύγοντας ο Σ. είχε π...

(Συνέχεια από το 1ο μέρος) Το πρωινό της Δευτέρας του Πάσχα ήταν λαμπρό όπως και της προηγούμενης μέρας παρά το γεγονός ότι υπήρχε πρόγνωση για βροχή... Ένας ελαφρύς πονοκέφαλος μου θύμιζε το μεθύσι της προηγούμενης ημέρας και μου είχε "χαρίσει" μια ραθυμία αλλά ήμουν έτοιμος να απολαύσω την τελευταία μέρα της εκδρομής μας... Το πρόγραμμα της ημέρας έλεγε Δημητσάνα  ... Φτάνοντας στο χωριό επισκεφτήκαμε το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης  ... Η επίσκεψη μας ήταν εξαιρετική και συναρπαστική για όλους μας, τόσο τους μεγάλους όσο και τα παιδιά... Το Μουσείο προσφέρει μαι απόλυτα εναρμονισμένη με το φυσικό περιβάλλον και την παράδοση διαδραστική εμπειρία η οποία περιλαμβάνει εκθέματα, βιντεοπαρουσιάσεις και live επιδείξεις της μπαρουτοποιίας, της βυρσοδεψίας και της απόσταξης... Μοναδική παραφωνία, κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά ουσιαστικά ασήμαντη, είναι ότι η βιντεοπαρουσίαση σχετικά με την τέχνη της βυρσοδεψίας ήταν γυρισμένη στην Άμφισσα, πόλη επίσης με παράδοση στην β...

Υπάρχουν περίοδοι που τα posts βγαίνουνε με το τσιγκέλι, η έμπνευση πάει περίπατο και όλα μοιάζουν βαρετά κι αδιάφορα για να εμφανιστούν στο blog... Υπάρχουν και κάποιες άλλες όμως που ένα και μόνο γεγονός φτάνει να γεμίσει σελίδες επί σελίδων με posts ποικίλα κι ενδιαφέροντα (τουλάχιστον για μένα)... Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Πάσχα του 2017 δεν θα ξεχαστεί εύκολα καθώς τα είχε όλα, καλή παρέα, διασκέδαση, γέλιο, εξερευνήσεις, γνωριμίες, περιπέτειες κι αναποδιές, ήταν γεμάτο ιστορίες που θα τις θυμηθώ και θα τις διηγηθώ πολλές φορές στο μέλλον... Η ιδέα έπεσε στο πάρτυ γενεθλίων του Σ., το Σάββατο 4/3... Είχαμε μαζευτεί στο σπίτι μας μια παρέα που συναντιέται συχνά τον τελευταίο καιρό, φιλενάδες της Μ. από τη δουλειά με τους άντρες τους και τα παιδιά τους οπότε και μας πρότεινε η Σ. να κάνουμε όλοι μαζί Πάσχα στο χωριό της, την "ηρωική"  Αλωνίσταινα , γενέτειρα της μητέρας του Κολοκοτρώνη, γεγονός για το οποίο είναι εξαιρετικά υπερήφανη η Σ. και σύσσωμη η Αλωνιστι...

Πριν παντρευτούμε λέγαμε με την Μ. ότι θα κάνουμε τρία παιδιά... Είμαστε και οι δύο παιδιά οικογενειών που είχαν από δύο παιδιά αλλά ο αριθμός τρία μας φάνταζε ιδανικός όσον αφορά τα παιδιά που θα κάναμε...  Η γέννηση του Σ. είχε σαν αποτέλεσμα ένα ανεπανάληπτο κυκλώνα συναισθημάτων που υπήρξε καταλύτης για πάρα πολλά πράγματα... Η γέννηση του Θ,. ήταν απλά θέμα χρόνου... Η εγκυμοσύνη στον Θ. αλλά και αρκετό διάστημα μετά ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα επαγγελματικά καθώς η κατάσταση εναλλασσόταν από εξοντωτική πίεση και εξαντλητικά ωράρια σε ένα εντελώς χειροπιαστό φόβο και ανασφάλεια για το αύριο...  Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες στην ανατροφή των παιδιών μας ήταν οι γονείς μου και ο πεθερός μου που μας στήριξαν με πολλούς τρόπους παρά την κούρασή τους, τα δικά τους προβλήματα και τα χρόνια που βάραιναν στις πλάτες τους... Με την Μ. καταλήξαμε ότι δεν είναι ρεαλιστικό να σκεφτόμαστε το τρίτο παιδί για διάφορους λόγους, όλους απόλυτα λογικούς και γι' αυτό φτιάξ...

Έχασα 3 μέρες από τη ζωή μου δουλεύοντας ατελείωτες ώρες, δούλεψα Σαββάτο και Κυριακή (από το σπίτι) για να ανακαλύψω μόλις πριν μια ώρα ότι ο λόγος που δεν συμφωνούσαν τα νούμερα στο application που φτιάχνω ήταν μια γαμημένη στρογγυλοποίηση στον υπολογισμό του price, κάποια επιπλέον δεκαδικά ψηφία... Δεν ήταν κάποιο λάθος στον κώδικα της εφαρμογής, στα data της βάσης, κάποιο bug του QlikView αλλά μια γαμημένη στρογγυλοποίηση που δεν είχε γίνει...