Ψαροκόκαλο...

Αναδημοσιεύω σχόλιο μου στο post του Indiblog "Δύο παρόμοιοι θάνατοι, μία δεκαετία, δύο διαφορετικοί κόσμοι." επειδή πολύ μου άρεσε η εξυπνάδα που έγραψα... Η βιομηχανία, η όποια βιομηχανία, προσπαθεί πάντα να ομαδοποιήσει και να προσδιορίσει ανθρώπους, καταστάσεις και προϊόντα βάση κοινών χαρακτηριστικών έτσι ώστε να μπορεί να διαχειριστεί την όποια στρατηγική της πιο στοχευμένα… Αυτή η τάση έχει οδηγήσει στο γεγονός σήμερα μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες δουλειές στον χώρο της πληροφορικής και όχι μόνο, να είναι αυτή του data scientist/analyst… Ο data scientist/analyst προσπαθεί να μοντελοποιήσει τα δεδομένα έτσι ώστε να μπορέσει να τα ερμηνεύσει με τον πιο αποδοτικό τρόπο και να κάνει προβλέψεις, όσο γίνεται πιο επιτυχείς για το μέλλον… Τα μοντέλα δεν είναι αντιπροσωπευτικά 100%, υπάρχει πάντα το λεγόμενο διάστημα εμπιστοσύνης ή περιθώριο λάθους… Οι τιμές που δεν μπορούν να εξηγηθούν από το μοντέλο συνήθως αφαιρούνται από αυτό για να μην αλλοιώνουν τα τελικά αποτε

Υπάρχουν βιβλία που όταν τα διαβάζεις καταλαβαίνεις ότι δεν είναι αριστουργήματα αλλά δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου... Θες γιατί η υπόθεσή τους σου πατάει τα κουμπιά σου, θες γιατί είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι να διαβάσεις τη δεδομένη χρονική στιγμή... Προσωπικά καταλαβαίνω ότι κολλάω με ένα βιβλίο όταν μου γεννάται η επιθυμία να ψάξω στο internet για πράγματα που διάβασα στο βιβλίο, δεν τα γνωρίζω και μου έχουν εξάψει την περιέργεια... Βασικά αυτό είναι και γαμώ τις αποδείξεις ότι το βιβλίο είναι ενδιαφέρον (για μένα)... Το "Μυστικό της Γενέσεως" του Tom Knox  δεν πρωτοτυπεί θεματολογικά, κινείται στο παλιό, γνωστό μονοπάτι που χάραξε ο Dan Brown : Εναλλακτικές αναγνώσεις της ιστορίας, καταγωγή των θρησκειών, θεωρίες συνωμοσίες κτλ... Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο: Μια αποκάλυψη τόσο συγκλονιστική που θα μπορούσε να απειλήσει την κοινωνική συνοχή όλου του κόσμου. Μόνο ένας άνθρωπος γνωρίζει το μυστικό - και θα κάνει τα πάντα για να καταστρέψει

Έχω έρθει νωρίς νωρίς κι έχω φέρει και κέρασμα... Κάποιοι που θα λείψουν σήμερα με χαιρέτησαν από χθες... Οι υπόλοιποι από όσο έχω καταλάβει από τα συμφραζόμενα μου ετοιμάζουν κάποια έκπληξη για αποχαιρετισμό... Είμαι ευδιάθετος και το ίδιο φαίνονται και οι συνάδελφοι αλλά θα στενοχωρηθώ όταν περάσω την πόρτα το απόγευμα για τελευταία φορά... Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο γραφείο...

Δευτέρα βράδυ, ο Θ. έχει πυρετό και βήχα, είναι ζαβλακωμένος και τον κρατάω αγκαλιά: Εγώ: Θ. απόψε που είσαι άρρωστος να σε πάρω στο μεγάλο κρεβάτι να κοιμηθούμε μαζί; Θ. : Δεν πρέπει να κοιμηθώ μαδί θου μπαμπά γιατί θα θε κολλήθω... (!!!)

Ο Θ. είναι φοβερά γλυκατζής, ειδικά με την σοκολάτα έχει μανία, αν δεν του βάλεις φρένο θα μπορούσε να τρέφεται μόνο με αυτήν... Προσπαθούμε να του βάζουμε κάποιο μέτρο στο πόσα γλυκά θα φάει και πότε θα τα φάει αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο αφενός λόγω του "εκρηκτικού" και πεισματάρη χαρακτήρα του κι αφετέρου λόγω του ότι δεχόμαστε πραγματική υπονόμευση από τους παππούδες που όποτε έρχονται πάντα θα φέρουν κάποιο γλυκό ή σοκολάτα για τα παιδιά... Τις τελευταίες ημέρες ο Θ, ήταν εν εξάλλω καταστάση αφού ο πεθερός μου είχε φροντίσει να γεμίσει το σπίτι κουραμπιέδες, μελομακάρονα και κάθε είδους σοκολατάκι... Μετά από ένα απόγευμα που είχαμε μαλώσει με τον Θ. επειδή του απαγόρευα να φάει κι άλλο γλυκό, φτάνει η ώρα του μπάνιου και πάω να τον μπανιάρω... Καθώς τον πλένω του λέω: Εγώ: Φίλε, φάε, φάε γλυκά θα γίνεις χοντρός, έχεις κάνει κοιλίτσα και μπουτάκια... Θ: Δεν είμαι χοντρόθ, μπαμπά... Εγώ: Και τι είσαι; Θ: Είμαι μαλακόθ... (!!!)  

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα Lovecraft  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον απέφευγα... Ο  Lovecraft  έχει ένα πολύ διακριτό λογοτεχνικό στυλ το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο και το οποίο εγγυάται, είτε σου αρέσει πολύ είτε λιγότερο, ότι δεν θα απογοητευτείς... Το  "Ο ναός του τρόμου" είναι μια συλλογή τριών διηγημάτων που κινούνται μέσα στη γνωστή θεματική του  Lovecraft , τους "Μεγάλους Παλαιούς" και το υπερκόσμιο, εξωγήινο κακό που ενεδρεύει στο σκοτάδι... Το πρώτο διήγημα λέγεται "Το Πλάσμα που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" ...  Είναι η αφήγηση των δραματικών γεγονότων που συμβαίνουν στα σκοτεινά βουνά του Βερμόντ όταν μια πλημμύρα φαίνεται να αποκαλύπτει κάτι που είναι πολύ καλά κρυμμένο... Πρόκειται για ένα διήγημα τυπικό του ύφους του  Lovecraft  το οποίο χτίζει σταδιακά μια εξαιρετικά απειλητική ατμόσφαιρα μέχρι να καταλήξει στο  πολύ δυνατό φινάλε... Μόνο μείον που του βρίσκω είναι το αρκετά μεγάλο μέγεθος του κ