Ο Σ. μεγαλώνει...

Δεν ασχολούμαι με την μελέτη του Σ. ... 

Η Κ., η κοπέλα που προσλάβαμε φέτος για να παίρνει τα παιδιά από το ολοήμερο και να τους φροντίζει μέχρι εγώ κι η Μ. να γυρίσουμε στο σπίτι, είναι παιδαγωγός και τον διαβάζει αυτή... Εμείς, η Μ. δηλαδή, απλά ρωτάει την Κ. τι είχε για διάβασμα ο Σ. και ελέγχει τα τετράδια του, κι αυτό είναι... Έτσι κι αλλιώς το παιδί είναι επιμελές και τακτικό στις υποχρεώσεις του δεν δημιουργεί ζητήματα σχετικά με την μελέτη του...

Σήμερα εγώ, η Μ. κι ο Θ. μείναμε στο σπίτι, όλοι με γαστρεντερίτιδα, ο μόνος που πήγε στη δουλειά του ήταν ο μόνος που φαίνεται να είναι υγιής, ο Σ. ... Του κακοφάνηκε που όλοι οι υπόλοιποι θα ήμασταν στο σπίτι κι αυτός όχι και για να του γλυκάνουμε λίγο το χάπι δεν τον αφήσαμε σήμερα στο ολοήμερο, πήγα και τον πήρα εγώ στη μία και δώσαμε στην Κ. ρεπό... Μετά το φαγητό κάτσαμε να διαβάσει στο γραφείο του κι εγώ δίπλα του, πρώτη φορά οι δυο μας...

Έτσι όπως τον έβλεπα να κάνει τις ασκήσεις, να πιέζει το μολύβι πάνω στο χαρτί, να μετράει με το νύχι τις αποστάσεις για να κάνει όλα τα "ξ" να έχουν το ίδιο μέγεθος, αληθινά συγκινήθηκα... Μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα του όταν τον είχα μωρό στην αγκαλιά μου και τώρα είναι ολόκληρο αντράκι που γράφει, διαβάζει και χρησιμοποιεί τα δάχτυλα για να κάνει πρόσθεση κι αφαίρεση...

Ίσως να έχω υπάρξει αυστηρός με το παιδί μου, ίσως να τον έχω πιέσει πολύ να είναι πάντα αυτός που πρέπει... Τον έβλεπα πως έμπαινε κατευθείαν σε θέση άμυνας όταν τον διόρθωνα σε κάτι, σαν να απογοητευόταν και να τσαντιζόταν που του επεσήμανα το λάθος του ή όταν προσπάθησα να του προτείνω ένα άλλο τρόπο να κάνει κάτι...  Πρέπει να το δουλέψω αυτό και να μην τον κάνω να νιώθει πίεση ή ανταγωνισμό απέναντί μου...