Τελικά χωράνε οι 30-άρηδες στις startup;

Μεγάλη κουβέντα γίνεται τα τελευταία χρόνια για τις startup και τους startuppers, έχουν γίνει τα απόλυτα buzzwords στον επιχειρηματικό κόσμος κι όχι μόνο... Ευαγγελίζονται το φρέσκο, το καινοτόμο, έχουν να προσφέρουν μια πιο agile φιλοσοφία, όχι μόνο στο τρόπο ανάπτυξης του software αλλά και στις κλασσικότερες έννοιες όπως αυτή της φυσικής παρουσίας στον εργασιακό χώρο, το τι σημαίνει και περιλαμβάνει αυτό ο εργασιακός χώρος, την πλήρη απουσία dress code και διαφόρων άλλων παραδοσιακών συμβάσεων του εταιρικού κόσμου κτλ... Πολλές φορές προσφέρουν επιπλέον benefits, όπως δωρεάν πρωινό ή δωρεάν βιβλία και υλικό για επιμόρφωση καθώς και άλλα πιο πρωτότυπα από το κλασσικό laptop, κινητό και στο τσακίρ κέφι αυτοκίνητο... 

Αυτό που δεν προσφέρουν (από την μέχρι τώρα εμπειρία μου και μιλώντας πάντα για την Ελλάδα) είναι ανταγωνιστικούς μισθούς και όταν λέω ανταγωνιστικούς εννοώ πάντα για τον χώρο των εξειδικευμένων και έμπειρων επαγγελματιών της Πληροφορικής οι οποίοι κατά κανόνα είναι άνω των 30 και ενδεχομένως, όπως εγώ, οικογενειάρχες με παιδιά... Η μέχρι τώρα εμπειρία μου μου αποδεικνύει ότι θέτουν ένα νοητό ταβάνι 1200, βία 1300€ καθαρά και από εκεί και πέρα take it or leave it... Ή ακόμα πιο απλά δεν καταλήγουν καν σε πρόταση αν έχεις εκφράσει ήδη τις οικονομικές σου απαιτήσεις οι οποίες ενδεχομένως ξεπερνούν τα προαναφερθέντα ποσά... 

Ναι μεν αυτά τα ποσά είναι πλουσιοπάροχα για πιτσιρικάδες που βγαίνουν τώρα από τα πανεπιστήμια, αν και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι προτάσεις που κάνουν σε αυτούς δεν ξεπερνούν τα 1000€ και πολλά λέω, αν όμως είσαι στην ηλικία μου και παίρνεις ήδη αυτά τα λεφτά κι έχεις οικογένεια με δυο παιδιά, πληρώνεις νοίκι, παιδικό σταθμό και κοπέλα που κρατάει τα παιδιά σου όταν γυρνάνε από το σχολείο μέχρι να επιστρέψεις τότε το μισθολογικό ταβάνι που θέτουν οι startup δεν σου φτάνει ούτε για ζήτω... Στο τέλος της ημέρας αυτό που σε ενδιαφέρει δεν είναι ούτε τα open space γραφεία, ούτε οι wide οθόνες, ούτε το free πρωινό και το τραπέζι του μπιλιάρδου στην κουζίνα, ούτε τα παρασκευιάτικα barbeque, ούτε τα free vouchers στο Amazon... Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να στηρίξεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όσους και όσα πραγματικά σε ενδιαφέρουν και να βελτιώσεις το βιοτικό σου επίπεδο όσο μπορείς παραπάνω...

Την Παρασκευή πολύ καλός μου φίλος και συνάδελφος παρέλαβε email από γνωστή ελληνική startup με διεθνή παρουσία στο οποίο τον ενημέρωναν ότι δεν θα συνεργαστούν διότι κρίθηκε overqualified... Το βιογραφικό του τους είχε προκαλέσει κύματα ενθουσιασμού όταν πρωτοσυναντήθηκαν ο οποίος όμως προφανώς μετριάστηκε όταν έμαθαν τις οικονομικές του απαιτήσεις οι οποίες κυμαίνονταν στα 1300€ καθαρά...

Τον Ιούνιο εγώ ο ίδιος απορρίφθηκα τελικά για μια πολύ συγκεκριμένη θέση σε μιαν άλλη πολύ γνωστή ελληνική startup, μετά από τρεις συνεντεύξεις κι ένα επιτυχημένο skill test και ο λόγος μου αποκαλύφθηκε χωρίς περιστροφές: "Εσένα θέλαμε αλλά αποφασίσαμε να πάμε σε μια πιο φτηνή λύση"...

Υπάρχει μια έκφραση στα αγγλικά σχετική με την περίπτωση που συζητάμε: "When you feed them peanuts you get monkeys"... Ίσως τα monkeys να είναι τελικά αυτό που θέλουν, ίσως η όλη συζήτηση περί startup να είναι ένα ωραίο περιτύλιγμα για να δικαιολογήσουμε μια επιχειρηματικότητα που στηρίζεται σε κακοπληρωμένους υπαλλήλους...

Σήμερα το απόγευμα έχω μια συνέντευξη με μια άλλη startup που με προσέγγισε... 

Ίδωμεν...