Γερνάω, μαμά...

Φαίνεται στα μαλλιά μου που γεμίζουν άσπρες τρίχες, στα κιλά που προστίθενται και δεν φεύγουν, στα παιδιά μου που μεγαλώνουν και παύουν σιγά σιγά να είναι μωρά... 

Σκέφτομαι ότι πρέπει να αλλάξω κούρεμα και ντύσιμο, να είμαι πιο "της ηλικίας μου" αφού πλέον κι η εμφάνισή μου έχει αρχίσει να τη δείχνει... 

Μετά σκέφτομαι ότι δεν θα το κάνω... 

Μεγαλώνω και ασχημαίνω ίσως (ου γαρ έρχεται μόνον) αλλά είμαι ζωντανός και δραστήριος, κάνω το καλύτερο που μπορώ κάθε μέρα και μπορώ να δεχτώ στον εαυτό μου λίγη σκεμπέ ή κάποιες άσπρες τρίχες, πόσο να προσπαθείς και να τρέχεις και να μην βάλεις και μια μπουκιά φαΐ στο στόμα, θα πέσεις κάτω... 

Κοντεύω αισίως τα 37 αλλά δεν επιτρέπεται κι ούτε θέλω να το βάλω κάτω επειδή βλέπω τα σημάδια του χρόνου που περνάει... 

Περνάω απλά μια κρίση μέση ηλικίας... :)