Για την πατρότητα...

Σε κάποιο σημείο στο "Ο γιος" του Jo Nesbo λέει:

"...Η ευθύνη ενός γιου δεν είναι να γίνει σαν τον πατέρα του, είναι να γίνει καλύτερος από τον πατέρα του..."

Είναι πολύ εύκολο να γίνεις σαν τον πατέρα σου, το να αναπαράξεις τις συμπεριφορές που γνωρίζεις βγαίνει πολύ φυσικά... Φυσικά και θα κάνεις κάποια από τα λάθη που έκανε ο πατέρας σου μαζί με τα δικά σου... Το ζήτημα είναι να μην κάνεις όλα τα λάθη του πατέρα σου και να κάνεις τουλάχιστον ένα πράγμα καλύτερα από ότι τα έκανε αυτός... Μόνο τότε μπορείς να λες ότι πήγες ένα βήμα παρακάτω, έγινες έστω και λίγο καλύτερος από τον πατέρα σου...

Όταν γίνεσαι πατέρας, μόνο τότε είσαι σε θέση να κατανοήσεις κάποια πράγματα σχετικά με τον δικό σου πατέρα... Να ερμηνεύσεις συμπεριφορές και αντιδράσεις, να καταλάβεις γιατί ήταν όπως ήταν, να  τον συγχωρέσεις για όσα του κρατάς... Είναι καλό να συγχωρείς αλλά σημαντικότερο να καταλαβαίνεις... Αν δεν έχει γίνει το ασυγχώρητο, το πολύ τραγικό ή φοβερό, όλα τα λάθη και τα πάθη μπορούν να ξεχαστούν πρέπει όμως να καταλάβεις τα πως και τα γιατί, αυτό είναι σημαντικότερο...

Η σχέση μου με τον πατέρα μου όταν ήμουν παιδί και αρκετά χρόνια αργότερα δεν ήταν καλή... Δεν τον καταλάβαινα, εισέπρατα την συμπεριφορά του σαν απόρριψη στο πρόσωπό μου, συχνά συγκρουόμασταν... Η κατάσταση βελτιώθηκε όταν έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στο δικό μου σπίτι και ακόμα περισσότερο από όταν έγινα πατέρας... Τότε μόνο και μέσα από την προσωπική μου εμπειρία όσο μεγαλώνουν τα δικά μου παιδιά, μπόρεσα να ερμηνεύσω για τα καλά την συμπεριφορά του σε αρκετά θέματα, να καταλάβω και να χωνέψω ότι δεν με απέρριπτε, απλά έκανε λάθη, όπως κάνω κι εγώ με τα δικά μου παιδιά... Λάθη που δεν ήταν ασυγχώρητα, τραγικά ή φοβερά, δεν ήταν εσκεμμένα, μου δυσκόλεψαν όμως τη ζωή, όπως και του αδερφού μου και τελικά και τη δική του ζωή την οποία πολλές φορές αδίκησε...

Έχω κι εγώ δυο αγόρια όπως είχε και ο πατέρας μου, κάνω κι εγώ λάθη μαζί τους, καμιά φορά η υπομονή που πρέπει να έχω δεν υπάρχει, ξέρω όμως στα σίγουρα ότι υπάρχουν ένα δυο πραγματάκια που τα κάνω καλύτερα από τον πατέρα μου και προσπαθώ να βρω κι άλλα κάθε μέρα... Ελπίζω και οι γιοι μου με την σειρά τους, με τα δικά τους παιδιά, να κάνουν κάτι καλύτερο από εμένα, να γίνουν λίγο ή και πολύ καλύτεροι πατεράδες από ότι είμαι εγώ γι' αυτούς, να συνεχιστεί η προσπάθεια να γίνει το βήμα παρακάτω προς το καλύτερο... 

(*) Αυτό το post είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου...