Ψαροκόκαλο...

Πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ειπωθεί για την ιστορική καταγραφή και ερμηνεία των Σταυροφοριών, η συγκεκριμένη καταγραφή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο ενδιαφέρουσα από όλες... Σε αυτό το βιβλίο ο Amin Maalouf διηγείται την ιστορία μέσα από τα μάτια των μουσουλμάνων χρονικογράφων της εποχής από την αρχή μέχρι το τέλος... Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η εικόνα που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους δυτικούς εισβολείς... Οι "υπηρέτες του Χριστού" έπεσαν σαν λαίλαπα πάνω στους μουσουλμάνους οι οποίοι, κυριολεκτικά απέμειναν αποσβολωμένοι να παρακολουθούν τις φρικαλεότητες που συνέβαιναν... Οι Σταυροφόροι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Αράβων χρονικογράφων της εποχής, δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε κανιβαλισμό των ηττημένων κατά τις πολιορκίες της Αντιόχειας και της Μαάρα όταν κινδύνευσαν από λιμό... Δεν σεβάστηκαν καμία από τις υποσχέσεις και τις συνθήκες που δόθηκαν στους αντιπάλους, κάθε αντιπαράθεση κατέληξε σε λουτρό αίματος, λεηλάτησαν ότι υπήρχε και ότι δεν υπ...

6 χρόνια είναι πολλά αλλά δυστυχώς τόσα είχα να πάω στο σινεμά... Για την ακρίβεια, έχω πάει στο σινεμα 2-3 φορές αλλά ήταν όλες μαζί με τον Σ. για να δούμε κάποιο παιδικό... Αυτή την φορά όμως, είδα μια ταινία που αρέσει σε μένα, μαζί με ένα φίλο και με μοναδική έννοια το αν θα μου φτάσει το pop corn... Τελικά δεν μου έφτασε αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου διότι δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα με ικανοποιούσε τόσο πολύ το "Mad Max: Fury Road" ... Καταπληκτική ταινία, άξιος συνεχιστής των τριών πρώτων που αναπαράγει πιστά, σαν μην έχουν περάσει τριάντα χρόνια, την μοναδική εκείνη ατμόσφαιρα και αισθητική της αποκτηνωμένης ανθρωπότητας του μετα-αποκαλυπτικού μέλλοντος των πρώτων ταινιών... Με ένα καταπληκτικό Tom Hardy που φτιάχνει έναν διαφορετικό Max Rockatansky από αυτόν του Mel Gibson , πιο... mad, κυριολεκτικά!!! Με μια εξαιρετική Charlize Theron , μια γυναίκα χαμαιλέοντα που αν και κουκλάρα πείθει απόλυτα στον ρόλο της μονόχειρης πολεμίστριας που προσπαθεί να ...

Το πιο δύσκολο πράγμα στο να είσαι γονιός δεν είναι ούτε η κούραση, ούτε τα ξενύχτια, ούτε οι λερωμένες πάνες, ούτε ακόμα η οικονομική επιβάρυνση για κάθε μέλος της οικογένειας... Το πιο δύσκολο πράγμα είναι ότι το μυαλό σου δεν ξεκουράζεται ποτέ, δουλεύει ασταμάτητα, ακόμα και στον ύπνο σου... Για το αν είναι καλά, αν είναι ευτυχισμένοι, αν τρώνε, αν πίνουν, αν κοιμούνται, αν παίρνουν όλα όσα χρειάζονται, αν θα γίνουν δυνατοί άνθρωποι με αυτοπεποίθηση, αν, αν, αν... Είναι δύσκολο αλλά δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά και ζεις με αυτό το βουητό μέσα στο κεφάλι και στο τέλος, μετά από καιρό, σου γίνεται δεύτερη φύση, μαθαίνεις τόσο πολύ να ζεις έτσι που γίνεσαι σαν τους γονείς σου που σε ρωτάνε κάθε μέρα, τώρα που είσαι κοντύτερα στα 40 πια παρά στα 30, αν έχεις φάει κι αν ντύθηκες καλά...

Σκέφτομαι τον αδελφό μου που περνάει ζόρια για ακόμα μια φορά, γιατί η τύχη του γύρισε άλλη μια φορά την πλάτη...  Έχει κάνει κι αυτός τα λάθη του αλλά είναι κι άτυχος, πολύ άτυχος...  Θα μπορούσε κι έπρεπε, να του κάτσει αυτή την φορά η μπίλια στην σωστή θέση...  Δεν ήταν παράλογη η επιθυμία ούτε και απίθανη ακόμα και για τους κωλοκαιρούς που ζούμε...  Τον σκέφτομαι και σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι να μισήσεις τα πάντα γύρω σου, την κοινωνία, τους άλλους, τον ίδιο σου τον εαυτό όταν σου στερούν τη δυνατότητα να κάνεις σχέδια για το μέλλον...  Είναι εύκολο, απλά αφήνεσαι και συμβαίνει αλλά δεν πρέπει να το αφήσεις να συμβεί γιατί πέφτεις στην λακκούβα της μιζέριας κι άντε μετά να ξαναβγείς...  Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, σφίγγεις τα δόντια, σηκώνεσαι και συνεχίζεις, γιατί αυτό σου μένει και αυτό πρέπει να κάνεις...

Βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 14/5 και θα την δω σίγουρα στο σινεμά και σε 3D... Σπάνια ανυπομονώ τόσο πολύ για μια ταινία...

Σε συνέχεια του προηγούμενου post και σε συνδυασμό με την επικαιρότητα, ένα ισοδύναμο μέτρο το οποίο θα μπορούσε να προταθεί στην τρόικα... ωωω, με το συμπάθειο, στους θεσμούς, είναι η επιβολή αυστηρότατου προστίμου σε οποιονδήποτε πετάει σκουπίδια στο δρόμο, εκτός των κάδων σκουπιδιών που τοποθετούν οι δήμοι...  Σκεφτείτε αν το κράτος έπαιρνε 1 € για κάθε πεταμένο αποτσίγαρο, χαρτάκι, κουτί αναψυκτικού, και ότι άλλο, η Ελλάδα θα εξοφλούσε τα χρέη της καθώς και τα χρέη των υπολοίπων χωρών της Βαλκανικής... Άσε που θα επωφελούνταν και το περιβάλλον... Ελπίζω πραγματικά να διαβάζει κάποιος από το Υπουργείο Οικονομικών αυτό το blog διότι πιστεύω ότι έχω βρει την λύση για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας...

Αυτό είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι που φτιάξαμε προχθές στην Πεντέλη... Το πήρα φωτογραφία να το θυμόμαστε γιατί είναι το πρώτο που φτιάχνουμε κι οι τέσσερις μας...  Υπήρχαν κι άλλα πράγματα στο περιβάλλον που ίσως θα έπρεπε κι αυτά να αποθανατιστούν αλλά μου έφτανε μια φορά το πόσο "φούντωσα"...  Δίπλα σε μια παιδική χαρά, έξω από τον οικισμό, εκεί που σταματήσαμε το αυτοκίνητο, εμείς κι άλλοι σαν κι εμάς, υπήρχαν διάσπαρτα από αποτσίγαρα, κουτιά αναψυκτικών,  κόπρανα και χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας μέχρι σελοφάν από συσκευασίες προφυλακτικών καθώς το σημείο, προφανώς, θεωρείται καλή "καβάντζα"...  Είναι τόσο ευδιάκριτο το αποτύπωμα από το πέρασμα του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον που σοκάρει, κανένας άλλος έμβιος οργανισμός επί της γης δεν πλησιάζει τα  "κατορθώματα" του... Ο άνθρωπος και δη ο νεοέλληνας, είναι μια ανοιχτή πληγή για την ισορροπία και την καλή λειτουργία του πλανήτη ο οποίος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς αυτόν......