Για το χρήμα...

Ανέκαθεν πίστευα για τον εαυτό μου ότι έχει μια εξαιρετικά καλή σχέση με το χρήμα... Πάντα το υπολόγιζα, πάντα φρόντιζα να έχω στην τσέπη, να έχω και στην άκρη, συχνά σκεφτόμουν με κάποια ντροπή για μένα ότι είμαι δούλος του... Έχω πάρει αποφάσεις στη ζωή μου με γνώμονα το χρήμα, όπως οι σπουδές που έκανα και αυτές που δεν έκανα, όταν όμως ερχόταν η ώρα να διαλέξω μεταξύ του χρήματος και κάτι άλλου (οικογένεια, ελεύθερος χρόνος, πραγματική ποιότητα ζωής, αξιοπρέπεια) πάντα διάλεγα το άλλο... Έχω γυρίσει την πλάτη σε αρκετά χρήματα στη ζωή μου γιατί δεν θα μπορούσαν να συνδυαστούν με άλλα πράγματα που εγώ θεωρώ προτεραιότητες...Αυτά είναι από τα όχι που έχω πει στη ζωή μου για τα οποία είμαι περήφανος, τα όχι άλλωστε χτίζουν χαρακτήρες κι όχι τα ναι... 

Όταν ήμουν φοιτητής είχα δουλέψει για ένα project σε μια κινηματογραφική εταιρεία με συμφωνία να πληρωθώ 50000 δραχμές... Η δουλειά έγινε στην ώρα της αλλά ο μισθός καθυστέρησε τρεις μήνες και μόνο μετά από κυνηγητό και απειλές... Όταν με κάλεσε το "αφεντικό" να πάω να πάρω τα λεφτά μου, έβγαλε ένα δεκαχίλιαρο επιπλέον και μου το έδωσε δήθεν μου ότι ήταν μεγαλόψυχος παρά την "αντιεπαγγελματική" συμπεριφορά μου και ότι εκτιμούσε τη δουλειά που του έκανα... Του το άφησα στο τραπέζι και του είπα ότι δεν ήθελα δώρα, το μόνο που ήθελα ήταν να πληρωθώ αυτά που δικαιούμουν και σηκώθηκα κι έφυγα... Αυτή ήταν η πρώτη φορά που γύρισα την πλάτη στο χρήμα...

Η τελευταία ήταν πριν λίγους μήνες όταν απέρριψα πρόταση για δουλειά που θα μπορούσα να συνδυάσω με μια "προίκα" από ένα πρόγραμμα εθελουσίας που έτρεχε τότε... Ο λόγος ήταν ότι αν άλλαζα δουλειά δεν θα είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο ούτε για μένα ούτε (πολύ περισσότερο) για τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου... Επιπλέον, επαγγελματικά θα σήμαινε επιστροφή σε ένα αντικείμενο το οποίο έκανα για πολλά χρόνια, το ξέρω πολύ καλά αλλά δεν θέλω να το κάνω άλλο...

Όλα αυτά τα όχι και όλα τ' άλλα, άσχετα με το χρήμα, είναι εγώ, είναι αυτά που με διαφοροποιούν από τους άλλους, είναι τα παράσημά μου...