Ψαροκόκαλο...

Αναδημοσιεύω σχόλιο μου στο post του Indiblog "Δύο παρόμοιοι θάνατοι, μία δεκαετία, δύο διαφορετικοί κόσμοι." επειδή πολύ μου άρεσε η εξυπνάδα που έγραψα... Η βιομηχανία, η όποια βιομηχανία, προσπαθεί πάντα να ομαδοποιήσει και να προσδιορίσει ανθρώπους, καταστάσεις και προϊόντα βάση κοινών χαρακτηριστικών έτσι ώστε να μπορεί να διαχειριστεί την όποια στρατηγική της πιο στοχευμένα… Αυτή η τάση έχει οδηγήσει στο γεγονός σήμερα μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες δουλειές στον χώρο της πληροφορικής και όχι μόνο, να είναι αυτή του data scientist/analyst… Ο data scientist/analyst προσπαθεί να μοντελοποιήσει τα δεδομένα έτσι ώστε να μπορέσει να τα ερμηνεύσει με τον πιο αποδοτικό τρόπο και να κάνει προβλέψεις, όσο γίνεται πιο επιτυχείς για το μέλλον… Τα μοντέλα δεν είναι αντιπροσωπευτικά 100%, υπάρχει πάντα το λεγόμενο διάστημα εμπιστοσύνης ή περιθώριο λάθους… Οι τιμές που δεν μπορούν να εξηγηθούν από το μοντέλο συνήθως αφαιρούνται από αυτό για να μην αλλοιώνουν τα τελικά αποτε

Υπάρχουν βιβλία που όταν τα διαβάζεις καταλαβαίνεις ότι δεν είναι αριστουργήματα αλλά δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου... Θες γιατί η υπόθεσή τους σου πατάει τα κουμπιά σου, θες γιατί είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι να διαβάσεις τη δεδομένη χρονική στιγμή... Προσωπικά καταλαβαίνω ότι κολλάω με ένα βιβλίο όταν μου γεννάται η επιθυμία να ψάξω στο internet για πράγματα που διάβασα στο βιβλίο, δεν τα γνωρίζω και μου έχουν εξάψει την περιέργεια... Βασικά αυτό είναι και γαμώ τις αποδείξεις ότι το βιβλίο είναι ενδιαφέρον (για μένα)... Το "Μυστικό της Γενέσεως" του Tom Knox  δεν πρωτοτυπεί θεματολογικά, κινείται στο παλιό, γνωστό μονοπάτι που χάραξε ο Dan Brown : Εναλλακτικές αναγνώσεις της ιστορίας, καταγωγή των θρησκειών, θεωρίες συνωμοσίες κτλ... Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο: Μια αποκάλυψη τόσο συγκλονιστική που θα μπορούσε να απειλήσει την κοινωνική συνοχή όλου του κόσμου. Μόνο ένας άνθρωπος γνωρίζει το μυστικό - και θα κάνει τα πάντα για να καταστρέψει

Έχω έρθει νωρίς νωρίς κι έχω φέρει και κέρασμα... Κάποιοι που θα λείψουν σήμερα με χαιρέτησαν από χθες... Οι υπόλοιποι από όσο έχω καταλάβει από τα συμφραζόμενα μου ετοιμάζουν κάποια έκπληξη για αποχαιρετισμό... Είμαι ευδιάθετος και το ίδιο φαίνονται και οι συνάδελφοι αλλά θα στενοχωρηθώ όταν περάσω την πόρτα το απόγευμα για τελευταία φορά... Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο γραφείο...

Δευτέρα βράδυ, ο Θ. έχει πυρετό και βήχα, είναι ζαβλακωμένος και τον κρατάω αγκαλιά: Εγώ: Θ. απόψε που είσαι άρρωστος να σε πάρω στο μεγάλο κρεβάτι να κοιμηθούμε μαζί; Θ. : Δεν πρέπει να κοιμηθώ μαδί θου μπαμπά γιατί θα θε κολλήθω... (!!!)

Ο Θ. είναι φοβερά γλυκατζής, ειδικά με την σοκολάτα έχει μανία, αν δεν του βάλεις φρένο θα μπορούσε να τρέφεται μόνο με αυτήν... Προσπαθούμε να του βάζουμε κάποιο μέτρο στο πόσα γλυκά θα φάει και πότε θα τα φάει αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο αφενός λόγω του "εκρηκτικού" και πεισματάρη χαρακτήρα του κι αφετέρου λόγω του ότι δεχόμαστε πραγματική υπονόμευση από τους παππούδες που όποτε έρχονται πάντα θα φέρουν κάποιο γλυκό ή σοκολάτα για τα παιδιά... Τις τελευταίες ημέρες ο Θ, ήταν εν εξάλλω καταστάση αφού ο πεθερός μου είχε φροντίσει να γεμίσει το σπίτι κουραμπιέδες, μελομακάρονα και κάθε είδους σοκολατάκι... Μετά από ένα απόγευμα που είχαμε μαλώσει με τον Θ. επειδή του απαγόρευα να φάει κι άλλο γλυκό, φτάνει η ώρα του μπάνιου και πάω να τον μπανιάρω... Καθώς τον πλένω του λέω: Εγώ: Φίλε, φάε, φάε γλυκά θα γίνεις χοντρός, έχεις κάνει κοιλίτσα και μπουτάκια... Θ: Δεν είμαι χοντρόθ, μπαμπά... Εγώ: Και τι είσαι; Θ: Είμαι μαλακόθ... (!!!)  

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα Lovecraft  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον απέφευγα... Ο  Lovecraft  έχει ένα πολύ διακριτό λογοτεχνικό στυλ το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο και το οποίο εγγυάται, είτε σου αρέσει πολύ είτε λιγότερο, ότι δεν θα απογοητευτείς... Το  "Ο ναός του τρόμου" είναι μια συλλογή τριών διηγημάτων που κινούνται μέσα στη γνωστή θεματική του  Lovecraft , τους "Μεγάλους Παλαιούς" και το υπερκόσμιο, εξωγήινο κακό που ενεδρεύει στο σκοτάδι... Το πρώτο διήγημα λέγεται "Το Πλάσμα που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" ...  Είναι η αφήγηση των δραματικών γεγονότων που συμβαίνουν στα σκοτεινά βουνά του Βερμόντ όταν μια πλημμύρα φαίνεται να αποκαλύπτει κάτι που είναι πολύ καλά κρυμμένο... Πρόκειται για ένα διήγημα τυπικό του ύφους του  Lovecraft  το οποίο χτίζει σταδιακά μια εξαιρετικά απειλητική ατμόσφαιρα μέχρι να καταλήξει στο  πολύ δυνατό φινάλε... Μόνο μείον που του βρίσκω είναι το αρκετά μεγάλο μέγεθος του κ

Στα 12 χρόνια της επαγγελματικής μου εμπειρίας έχω συμμετάσχει σε διάφορα projects, άλλα πολύ σημαντικά και άλλα μηδαμινής σημασίας και έχω συνεργαστεί με business users όλων των πιθανών levels, από τον τελευταίο υπάλληλο μέχρι τον CFO... Ποτέ, κανένας από αυτούς τους χρήστες δεν έφερε αντίρρηση όταν τους απάντησα ότι το αίτημα τους δεν μπορεί να υλοποιηθεί όπως το θέλουν, τους εξήγησα απλά και κατανοητά τους λόγους και τους εξήγησα ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις... Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε, κανένας δεν δυσανασχέτησε, ίσα ίσα ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι όταν παραλάμβαναν το προϊόν που είχαμε συμφωνήσει...  Η πλειονότητα του ελληνικού management δεν συμφωνεί με την λογική μου... Θεωρεί απόλυτα λογικό να "χτυπάει προσοχή" και να αποδέχεται ασυζητητί οποιοδήποτε λογικό ή παράλογο αίτημα φτάνει σε αυτούς (συνήθως από τα υψηλά κλιμάκια των εταιρειών) για να επιβαρύνουν με την σειρά τους τους developers με την ευθύνη να υλοποιήσουν τα αδύνατα, γεγονός που οδηγεί πολύ σ

Από την αποψινή προπόνηση εν μέσω βροχής το σημαντικότερο δίδαγμα είναι ότι όταν βρέχει αποφεύγουμε να τρέχουμε φορώντας γυαλιά μυωπίας επειδή από μέσα θολώνουν, απ' έξω βρέχονται και στο τέλος δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα...

Έχουν υπάρξει πολλές φορές που χρειάζεται να ανοίξω ένα Qlik View application χωρίς να θέλω να δω το content του ή το layout, απλά να θέλω να ρίξω μια ματιά στον κώδικα του, για να θυμηθώ ενδεχομένως κάτι που έφτιαξα παλιότερα ή να πάρω κάποια ιδέα για κάτι που αναπτύσσω εκείνη την στιγμή... Κάποια applications μπορεί να είναι τεράστια και να "ζυγίζουν" πολλά Giga Bytes και να μην θέλω ή να μην έχω τον χρόνο να περιμένω το μηχάνημά μου να σηκώσει όλα αυτά τα Giga Bytes στην μνήμη για να τα ανοίξει... Ένας εύκολος τρόπος για να μπορέσεις να ανοίξεις το application χωρίς να περιμένεις όλα τα data να σηκωθούν στην μνήμη και να έχεις πρόσβαση στον κώδικα της εφαρμογής προσφέρεται από το default functionality του Qlik View desktop client... Από την λίστα των recent files, με  δεξί κλικ πάνω στο application που θέλουμε να ανοίξουμε επιλέγουμε την επιλογή "Open <ApplicationName> Without Data" ... Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν υπάρχει στην

Σήμερα είναι μια μεγάλη και περίεργη μέρα για μένα...  Σήμερα έκλεισα ένα κύκλο 12 σχεδόν χρόνων, μεγάλο και σημαντικό για τη ζωή μου και αυτό που είμαι...  Πριν από μισή ώρα υπέβαλα την παραίτηση μου, η τελευταία μου μέρα στην Τράπεζα θα είναι η 16/12...  Μου έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνω ένα νέο ξεκίνημα, σε μια εντελώς διαφορετική εταιρεία, με αμοιβή κατά πολύ καλύτερη από αυτή που παίρνω τώρα...  Νιώθω ένα κατακλυσμό συναισθημάτων αυτή την στιγμή που δεν μπορώ να περιγράψω...  Είμαι ενθουσιασμένος και ανυπόμονος για όσα πρόκειται να έρθουν, για όσα μπορώ να επιτύχω στην νέα μου δουλειά αλλά και αρκετά σαστισμένος καθώς θα βγω από την τόσο οικεία καθημερινότητά μου, με τα καλά και τα κακά της, για να ξεκινήσω να χτίσω μια καινούργια καθημερινότητα με νέους ανθρώπους και νέες προκλήσεις αλλά νιώθω σίγουρα έτοιμος...

Όταν ήτανε μωρό ο Σ. παίζαμε το εξής παιχνιδάκι όταν ήταν γκρινιάρης... Λέγαμε ότι όλη αυτή η γκρίνια και το κλάμα δεν είναι του Σ. γιατί ο Σ. είναι το καλύτερο παιδάκι κι ότι για όλα αυτά φταίει ο "μοχθηρός μουσαφίρης" που παίρνει την θέση του Σ. ... Ψάχναμε τον μοχθηρό μουσαφίρη μέσα στο σπίτι μέχρι που φτάναμε στον καθρέφτη και τον βρίσκαμε στην αντανάκλαση του Σ. οπότε αυτός ξεκαρδιζόταν και του πέρναγαν (συνήθως) οι γκρίνιες... Όταν μεγάλωσε σιγά σιγά και άρχισε να μιλάει, το παιχνίδι άλλαξε και ο Σ. αποφάσισε ότι δεν είναι αυτός ο μοχθηρός μουσαφίρης αλλά εγώ οπότε κυνηγιόμασταν μέσα στο σπίτι απαντώντας στο ερώτημα "Ποιος είναι ο μοχθηρός μουσαφίρης;" ... Το παιχνίδι αυτό δεν το παίξαμε με τον Θ. παρά πολύ λίγο διότι δεν τον ενθουσίασε ποτέ, για την ακρίβεια τον άφηνε αδιάφορο...  Θυμήθηκα τον  μοχθηρό μουσαφίρη χθες το πρωί κάνοντας την προπόνηση μου στο τρέξιμο, τον τελευταίο μήνα ακολουθώ ένα πολύ συνεπές πρόγραμμα προπονήσεων... Πολλές φορές η προπό

Μεγάλη κουβέντα γίνεται τα τελευταία χρόνια για τις startup και τους startuppers, έχουν γίνει τα απόλυτα buzzwords στον επιχειρηματικό κόσμος κι όχι μόνο... Ευαγγελίζονται το φρέσκο, το καινοτόμο, έχουν να προσφέρουν μια πιο agile φιλοσοφία, όχι μόνο στο τρόπο ανάπτυξης του software αλλά και στις κλασσικότερες έννοιες όπως αυτή της φυσικής παρουσίας στον εργασιακό χώρο, το τι σημαίνει και περιλαμβάνει αυτό ο εργασιακός χώρος, την πλήρη απουσία dress code και διαφόρων άλλων παραδοσιακών συμβάσεων του εταιρικού κόσμου κτλ... Πολλές φορές προσφέρουν επιπλέον benefits, όπως δωρεάν πρωινό ή δωρεάν βιβλία και υλικό για επιμόρφωση καθώς και άλλα πιο πρωτότυπα από το κλασσικό laptop, κινητό και στο τσακίρ κέφι αυτοκίνητο...  Αυτό που δεν προσφέρουν (από την μέχρι τώρα εμπειρία μου και μιλώντας πάντα για την Ελλάδα ) είναι ανταγωνιστικούς μισθούς και όταν λέω ανταγωνιστικούς εννοώ πάντα για τον χώρο των εξειδικευμένων και έμπειρων επαγγελματιών της Πληροφορικής οι οποίοι κατά κανόνα είναι

Σάββατο απόγευμα, βρισκόμαστε στο πατρικό μου στον Ταύρο, ο Θ. ζωγραφίζει στο σαλόνι... Κάποια στιγμή έρχεται μέσα στην κουζίνα όπου κάθομαι με τους γονείς μου... Θ: Μπαμπά, να θου δείκθω μια δωγραφιά που έκανα... Εγώ: Ναι αγόρι μου... Εγώ: Τι είναι αυτό, αγόρι μου...; Θ: Το πουλί μου!!! Εγώ: !!!

Χθες το μεσημέρι στις 3:30, στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου έγινε η κηδεία του συναδέλφου Γ.Δ. ... Σχεδόν το σύνολο των συναδέλφων, πλην κάποιων που έπρεπε να παραμείνουν στον γραφείο για λειτουργικούς λόγους και αυτών που δεν ήθελαν να πάνε στην κηδεία, τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία όπως συνηθίζεται να λέμε... Εγώ δεν πήγα, ήμουν μεταξύ αυτών που δεν ήθελαν να πάνε στην κηδεία...  Δεν πηγαίνω ποτέ σε κηδείες παρά μόνο αν είναι απολύτως απαραίτητο για να στηρίξω κάποιον δικό μου άνθρωπο που με χρειάζεται να είμαι εκεί και αυτό γίνεται με βαρύ προσωπικό κόστος... Είμαι ένας άνθρωπος με διάφορα θέματα μέσα στο κεφάλι μου οπότε δεν θέλω να ζορίζω τον εαυτό μου σε κάποια θέματα, ειδικά όταν μπορώ να το αποφύγω... Με καταρρακώνει η απόγνωση των αγαπημένων που μένουν πίσω και η απελπισία του αποχωρισμού, δεν θέλω να το βιώνω ούτε σαν παρατηρητής... Στις κηδείες με ενοχλούν (με εξοργίζουν) και αυτοί που τις αντιμετωπίζουν σαν κοινωνικό δρώμενο, που νιώθουν την υποχρ

Σήμερα το πρωί γύρω στις 10:30 ένας συνάδελφος έπαθε ανακοπή καρδιάς... Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες άλλων συναδέλφων που προσπάθησαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες αλλά και των διασωστών του ΕΚΑΒ και του Ιατρικού Κέντρου (τους καλέσαμε και αυτούς επειδή είναι πολύ κοντά μας) ο συνάδελφος πέθανε... Ήταν ένας άνθρωπος με ιστορικό καρδιοπάθειας, υπολογίζω γύρω στα 55, ανύπαντρος, κλειστός και ντροπαλός... Όταν εξέπνευσε οι συνάδελφοι που δούλευαν στην ίδια ομάδα με εκείνον έψαξαν το κινητό του μήπως και βρουν κάποιον που να φαίνεται από την επαφή ότι είχε μια σχέση πιο στενή για να τον ενημερώσουν... Μου φάνηκε τόσο στενάχωρο αυτό... Αυτό που γυρνάει στο μυαλό μου είναι το ποιος τελικά θα τον αναζητήσει... Ο Γ.Δ. έφυγε το πρωί από το σπίτι του χωρίς να ξέρει ότι δεν θα γυρίσει ποτέ πια, δεν είναι τρομερό αν το καλοσκεφτείς;  Η διοίκηση κάλεσε άμεσα ψυχολόγο για να μιλήσουν όσοι θέλουν μαζί του... Αυτή την στιγμή ο όροφος είναι σχεδόν άδειος, όλοι σχεδόν έχουν πάει στην ομα

Το να τα χιλιάσει δεν έχει νόημα πια σαν ευχή για το "Ψαροκόκαλο" , τα κατάφερε και τα χίλιασε με αυτό εδώ τo post... Οποιαδήποτε ευχή από εδώ και πέρα για να έχει νόημα πρέπει να αναφέρεται σε μεγαλύτερο του 1000 αριθμό posts, μπορεί να εκφράζεται και σε δύναμη του 10 αυστηρά όμως μεγαλύτερη του 3... Έχει πλάκα πάντως που σήμερα που γράφω το επετειακό post για τα 1000 posts, το post υπ' αριθμόν 1 μπήκε στην πεντάδα για τα δημοφιλέστερα posts της εβδομάδας...

Το "QV Document Analyzer" είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για όποιον κάνει QlikView development, ιδανικό για fine tuning των εφαρμογών... Έχει δημιουργηθεί από τον Rob Wunderlich , έναν από τους πιο καταξιωμένους QlikView developers/consultants παγκοσμίως, και βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση...  Πρόκειται για ένα application το οποίο έχει φτιαχτεί με την τεχνολογία του QlikView και αυτό που κάνει είναι να αναλύει την δομή και να ποσοτικοποιεί το footprint κάθε QlikView application ( *.qvw files ) σε memory, storage και calculation time ανά πεδίο και object και επίσης διακρίνει ποια πεδία/objects χρησιμοποιούνται και ποια όχι και υποδεικνύει συγκεκριμένες ενέργειες για την βελτιστοποίηση των εφαρμογών...  Έχει ένα καλαίσθητο και κατανοητό γραφικό περιβάλλον πλοήγησης στα στοιχεία κάθε application και πραγματικά κάνει τη ζωή πιο έυκολη σε κάθε έναν από εμάς που δουλεύουμε με το QlikView και προσπαθούμε να φτιάξουμε όσο γίνεται καλύτερες εφαρμογές...  Η εφαρμογή δια

Το  "Η μάρτυρας της φωτιάς" είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφικού διδύμου που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Lars Kepler   που διαβάζω και είναι το τρίτο του συνολικά... Όταν είχα διαβάσει το "Συμβόλαιο του Παγκανίνι" είχα αναγνωρίσει την συγγραφική δεξιοτεχνία αλλά κάτι μου έλειπε... Αφού έχω διαβάσει και το "Η μάρτυρας της φωτιάς" είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που μου έλειπε οφειλόταν στην απόδοση του κειμένου από την μεταφράστρια... Τα δυο βιβλία έχουν μεταφραστεί από δύο διαφορετικές μεταφράστριες και οι διαφορές είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού... Αντιγράφω την περίληψη από το οπισθόφυλλο: Ένα νεαρό κορίτσι βρίσκεται δολοφονημένο στο απομονωτήριο ενός κέντρου για προβληματικούς εφήβους. Το κρανίο του είναι σπασμένο και έχει τα χέρια πάνω στο πρόσωπό του, σαν να έπαιζε κρυφτό με τον δολοφόνο. Σ' ένα βοηθητικό οίκημα, βρίσκεται νεκρή η νοσοκόμα της βραδινής βάρδιας. Έχει δολοφονηθεί με σφυρί. Παρόλο που σε βάρος του εκκρεμεί μια εσωτερι

Χθες το βράδυ γύρω στις 12:30 οδηγώ στο Χαλάνδρι, κινούμαι σε στενά και δεν τρέχω, σταμάτα ξεκίνα... Θέλω να στρίψω δεξιά αλλά αφηρημένα ανάβω το φλας ένα στενό νωρίτερα, όταν το συνειδητοποιώ το σβήνω και συνεχίζω... Βλέπω στον καθρέφτη μου δίκυκλο που προσπαθεί με ζήλο να με προσπεράσει... Πηγαίνω όσο πιο δεξιά μπορώ, έρχεται δίπλα στο παράθυρό μου ντελιβεράς, κάτι μου λέει με ένταση και προσπερνάει αλλά δεν τον ακούω, το παράθυρο μου είναι ανεβασμένο... Του κορνάρω γιατί εκνευρίζομαι και αυτός κάνει κίνηση με το χέρι, όχι την κλασσική με το δάχτυλο αλλά "δεν μας παρατάς" ... Πατάω γκάζι, τον προλαβαίνω στη διασταύρωση πάω δίπλα του και κατεβάζω το παράθυρο... Όταν γυρνάει και με κοιτάει βλέπω μια φάτσα σίγουρα άνω των 50 και με κοιτάζει...  "'Έχεις κάποιο πρόβλημα;" του λέω, "Εσύ έχεις πρόβλημα",  μου κάνει , "δεν είχες βγάλει φλας να στρίψεις δεξιά;"... "Κι εσένα ποιο είναι το πρόβλημά σου, έπαθες τίποτα;" του λέω... Μου α

Αναδημοσιεύω το post του Solaris , ως εξαίρετο δείγμα πληροφόρησης από πρώτο χέρι, από τα "χαρακώματα" των σχολείων, έτσι όπως τα έχουν κάνει αυτές τις μέρες κάποιοι με το ζήτημα των προσφυγόπουλων, που πλαισιώνεται από μια εξαιρετική στάση/άποψη απέναντι στο ζήτημα, χωρίς υπερβολές και κορώνες... Η υπογράμμιση είναι δική μου... λίγη κανονικότητα επιτέλους!   Διαβάζω δύο εντελώς αντίθετα πράγματα. Αλλού κλειδώνουν τα σχολεία για να μη μπουν προσφυγόπουλα για μάθημα, κι αλλού τα υποδέχονται εν χορδαίς και οργάνοις. Υπερβολικοί σε όλα μας, όπως πάντα. Στο δικό μας σχολείο φοιτούν ήδη 4 προσφυγόπουλα, ήρθαν μια μέρα με έλληνες συνοδούς και μας ρώτησαν αν μπορούμε να πάρουμε κάποια παιδιά, ζουν σ’ έναν χώρο καταλειμμένο. Τέσσερα χωρούσαν στο σχολείο μας με τις μικρές αίθουσες όπου σε κάποιες απ’ αυτές οι καθηγητές δεν έχουν που ν’ ακουμπήσουν το βιβλίο τους. Ξέρουν ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά, ένα δυο μιλάνε κάπως αγγλικά. Ενσωματώθηκαν αμέσως στη ζωή του σχολ

Υπάρχει μια έκφραση που λέμε στην δουλειά, ίσως να την λένε και σε άλλα εργασιακά περιβάλλοντα που έχουν σχέση με την Πληροφορική... Όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος πρέπει να πέσει με τα μούτρα πάνω σε ένα project, να το αναλάβει και να κάνει το καλύτερο που μπορεί να γίνει, λέμε ότι "πρέπει να πάρει ownership" που επί της ουσίας πάει να πει να το κάνει δικό του...  Την θυμήθηκα αυτή την έκφραση την Κυριακή, καθισμένος σε ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι και ακούγοντας ιστορίες για δικούς μου ανθρώπους, λεπτομέρειες από ζωές που κάποιοι από αυτούς δεν πήραν ποτέ τους το ownership, τις ζήσανε και τις ζούνε στον αυτόματο πιλότο, εκχωρήσανε τα δικαιώματα χρήσης τους σε άλλους που συχνά τους απογοητεύουν αλλά δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό γι' αυτό, απλά γκρινιάζουν και συνεχίζουν να συντηρούν όλες τις (συναισθηματικές τους) εξαρτήσεις αναρωτόμενοι, ενδεχομένως, αν και γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι...

Κατά καιρούς εμφανίζονται στο Internet ντοκουμέντα σαν αυτό  τα οποία αποτελούν αποδείξεις ή "αποδείξεις" για την ύπαρξη πολλών μυθικών πλασμάτων... Η ύπαρξή τους έχει απορριφθεί από το συλλογικό συνειδητό της πλειονότητας των ανθρώπων και όσοι δεν το έχουν κάνει αντιμετωπίζονται σαν συμπαθείς γραφικοί... Ο φανατισμός στην άρνηση της ύπαρξής τους ενισχύεται από δυο βασικές συνιστώσες, την θρησκεία και τον ορθολογισμό... Η μεν θρησκεία εξ ορισμού οφείλει να αρνηθεί την ύπαρξη ανθρωπόμορφων πλασμάτων πλην του ίδιου του ανθρώπου καθώς σε αντίθετη περίπτωση καταρρίπτεται το "καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση" ... Ο δε ορθολογισμός, γεννημένος από τις αρχές του Διαφωτισμού, αρνείται και απορρίπτει οτιδήποτε μπορεί να είναι ή να θυμίζει δεισιδαιμονία, μεταφυσική πίστη, οτιδήποτε δεν μπορεί να εξηγηθεί με την λογική και την επιστήμη... Προσωπικά πιστεύω ότι και οι δύο προσεγγίσεις είναι λάθος... Σκέφτομαι ότι κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας αναρίθμητες ή

Στεκόταν στο πεζοδρόμιο και προσπαθούσε να περάσει απέναντι από ένα σημείο που δεν είχε διάβαση ούτε φανάρι, δίσταζε, έκανε μια μπρος, μια πίσω... Φορούσε ένα μπλε παντελόνι, καθαρό και σιδερωμένο, 10 πόντους πιο κοντό από ότι θα έπρεπε να είναι, φαινόντουσαν οι γκρίζες κάλτσες του... Το μπλουζάκι που φορούσε, ένα γαλάζιο τύπου polo, ήταν βαλμένο μέσα από το παντελόνι αλλά πίσω στην μέση του το είχε περάσει μέσα από τη ζώνη του... Τα μαλλιά του ήταν κομμένα πολύ κοντά, είχε στον ώμο ένα μαύρο σακίδιο πλάτης... Το κοντό του παντελόνι, οι κινήσεις του, το βλέμμα του, μου προκάλεσαν μια σκέψη, σχεδόν βεβαιότητα, ότι ο άνθρωπος αυτός κουβαλούσε στις πλάτες του όλο το βάρος και τη δυστυχία του κόσμου... 

Αυτό το blog επιβίωσε 7 χρόνια και θέλω να επιβιώσει πολλά ακόμα... Άλλωστε ένας από τους κυριότερους λόγους ύπαρξής του είναι μια καταγραφή σκέψεων και εικόνων που θα λειτουργήσει σαν παρακαταθήκη για τα παιδιά μου, μια ευκαιρία να πάρουν μια γεύση του τι σκεφτόμουν και ποιος ήμουν σε εποχές που αυτοί δεν με έχουν ζήσει ή που δεν θυμούνται και ίσως δεν θα θυμάμαι κι εγώ από ένα σημείο και μετά... Αυτό το post γράφεται για εσένα Θ. και σκέφτηκα να το γράψω καθώς έγραφα το προηγούμενο... Το γράφω γιατί περνάει συχνά από το μυαλό μου η σκέψη ότι μπορεί να ζηλέψεις κάποτε γιατί τα posts για τον αδερφό σου είναι περισσότερα ή γιατί βλέπω τόσο πολύ τον εαυτό μου στον αδερφό σου...  Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι αρκετά απλή... Ο Σ. είναι μεγαλύτερος από εσένα, είμαστε περισσότερα χρόνια μαζί... Ήταν το πρώτο μου παιδάκι και υπήρξε εποχή που προσπαθούσα να καταγράφω κάθε ανάμνηση διότι φοβόμουν μην τις ξεχάσω... Δεν σημαίνει ότι οι δικές σου αναμνήσεις είναι λιγότερο πολύτιμες

Της είπες ότι πίνεις 3 με 4 ποτήρια κρασί κάθε βράδυ για να χαλαρώσεις κι αυτή σου είπε ότι πρέπει να το ελαττώσεις γιατί δεν κάνει καλό ούτε στην ψυχική υγεία ούτε και στην σωματική... Σε άκουσε και σου είπε ότι ίσως πρέπει να ξανακάνεις ψυχοθεραπεία αφού η αιτία της δυστυχίας σου είναι πάντα επαναλαμβανόμενη, ότι δεν είσαι αρκετά καλός... Αυτό που σε κυνηγάει πάντα είναι ότι η σχέση που είχες με τον πατέρα σου δεν ήταν αυτή που έπρεπε να είναι, εσύ νόμιζες ότι αυτός σε απέρριπτε και κατά πως φαίνεται, ρίχνεις όλο το φταίξιμο στον εαυτό σου... Αυτό που σου στοιχειώνει την σκέψη όμως είναι να μην γίνει ο Σ. ότι ήσουν εσύ, να είναι σίγουρος για τον εαυτό του και να νιώθει ότι τον αγαπούν... Προσπαθείς υπερβολικά όμως και πρέπει να σταματήσεις διότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι να πληγώσεις ένα παιδί...  Αποφάσισες πάλι να κάνεις restart (ποιο είναι άραγε αυτό, έχεις χάσει το μέτρημα), να σταματήσεις να πίνεις πολύ, να το πάρεις αλλιώς και προσπαθείς να σκεφτείς όσο πιο

Πίνεις ένα ποτό παραπάνω γιατί θες να μουδιάσεις λίγο μέσα σου, να χαλαρώσεις από το πνίξιμο... Δεν θες να καταλήξεις να παίρνεις Xanax κάθε φορά που νιώθεις ένταση... Το αλκοόλ όμως επιβραδύνει και αδρανοποιεί την επήρεια των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων οπότε το πνίξιμο παραμένει... Οπότε εσύ πίνεις άλλο ένα ποτό γιατί δεν καταφέρνεις να πείσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει από μόνος του και να αφήσεις τα αντικαταθλιπτικά να κάνουν τη δουλειά τους... Αναρωτιέσαι αν τελικά θα έπρεπε να πάρεις εκείνο το Xanax και να συμβουλευτείς τη γιατρό σου... Όχι τίποτε άλλο, το αλκοόλ παχαίνει κιόλας...

Ένας μοναχικός ταξιδιώτης φτάνει σε μια απομακρυσμένη πόλη του Finnmark μια καλοκαιρινή νύχτα βόρεια του αρκτικού κύκλου... Ισχυρίζεται ότι έχει ταξιδέψει μέχρι εκεί για κυνήγι αλλά στην πραγματικότητα τρέχει για να σώσει τη ζωή του... Έχει κλέψει λεφτά και ναρκωτικά από το αφεντικό του και τώρα τρέχει να γλιτώσει... Εκτός από τους διώκτες του τρέχει να ξεφύγει κι από τις αναμνήσεις του, τις προσωπικές του αποτυχίες, τους δαίμονες του... Εκεί στην άκρη του κόσμου  θα γνωρίσει ανθρώπους που θα του αλλάξουν τη ζωή και θα τον βοηθήσουν να βρει το πραγματικό της νόημα, όχι χωρίς κόπο και υπερβάσεις... Ο Nesbo , σε αυτό το βιβλίο που αποτελεί μια ανεπίσημη συνέχεια του "Αίμα στο χιόνι" καθώς επανεμφανίζονται χαρακτήρες από αυτό το βιβλίο, ακολουθεί και εδώ την μικρή φόρμα (183 σελίδες) και γράφει μια ιστορία περισσότερο για την ανθρώπινη ψυχή παρά ένα κλασσικό αστυνομικό/noir... Όπως και στο  "Αίμα στο χιόνι" , το βιβλίο είναι μια αφήγηση κι όχι το λύσιμο ενός

Τον Οκτώβριο του 2013 πεθαίνει ο Κωστής Σκαλιόρας , ο επί 37 χρόνια σύντροφος της Ξένιας Καλογεροπούλου ... Σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί τον χαμό του και να τον κρατήσει κοντά της όσο γίνεται περισσότερο ξεκινάει να του γράφει ένα γράμμα στο οποίο θυμάται την κοινή τους ζωή, αποκαλύπτει σκέψεις που δεν μοιράστηκε μαζί του, αναπολεί το παρελθόν της πριν σμίξουν... Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφεται η πορεία της ζωής της   Ξένιας Καλογεροπούλου  σε συνάρτηση με τον άντρα της ζωής της αλλά και ένα παρελθόν και μια ελληνική πραγματικότητα άγνωστη εν πολλοίς στους περισσότερους από εμάς και σε αρκετά σημεία ίσως και ακατανόητη... Το "Γράμμα στον Κωστή" δεν προσπαθεί να δρέψει λογοτεχνικές δάφνες ούτε είναι μια αυτοβιογραφία... Είναι αυτό που λέει ο τίτλος του, ένα γράμμα σε ένα αγαπημένο, μια κατάθεση ψυχής σε κάποιον που αγαπάμε και ξέρουμε ότι μπορούμε να του ανοίξουμε την καρδιά μας...  Αυτό είναι και τελικά που θα κρίνει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το, το α

Κι έτσι αθόρυβα κι απλά τα χρόνια περνάνε κι εκεί που τον κράταγες στα χέρια και τον έκανες κούπεπε, τώρα τον συνοδεύεις στην πρώτη του μέρα στο σχολείο... Με την υπερμεγέθη τσάντα Avengers στην πλάτη (σαν χελωνονιντζάκι όπως λέει ένας φίλος), να τον βλέπεις ότι είναι αγχωμένος για το άγνωστο κι όταν προσπαθείς να τον καθησυχάσεις να σου λέει "Εντάξει μπαμπά, όλα καλά, σταμάτα να με ενθαρρύνεις!!!"  κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού... Καλή χρονιά, υπομονή και κουράγιο σε γονείς και παιδιά!

Το μεγαλύτερο όφελος που αποκόμισε η ανθρωπότητα από την ανακάλυψη του internet είναι η απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση... Η γνώση δεν είναι προνόμιο λίγων κι εκλεκτών, κάθε άνθρωπος με μια σύνδεση στον internet μπορεί να έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια πηγές γνώσης που καλύπτουν κάθε γνωστικό αντικείμενο... Αν το αντικείμενο της έρευνας για γνώση είναι ο τομέας της Πληροφορικής τότε υπάρχει ένα site που αξίζει να το επισκεφτεί κανείς... Το   IT eBooks είναι ένα site το οποίο διαθέτει μια τεράστια συλλογή από βιβλία Πληροφορικής, κάθε τομέα και ειδικότητας, τα οποία είναι διαθέσιμα για download, σε όλους, δωρεάν!!! Δεν χρειάζεται εγγραφή, δεν σου ζητάει να δώσεις προσωπικά στοιχεία, δεν σου ζητάει να πληρώσεις... Απλά μπαίνεις στο site, κάνεις την αναζήτηση που σε ενδιαφέρει, παίρνεις την σχετική λίστα αποτελεσμάτων με το κάθε ένα να συνοδεύεται από ένα download link και... αυτό είναι, κατέβασες το βιβλίο!!! Στο  IT eBooks  θα βρείτε βιβλία πασίγνωστων εκδοτικών οίκων του χώρου

Ξεκίνησα σήμερα να διαβάζω το πολλά υποσχόμενο "Getting Started with Data Science: Making Sense of Data with Analytics" του Murtaza Haider  αλλά ομολογώ ότι το παρακάτω quote σχετικά με τον ορισμό του τι είναι μηχανικός (engineer) με άφησε άναυδο για μερικά δευτερόλεπτα... Η μορφοποίηση του κειμένου είναι δική μου... ...Professor Rajan is an engineer. So are Xi Jinping , the President of the People’s Republic of China, and Alexis Tsipras, the Greek Prime Minister who is forcing the world to rethink the fundamentals of global economics . They might not be designing new circuitry, distillation equipment, or bridges, but they are helping build better societies and economies ...

Χθες είχαμε την επέτειο του γάμου μας με την Μ., 9 χρόνια έγγαμου βίου, 9 πολύ όμορφα χρόνια, παρά τις δυσκολίες που περάσαμε κατά καιρούς... Κανονικά ένα αγαπημένο ζευγάρι όπως εμείς θα έπρεπε να περάσει το βράδυ με ένα ρομαντικό δείπνο, μόνο του, χωρίς κάτι ή κάποιον να του αποσπά την προσοχή, έλα όμως που χθες ήταν η πρεμιέρα του "Finding Dory" στην Ελλάδα και τα αγόρια το περιμένανε πως και πως όλο το καλοκαίρι... Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε να γιορτάζουμε την επέτειό μας σε ένα κατάμεστο από πιτσιρίκια θερινό σινεμά στη γειτονιά μας παρέα με τα αγόρια μας... Γιατί οι καιροί αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε, οι προτεραιότητές μας αλλάζουν... :) Παρεμπιπτόντως, η ταινία εξαιρετική τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους, προτείνεται ανεπιφύλακτα...

Όταν ήμουν νεότερος το θεωρούσα μεγάλη μπαναλαρία, κατάλοιπο των Οθωμανών και αξεσουάρ των δήθεν μου macho αντρών... Τον τελευταίο ένα χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από το σπίτι και να μην το ρίξω στην τσέπη μου... Το πρώτο μου κομπολόι ήταν ένα που είχε χαρίσει ο παλιός διαχειριστής της πολυκατοικίας μας, ο κύριος Λεωνίδας, στον Σ., όταν ήταν μικρότερος ο οποίος φυσικά δεν έπαιζε μαζί του... Όταν έκοψα ξανά το τσιγάρο πέρυσι το πήρα τυχαία κάποια στιγμή στα χέρια μου και συνειδητοποίησα ότι μου έλυνε το βασικό πρόβλημα που είχα στο τι να κάνω με τα χέρια μου τώρα που δεν κάπνιζα... Εκείνο το πρώτο κομπολόι το έχασα ένα απόγευμα που είχα πάει και τους δυο γιους μου στον παιδίατρο και το ξέχασα στον χώρο αναμονής... Το δεύτερο κομπολόι μου, αυτό που έχω τώρα και φαίνεται στην φωτογραφία, μου το χάρισε ο φίλος μου ο Θάνος... Πάνω στην κουβέντα του είπα ότι έχασα το δικό μου και μου χάρισε αυτό που κρατούσε και το είχε 7 χρόνια, για να το θυμάμαι, μου είπε... Μου είπε ότι οι χ

Δεν είμαι τύπος των γυμναστηρίων, τα βαριέμαι αφόρητα... Δεν είμαι των ομαδικών αθλημάτων... Θα μου άρεσε να ασχολούμαι με πολεμικές τέχνες αλλά δεν μου το επιτρέπει ο περιορισμένος χρόνος μου και το γεγονός ότι στις περισσότερες από αυτές εντρυφούν άνθρωποι με τους οποίους δεν ταιριάζω με κανένα τρόπο... Επίσης εμπόδιο είναι και ο ανταγωνιστικός μου χαρακτήρας ο οποίος δεν μου επιτρέπει απλά να αθλούμαι αλλά απαιτεί την πρωτιά που όταν δεν έρχεται μου προκαλεί εκνευρισμό... Θα μου άρεσε το κολύμπι αλλά μόνο στην θάλασσα... Το ποδήλατο το φοβάμαι, το δικό μου ξεκουράζεται εδώ και χρόνια στην αποθήκη και σκέφτομαι σοβαρά να το πουλήσω να μην μου πιάνει  και χώρο... Τρέχω κάποιες φορές, πάντα στον δρόμο ή σε ανοιχτό γήπεδο, ποτέ σε διάδρομο, με κάνει να νιώθω σαν χαμστεράκι στο κλουβί, αλλά τα γόνατά μου καταπονούνται πολύ... Προτιμώ σε κάθε περίπτωση τα outdoor activities αλλά για ότι κάνω σημαντικό ρόλο για μένα παίζει να μπορώ να το κάνω όποτε θέλω και να μην ακολουθώ συγκεκριμένο

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, η περίληψη λέει τα παρακάτω: Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται νεκρή πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο γιοτ στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Τα πνευμόνια της είναι γεμάτα θαλασσινό νερό, κι όμως δεν βρίσκεται ούτε σταγόνα στα ρούχα της. Η αδελφή του θύματος, μια διάσημη ακτιβίστρια για την ειρήνη, καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο φονιά. Την ίδια μέρα, ένα πτώμα ανακαλύπτεται κρεμασμένο από σχοινί μπουγάδας σ’ ένα διαμέρισμα της Στοκχόλμης. Πρόκειται για τον Καρλ Παλμκρόνα, τον γενικό διευθυντή της Επιθεώρησης Στρατηγικών Προϊόντων, τον άνθρωπο που επικυρώνει τα συμβόλαια εξοπλισμών της Σουηδίας. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για φόνο, γιατί το δωμάτιο είναι άδειο και δεν είχε τρόπο να σκαρφαλώσει ως τον διπλό κόμπο που τον έπνιξε. Ωστόσο ο επιθεωρητής Γιούνα Λίννα είναι σίγουρος ότι πρόκειται για αυτοκτονία… Διεξάγοντας ταυτόχρονα τις δύο έρευνες, ο Λίννα αγνοεί ότι εισχωρεί σ’ έναν ύποπτο κόσμο αποτελούμενο από μυστικές προμήθειες, σιωπηρές συμφωνίες και διαβολικά συμβόλ

Κάθε εργαλείο φτιάχνεται με ένα συγκεκριμένο σκοπό άσχετο με το αν εμείς μπορεί να το χρησιμοποιούμε και κάπως αλλιώς για να καλύψουμε τις ανάγκες μας... Κατά την άποψή μου το QlikView δεν είναι ένα εργαλείο κατάλληλο για να φτιάξεις ETL processes, έλα όμως που πολλές φορές αναγκάζομαι για λόγους που δεν είναι της παρούσης, να το κάνω... Έχω σιχτιρίσει κάθε μια από αυτές, όντας SQL και Data Warehouse oriented, το να κάνω ETL μέσα από το script του QlikView δεν είναι το καλύτερό μου διότι πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζεσαι να ανακαλύψεις ξανά τον τροχό για θέματα που είναι από καιρό λυμένα για τα ETL tools και την SQL... Το συγκεκριμένο case αφορά μια περίπτωση όπου έπρεπε να εντοπίσω ανά πελάτη ποια είναι τα καταστήματα με το μεγαλύτερο μέσο υπόλοιπο και αν είναι περισσότερο από ένα να διαλέξω αυτό στο οποίο έχει ανοιχθεί πιο πρόσφατα λογαριασμός... Με παίδεψε αρκετά καθώς το πρώτο πράγμα που θα έρθει στο μυαλό μου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μια SQL προσέγγιση με τ

Όχι δεν βρίζω καμιά κυρία, ευτραφή ή όχι, ( slang.gr )... Απλά περάσαμε ένα πολύ ωραίο σαββατοκύριακο στην Συκιά κοντά στο Ξυλόκαστρο και ξανά μπήκα σε summer mood, μια εβδομάδα μετά την λήξη της καλοκαιρινής άδειας, άντε να ξαναμαζέψω το μυαλό μου... Επίσης έπιασα δύο από τα άκακα (αλλά αηδιαστικά) μαλάκια με το κουβαδάκι των παιδιών και αυτά κάνανε μεγάλο χάζι... Υ.Γ. Αυτή όντως δεν τσιμπάει και δεν πρέπει να την μπερδεύετε με την ξαδερφούλα της την τσούχτρα ...

Πρώτη μέρα στο γραφείο σήμερα, η άδεια τελείωσε, και όπως αναμενόταν τα πράγματα είναι υποτονικά... Τα τηλέφωνα δεν χτυπάνε, όλοι μοιάζουν να θέλουν να παρατείνουν τις διακοπές τους λίγο ακόμα ή σκέφτονται αυτές που θα ξεκινήσουν σε λίγες μέρες... Επιστρέψαμε από το Πήλιο το Σάββατο το απόγευμα... Το βουνό μας έκανε "εύκολη" την αναχώρηση αφού ξυπνήσαμε με βροχή και κρύο, το θερμόμετρο έγραφε 15 βαθμούς, ενώ περνώντας από τα Χάνια, στην επιστροφή, έπεσε μέχρι τους 11... Οι διακοπές μας ήταν ωραίες, θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες για διάφορους λόγους, αλλά και αρκετά κουραστικές... Ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας που προσφέρει το Πήλιο απαιτεί πολύ οδήγηση σε δύσκολους για τον οδηγό δρόμους, οι παραλίες στην πλειοψηφία τους απαιτούν περπάτημα ή κατάβαση από μονοπάτια και την κατοχή και κουβάλημα εξοπλισμού θαλάσσης αφού στις περισσότερες δεν υπάρχουν ξαπλώστρες ή αν υπάρχουν είναι πολύ λίγες... Το τελευταίο είναι πολύ καλό κατά την άποψή μου αλλά σε συνδυασμό με τ

Μπορεί αύριο το πρωί να ξεκινάνε οι διακοπές αλλά κάποια πράγματα δεν πρέπει να μένουν πίσω, ειδικά όταν κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν στη διαδικασία να ασχοληθούν με τη δουλειά σου και να σου κάνουν καλοπροαίρετη κριτική, να σου δώσουν τις συμβουλές τους ή να σου κάνουν χρήσιμες προτάσεις... Έτσι λοιπόν το QvdDependancies, ένα QlikView app στο οποίο αναφέρθηκα σε προηγούμενο post , πέρασε σε νέα version (1.2) και απέκτησε επιπλέον functionality...  Υποστηρίζεται πλέον η δυνατότητα ο χρήστης να μην κάνει πλήρες scan του server/pc για να βρει τα dependencies μεταξύ qvds και qvws αλλά να σκανάρει μόνο συγκεκριμένα directories εφόσον αυτό επιθυμεί... Ο κώδικας και το app βρίσκονται τόσο στο GitHub  (Link)    όσο και στο Qlik Community  (Download Link)  και κάθε feedback θα χαίρει μεγάλης εκτίμησης και θα ληφθεί υπόψην από τον δημιουργό του app ...  :P Qlik Community Download Link GitHub Link   Υ.Γ. Καλές διακοπές!!!

Αυτό που βαριέμαι περισσότερο όταν θέλω να γράψω ένα post για να περιγράψω τι εντυπώσεις μου άφησε η ανάγνωση ενός βιβλίου, είναι όταν πρέπει να γράψω μια περίληψη της υπόθεσης... Σήμερα βαριέμαι περισσότερο από τις άλλες φορές γι' αυτό και θα αντιγράψω την περίληψη που έχει στην σελίδα του βιβλίου ο εκδοτικός οίκος: Ένας πληρωμένος δολοφόνος ερωτεύεται τη γυναίκα του πελάτη του, η οποία τυχαίνει να είναι ο στόχος της αποστολής που αναλαμβάνει. Μάλλον αυτός που έγραψε αυτή την περίληψη βαριόταν περισσότερο από ότι εγώ τώρα... Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Το  "Αίμα στο χιόνι" του Jo Nesbo , είναι ακόμα ένα βιβλίο του Νορβηγού συγγραφέα στην μετά - Harry Hole εποχή... Αποτελεί μέρος μιας διλογίας καθώς την συγγραφή του ακολούθησε ένα άτυπο sequel το "Περισσότερο Αίμα" το οποίο ευελπιστώ να διαβάσω σύντομα... Και το "Ο γιος"   ανήκει στην μετά - Harry Hole εποχή αλλά στο  "Αίμα στο χιόνι"   ο   Nesbo δείχνει να α