Ελλάδα - Γαλλία, βίοι παράλληλοι (;)...

Είμαι ο τελευταίος που θα χαϊδέψει τα αυτιά του "άγιου" λαού που έχει πάντα δίκιο και τα πάντα καλώς καμωμένα αλλά αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες με την επιτιμητική σύγκριση που γίνεται σχετικά με την αγωνιστηκότητα των Ελλήνων συγκριτικά με αυτή των Γάλλων που είναι στους δρόμους αυτές τις μέρες, είναι και άδικη και ανιστόρητη...

Η μνημονιακή περιπέτεια τις Ελλάδας ξεκίνησε  το 2010 και είχε πολλά επεισόδια... Μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού αντέδρασε δυναμικά και με πολλούς τρόπους σε όλο αυτό που συνέβαινε ασχέτως του πως επικοινωνήθηκε και πως αξιολογήθηκε από τα media και τον μέσο πολίτη η κάθε δράση ξεχωριστά και στο συνολό τους... Πολύς κόσμος αντέδρασε και αυτό που βρήκε απέναντι του ήταν ξύλο, χημικά, καταστολή, ανεργία, κυνηγητό σε κάθε επίπεδο και κάθε μορφής... Δεν θα κατηγορήσω κανέναν αν κουράστηκε ή αν απελπίστηκε από αυτήν την μάχη που φαινόταν να μην καταλήγει πουθενά, είναι ανθρώπινο...

Αυτό που έκανε λάθος το ελληνικό κίνημα ενάντια στα μνημόνια και την λιτότητα ήταν ότι επένδυσε τις ελπίδες του σε αυταπάτες και μεσοβέζικες λύσεις λες και ήταν δυνατόν να γυρίσει ο χρόνος πίσω στις "καλές"  μέρες... Αυτό είναι το σημείο στο οποίο θα κριθεί το γαλλικό  κίνημα, αν θα κάνει το βήμα παρακάτω που θα επιτρέψει τη δικαίωση των αιτημάτων του ή αν θα ξεφουσκώσει με ανούσιους συμβιβασμούς που δεν αγγίζουν την αληθινή φύση του προβλήματος και απλά αναβάλλουν το αναπόφευκτο, όπως έγινε στην Ελλάδα...