"λίγη κανονικότητα επιτέλους!" - αναδημοσίευση από το Solaris...

Αναδημοσιεύω το post του Solaris, ως εξαίρετο δείγμα πληροφόρησης από πρώτο χέρι, από τα "χαρακώματα" των σχολείων, έτσι όπως τα έχουν κάνει αυτές τις μέρες κάποιοι με το ζήτημα των προσφυγόπουλων, που πλαισιώνεται από μια εξαιρετική στάση/άποψη απέναντι στο ζήτημα, χωρίς υπερβολές και κορώνες... Η υπογράμμιση είναι δική μου...

λίγη κανονικότητα επιτέλους! 

Διαβάζω δύο εντελώς αντίθετα πράγματα. Αλλού κλειδώνουν τα σχολεία για να μη μπουν προσφυγόπουλα για μάθημα, κι αλλού τα υποδέχονται εν χορδαίς και οργάνοις. Υπερβολικοί σε όλα μας, όπως πάντα.

Στο δικό μας σχολείο φοιτούν ήδη 4 προσφυγόπουλα, ήρθαν μια μέρα με έλληνες συνοδούς και μας ρώτησαν αν μπορούμε να πάρουμε κάποια παιδιά, ζουν σ’ έναν χώρο καταλειμμένο. Τέσσερα χωρούσαν στο σχολείο μας με τις μικρές αίθουσες όπου σε κάποιες απ’ αυτές οι καθηγητές δεν έχουν που ν’ ακουμπήσουν το βιβλίο τους. Ξέρουν ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά, ένα δυο μιλάνε κάπως αγγλικά. Ενσωματώθηκαν αμέσως στη ζωή του σχολείου, τα παιδιά ζουζούνισαν γύρω τους κι άρχισαν να συνεννοούνται, λίγο στα αγγλικά, λίγο στα ελληνικά και πολύ με νοήματα. Θέληση να υπάρχει και αυτά ξεπερνιούνται. Δεν σχολίασαν τη μαντήλα που φοράει η μεγαλύτερη, τη γλώσσα τους ή το που μένουν. Αλίμονο αν είχαν πρόβλημα σ’ ένα σχολείο με ποσοστό αλλοδαπών μαθητών γύρω στο 80%. Πιο πολύ εντυπωσίασε η όρεξή τους να μάθουν και το γεγονός πως στα μαθηματικά καταλαβαίνουν πράγματα (ειδικά η μεγαλύτερη) ενώ δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα.

Στα μαθήματα βαριούνται, ειδικά στα θεωρητικά που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα, και τα παίρνει μερικές φορές ο ύπνος. Τα τρία από τα τέσσερα τα γράψαμε στην πρώτη τάξη, ήθελαν να είναι μαζί αν και ηλικιακά θα μπορούσαν να πάνε στη δευτέρα ή στην τρίτη τάξη. Ο τέταρτος μεγαλόδειχνε, πως να τον βάλεις ανάμεσα στα πιτσιρίκια της πρώτης που ακόμα νομίζουν πως είναι στο δημοτικό;

Στα μαθηματικά κάτι καταλαβαίνουν, τα είχαν κάνει και στο δικό τους το σχολείο. Όσο προλαβαίνω τους εξηγώ στα αγγλικά, προσπαθούν να λύνουν ασκήσεις γιατί δεν θέλουν να βαριούνται, θέλουν να γίνουν κανονικοί μαθητές. Έγραψαν και τεστ χωρίς να είναι υποχρεωμένα. Τα βλέπω στην αυλή, είναι τόσο χαρούμενα που μιλάνε με τα υπόλοιπα, κάποια από τα κοριτσάκια τα δικά μας έχουν πάρει υπό την προστασία τους τις δύο πιτσιρίκες…..

Δεν ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα, ίσως χρειαστεί να πάνε στα απογευματινά μαθήματα, ίσως είναι καλύτερα να μάθουν κάπως τη γλώσσα για να μπορέσουν να παρακολουθούν και να μη βαριούνται. Θα τους λείψουν σίγουρα οι παρεούλες που ήδη έφτιαξαν, Αν πάντως πρέπει να φύγουν από το κανονικό πρόγραμμα του σχολείου, εμείς θα τους περιμένουμε του χρόνου να ξαναγυρίσουν στο κανονικό πρόγραμμα. Αν και βασικά τους ευχόμαστε να έχουν καταφέρει να πάνε να βρουν τους μπαμπάδες τους στη Σουηδία και στην Αυστρία και στη Γερμανία.

Βλέπω τις υπερβολές και δεν καταλαβαίνω το γιατί γίνονται είτε ως προς τη θετική είτε προς την αρνητική τους οπτική. Γιατί να υποδεχτείς τα παιδιά με παράτες και μουσικές; Είτε τα βρίσεις είτε τους κάνεις μεγαλειώδη υποδοχή τα ξεχωρίζεις από τα υπόλοιπα με κάποιο τρόπο. Κι αυτό που θέλουν τα προσφυγόπουλα είναι να νιώσουν κανονικά παιδιά, σαν όλα τα υπόλοιπα.