Να το δεχτεί σαν άντρας...

Χθες το βράδυ γύρω στις 12:30 οδηγώ στο Χαλάνδρι, κινούμαι σε στενά και δεν τρέχω, σταμάτα ξεκίνα... Θέλω να στρίψω δεξιά αλλά αφηρημένα ανάβω το φλας ένα στενό νωρίτερα, όταν το συνειδητοποιώ το σβήνω και συνεχίζω... Βλέπω στον καθρέφτη μου δίκυκλο που προσπαθεί με ζήλο να με προσπεράσει... Πηγαίνω όσο πιο δεξιά μπορώ, έρχεται δίπλα στο παράθυρό μου ντελιβεράς, κάτι μου λέει με ένταση και προσπερνάει αλλά δεν τον ακούω, το παράθυρο μου είναι ανεβασμένο... Του κορνάρω γιατί εκνευρίζομαι και αυτός κάνει κίνηση με το χέρι, όχι την κλασσική με το δάχτυλο αλλά "δεν μας παρατάς"... Πατάω γκάζι, τον προλαβαίνω στη διασταύρωση πάω δίπλα του και κατεβάζω το παράθυρο... Όταν γυρνάει και με κοιτάει βλέπω μια φάτσα σίγουρα άνω των 50 και με κοιτάζει... 

"'Έχεις κάποιο πρόβλημα;" του λέω, "Εσύ έχεις πρόβλημα", μου κάνει, "δεν είχες βγάλει φλας να στρίψεις δεξιά;"... "Κι εσένα ποιο είναι το πρόβλημά σου, έπαθες τίποτα;" του λέω... Μου απαντάει με άναρθρες κραυγές και ασυναρτησίες, άντε παράτα μας και τα ρέστα... "Τράβα κάνε το μεροκάματο σου" του λέω "και μην ψάχνεις μπελάδες"... Άναρθρες κραυγές και πάλι, γκαζώνει και μου φωνάζει "Άντε γαμήσου, μουνόπανε"... 

Δεν το συνέχισα, είχα και την Μ. μέσα στο αυτοκίνητο που μου έλεγε "Σε παρακαλώ, ηρέμησε" αλλά αλήθεια, μα τον Θεό που δεν πιστεύω, ο επόμενος που θα μου φερθεί έτσι, ανεξαρτήτως ηλικίας ελπίζω να είναι αρκετά μάγκας, αφού θέλει να κάνει νταηλίκια στο δρόμο, ώστε όταν τον σπάσω στο ξύλο να μην καλέσει την αστυνομία, να το δεχτεί σαν άντρας που (νομίζει ότι) είναι...