Αναμνήσεις πολέμου...

Χθες το απόγευμα έπινα καφέ με δυο φίλους κι άκουσα την παρακάτω ιστορία:

Φίλος φίλου, Ισραηλίτης, που έχει πολεμήσει στον Λίβανο το 1982 κατά την πρώτη εισβολή του Ισραήλ εκεί, υπηρετώντας την θητεία του, αντιμετωπίζει πρόβλημα να κοιμηθεί πολλά βράδια και βλέπει σε εφιάλτη την ίδια σκηνή που την έζησε τότε... Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν μαζέψει άνδρες, γυναίκες και παιδιά και τους έχουν κλείσει σε ένα τζαμί... Επικρατεί ταραχή, κάποιος από τους αιχμαλώτους παρακαλάει για λίγο νερό και τότε εκείνος προσφέρει το παγούρι του... Η χειρονομία του εξοργίζει κάποιον συνάδελφό του που τον χτυπάει στο κεφάλι με τον υποκόπανο του όπλου και τον ρίχνει αναίσθητο... Όταν ανοίγει τα μάτια του είναι ξαπλωμένος ανάμεσα σε πτώματα, όλοι οι αιχμάλωτοι μέσα στο τζαμί έχουν εκτελεστεί...

Η όλη ιστορία μου έφερε κατευθείαν στο μυαλό την πολύ καλή ταινία "Walz whith Bashir" για την οποία είχα γράψει το 2010 όταν την πρωτοείδα (link)...