Ολλανδική επιχειρηματικότητα ή τέχνη...;

Γυρνώντας στους δρόμους της Ουτρέχτης σε αυτό το ταξίδι, παρατήρησα σε κάποια κεντρικά σημεία της πόλης ότι υπήρχαν κάποια φορητά ραδιοκασετόφωνα (έτσι τουλάχιστον τα λέγαμε παλιά όσοι τα προλάβαμε) τα οποία έπαιζαν στο repeat μια ανδρική φωνή η οποία έλεγε κάτι σε μονότονο ρυθμό... Πάνω στα ραδιοκασετόφωνο ήταν πάντα ένα άσπρο πιατάκι μέσα στο οποίο συχνά υπήρχαν κάποια λίγα νομίσματα... Όταν ρώτησα τον κουνιάδο μου περί τίνος πρόκειται και τι ακριβώς έλεγε η μαγνητοφωνημένη φωνή, μου απάντησε ότι η φωνή λίγο πολύ ζητούσε ελεημοσύνη την οποία αν και όποιος ήθελε να την δώσει, την άφηνε στο άσπρο πιατάκι... Μου είπε ότι αυτά τα ραδιοκασετόφωνα έκαναν την εμφάνισή τους τους τελευταίους κάνα δυο μήνες στην Ουτρέχτη και ότι κανένας δεν ήξερε ποιος τα τοποθετούσε... Αστειευόμενοι λέγαμε ότι μπορεί να είναι μια πολύ καλή επιχειρηματική ιδέα όπου με μια πολύ μικρή αρχική επένδυση μπορεί ενδεχόμενα να βγάζεις ένα καλό εισόδημα αν κάθε πρωί τοποθετείς μερικά τέτοια κασετόφωνα σε σημεία της πόλης, πας στη δουλειά σου και στην επιστροφή το απόγευμα στο σπίτι κάνεις συλλογή των ημερήσιων εισπράξεων και του εξοπλισμού... Πιθανότερο πάντως θεωρώ το όλο σκηνικό να είναι στημένο είτε στα πλαίσια μιας performance κάποιου καλλιτέχνη είτε στα πλαίσια κάποιου project για μελέτη συμπεριφορών...