Status report...

Χθες, Παρασκευή, έκλεισα 10 μέρες στην καινούργια δουλειά... Ήταν αρκετά περίεργες αυτές οι 10 μέρες... Κατά κύριο λόγο ήταν ένα συναισθηματικό roller coaster, μια έτσι και μια αλλιώς... Υπήρχαν μέρες που γυρνούσα στο σπίτι με κέφι, υπήρχαν κι άλλες που γυρνούσα με τα μούτρα κατεβασμένα... Δεν κρύβω ότι σε κάποιες από τις μέρες της δεύτερης περίπτωσης περάσαν από το μυαλό μου σκέψεις ως προς την ορθότητα της απόφασης που πήρα να αλλάξω δουλειά... 

Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος στην όποια κριτική κάνω, τόσο στον εαυτό μου όσο και στους άλλους και στο περιβάλλον... Βασικά προσπαθώ να μην κάνω κριτική, είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο και δεν είναι δίκαιο για κανέναν... Πιστεύω ότι επί της ουσίας μόνο σε ένα χρόνο από τώρα θα μπορώ να εξάγω κάποια ασφαλή συμπεράσματα... Το πως έχει η κατάσταση είναι αρκετά σαφές, ως προς τα δεδομένα τουλάχιστον... 

Η αλλαγή του industry απαιτεί από εμένα να κάνω μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξω τον τρόπο που σκεφτόμουν τη δουλειά τα τελευταία 11 χρόνια και να προσαρμοστώ σε ένα περιβάλλον πολύ πιο δυναμικό... Οι άνθρωποι που έχω συναντήσει και γνωρίσει είναι μέχρι τώρα συμπαθείς κι ευγενικοί και με έχουν κάνει να νιώσω αρκετά άνετα... Έχω διαγνώσει ήδη κάποια χαρακτηριστικά στην λειτουργία της εταιρείας τα οποία είναι κοινά στις περισσότερες ελληνικές εταιρείες τόσο θετικά όσο και αρνητικά... 

Όσον αφορά το καθαρά δικό μου κομμάτι έχω εντοπίσει τα σημεία που διαφωνώ αλλά δεν γνωρίζω, λόγω άγνοιας ακόμα του business model, κατά πόσον είναι εφικτό να τα αλλάξω προς μια κατεύθυνση που στο δικό μου το μυαλό φαίνεται σωστή... Το management δείχνει να εννοεί όσα λέγαμε πριν την πρόσληψή μου, δείχνει να έχει διάθεση να επενδύσει πάνω σε αυτό που είμαι και μπορώ να προσφέρω...Η σκέψη του αν θα τα καταφέρω να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες τους και κερδίσω τον σεβασμό και την εκτίμηση τους δεν κρύβω ότι είναι το μεγαλύτερό μου άγχος... 

Το σίγουρο είναι ότι η δουλειά είναι πολύ και θέλει μεγάλη προσπάθεια... Ίσως αφελώς να πίστευα ότι τα πράγματα θα ήταν πιο στρωτά... Μιλώντας σήμερα με ένα φίλο μου είπε όταν του είπα για την πολύ δουλειά ότι δεν πήγα στην νέα δουλειά για να αράξω... Είχε απόλυτο δίκιο και κατάλαβα ότι επί της ουσίας δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως τώρα δεν θα αράξω, ότι δεν θα φέρω την κατάσταση στα μέτρα μου, εγώ πρέπει να έρθω στα μέτρα της κατάστασης... Σίγουρα θα περάσω από διάφορες φάσεις αυτή την χρονιά κι η προσαρμογή δεν θα είναι εύκολη για μια τόσο μεγάλη αλλαγή... Ελπίζω μόνο να διατηρώ όσο γίνεται περισσότερο την ψυχραιμία μου...