"Έθιμα Ταφής" της Hannah Kent

Η Agnes Magnusdottir έχει καταδικαστεί σε θάνατο για την συμμετοχή στη δολοφονία δύο ανδρών, του Natan Ketilsson και του Pétur Jónsson... Μέχρι την επικύρωση της ποινής της από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κοπεγχάγης και για να εξοικονομηθούν λεφτά από τον εγκλεισμό της σε κρατική φυλακή στη Δανία, στέλνεται να μείνει στο σπίτι του νομαρχιακού υπάλληλου Jón Jónsson, στη βόρεια Ισλανδία, στην περιοχή που γεννήθηκε κι έζησε όλη της την ζωή...  Η οικογένεια του Jónsson θορυβείται από την συγκατοίκηση με μια καταδικασμένη δολοφόνο αλλά αναγκάζεται να υπακούσει... Ο μόνος που στέκεται δίπλα στην Agnes είναι ο Thorvadur Jónsson, ο Toti, ο ιερωμένος που η ίδια η Agnes διάλεξε για να την συντροφεύσει πνευματικά μέχρι τον θάνατό της... Οι μέρες και οι μήνες περνάνε και η συμβίωση είναι δύσκολη για όλους, όσο όμως ξεδιπλώνεται η ιστορία της ζωής της μέσα από τις συζητήσεις της Agnes με τον Toti, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι πολλά πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από ότι φαίνονται...

Το βιβλίο ακολουθεί ένα διττό τρόπο αφήγησης καθώς εναλλάσσονται οι αφηγήσεις της Agnes σε πρώτο πρόσωπο και αυτές του ανώνυμου αφηγητή... Παρακολουθούμε εν παραλλήλω τα γεγονότα που συμβαίνουν τους μήνες της συγκατοίκησης της Agnes με την οικογένεια Jónsson  με αυτά του παρελθόντος της, από τα παιδικά της χρόνια μέχρι τις δολοφονίες του Natan Ketilsson και του Pétur Jónsson... Οι διηγήσεις της Agnes για το παρελθόν της είναι έντονα συγκινησιακά φορτισμένες... Είναι άνθρωπος κλεισμένη στον εαυτό της, σημαδεμένη από τα πολύ δύσκολα χρόνια που έχει ζήσει από παιδί... Έχοντας βιώσει την απόρριψη, την μοναξιά, την φτώχεια και την πείνα από πολύ νωρίς, όντας παρίας της ζωής, το μόνο που θέλει είναι να την αγαπήσουν και να νιώσει ότι ανήκει κάπου... Ακριβώς αυτή η ιστορία της ζωής της, η αφήγηση της οποίας γίνεται μέσα στο κοινό δωμάτιο του σπιτιού της οικογένειας Jónsson, παρουσία όλων των μελών της, λόγω του βάναυσου ισλανδικού χειμώνα που δεν επιτρέπει τις βόλτες στην ύπαιθρο, είναι που αλλάζει σιγά σιγά την άποψη των συγκατοίκων της για αυτήν, όπως και η αρμονική συγκατοίκηση τους... Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που δείχνουν, πολλές φορές οι πρώτες εντυπώσεις δεν είναι και οι πιο σωστές...

Μέσα από την ιστορία της Agnes έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε μια γεύση από την ισλανδική κοινωνία του 21ου αιώνα... Σε μια χώρα που και μόνο η επιβίωση είναι ένας άθλος, λόγω του πολύ σκληρού χειμώνα, παρακολουθούμε την κοινωνική διαστρωμάτωση και ειδικά τη ζωή των ανθρώπων εκείνων, σαν την Agnes, οι οποίοι έχοντας τίποτε άλλο παρά τον εαυτό τους, περιφέρονται από υποστατικό σε υποστατικό, όπου βρίσκουν δουλειά, προσφέροντας την εργασία τους για ένα κρεβάτι κάτω από μια στέγη και ένα πιάτο φαΐ, μη δυνάμενοι να κάνουν οικογένεια, να αποφασίσουν για τον εαυτό τους αν δεν πάρουν την έγκριση των αφεντικών τους... Μιας ζωής που απόλυση στα μέσα του χειμώνα σήμαινε σχεδόν βέβαιο θάνατο... Παράλληλα διαβάζοντας το  "Έθιμα Ταφής" έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πολλά χαρακτηριστικά της ισλανδικής κοινωνίας της εποχής, από διατροφικές συνήθειες και είδη ένδυσης μέχρι ήθη και δεισιδαιμονίες κοινές στους χωρικούς της περιοχής, πολύ διαφορετικά και πολύ όμοια ταυτόχρονα με αντίστοιχα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας της εποχής...

Το βιβλίο της Hannah Kent είναι ένα υπέροχο δείγμα νέας λογοτεχνίας, τόσο νέο και τόσο κλασσικό ταυτόχρονα, που διαβάζεται απνευστί και εγγυάται ότι δεν θα αφήσει κάποιον αναγνώστη παραπονεμένο...

Το "Έθιμα Ταφής" είναι βασισμένο στα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Βόρεια Ισλανδία του 1830, η Agnes Magnusdottir είναι ο τελευταίος άνθρωπος που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στην Ισλανδία...