"Το συμβόλαιο του Παγκανίνι" του Lars Kepler

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, η περίληψη λέει τα παρακάτω:

Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται νεκρή πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο γιοτ στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Τα πνευμόνια της είναι γεμάτα θαλασσινό νερό, κι όμως δεν βρίσκεται ούτε σταγόνα στα ρούχα της. Η αδελφή του θύματος, μια διάσημη ακτιβίστρια για την ειρήνη, καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο φονιά. Την ίδια μέρα, ένα πτώμα ανακαλύπτεται κρεμασμένο από σχοινί μπουγάδας σ’ ένα διαμέρισμα της Στοκχόλμης. Πρόκειται για τον Καρλ Παλμκρόνα, τον γενικό διευθυντή της Επιθεώρησης Στρατηγικών Προϊόντων, τον άνθρωπο που επικυρώνει τα συμβόλαια εξοπλισμών της Σουηδίας. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για φόνο, γιατί το δωμάτιο είναι άδειο και δεν είχε τρόπο να σκαρφαλώσει ως τον διπλό κόμπο που τον έπνιξε. Ωστόσο ο επιθεωρητής Γιούνα Λίννα είναι σίγουρος ότι πρόκειται για αυτοκτονία… Διεξάγοντας ταυτόχρονα τις δύο έρευνες, ο Λίννα αγνοεί ότι εισχωρεί σ’ έναν ύποπτο κόσμο αποτελούμενο από μυστικές προμήθειες, σιωπηρές συμφωνίες και διαβολικά συμβόλαια. Έναν κόσμο όπου τα μακιαβελλικά σχέδια συναγωνίζονται με τους χειρότερους εφιάλτες. Έναν κόσμο όπου τα συμβόλαια δεν μπορούν να σπάσουν ούτε με τον θάνατο.

Το μυθιστόρημα του Lars Kepler, είναι το δεύτερο βιβλίο του με πρωταγωνιστή των Φινλανδό επιθεωρητή της αστυνομίας της Στοκχόλμης, Γιούνα Λίννα... Το πρώτο μυθιστόρημα, το "Ο Υπνωτιστής"  έχει γίνει ταινία το 2012 από τον Lasse Hallstrom, την οποία δεν έχω δει...  Το βιβλίο όπως φαίνεται από την περίληψη, είναι ένα θρίλερ με πολιτικές προεκτάσεις και αναφορές... Δεν είναι ένα κλασσικό whodunit καθώς η ταυτότητα του δολοφόνου γίνεται γνωστή σχετικά νωρίς αλλά περισσότερο ένα βιβλίο που παρακολουθούμε την αγωνιώδη μάχη του ήρωα με τον χρόνο για να καταφέρει να σώσει αθώες ζωές... 

Το βιβλίο είναι αρκετά ενδιαφέρον και παρά το μέγεθός του δεν θα κάνει τον αναγνώστη να βαρεθεί...  Ο Lars Kepler επιδεικνύει τις αξιόλογες λογοτεχνικές του ικανότητες στήνοντας σκηνές καταιγιστικής δράσης και περιγραφές φωτογραφικής λεπτομέρειας... Οι ήρωες του βιβλίου αναπτύσσονται αρκετά ικανοποιητικά όμως μου προκάλεσε έκπληξη ότι ο χαρακτήρας του Γιούνα Λίννα είναι, κατά την άποψή μου, αποσπασματικός και με αρκετά κλισέ στοιχεία... Ο μοναχικός λύκος, ο επίμονος, πεισματάρης, ανορθόδοξος επιθεωρητής με τα συναισθηματικά κενά και τους σκελετούς μέσα στην ντουλάπα του που τον ταλαιπωρούν, (θέλει να) θυμίζει  αρκετά τον Νορβηγό, αλκοολικό συνάδελφό του  της αστυνομίας του Όσλο...

Σε γενικές γραμμές το βιβλίο είναι αξιόλογο και αρκετά ενδιαφέρον αλλά προσωπικά δεν κατάφερε να με συναρπάσει... Παρά την τεχνική του αρτιότητα, διαβάζοντάς το ένιωθα ότι του έλειπε αυτό το κάτι, αυτή η ψυχή που δίνει ζωντάνια και νεύρο σε ένα πολύ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, που το κάνει να ξεχωρίζει...