Ψαροκόκαλο...

Σήμερα ο Σ. μου έγινε 5 χρονών, ένας άντρας μεγάλος που έκανε και πάρτυ σε παιδότοπο όπου κάλεσε τους φίλους του και το κορίτσι του...

Όταν σου είπα το πόσο καλά πέρασα σε μια έξοδο με παλιούς συμμαθητές που έγινα σταφίδα από το ποτό μου είπες μισοσοβαρά μισοαστεία (περισσότερο μισοσοβαρά) ότι δεν μπορώ να κάνω τέτοια διότι είμαι πατέρας και οικογενειάρχης... Τον τελευταίο μήνα με έχεις ζαλίσει με τις αγορές που μας βλέπουν σαν μπατίρηδες, την αξιοπρέπεια του οφειλέτη και τις κωλοτούμπες... Έχεις γίνει σαν τον κυρ Παντελή του τραγουδιού και στο έχω πει αλλά δεν ακούς...

Ανέκαθεν πίστευα για τον εαυτό μου ότι έχει μια εξαιρετικά καλή σχέση με το χρήμα... Πάντα το υπολόγιζα, πάντα φρόντιζα να έχω στην τσέπη, να έχω και στην άκρη, συχνά σκεφτόμουν με κάποια ντροπή για μένα ότι είμαι δούλος του... Έχω πάρει αποφάσεις στη ζωή μου με γνώμονα το χρήμα, όπως οι σπουδές που έκανα και αυτές που δεν έκανα, όταν όμως ερχόταν η ώρα να διαλέξω μεταξύ του χρήματος και κάτι άλλου (οικογένεια, ελεύθερος χρόνος, πραγματική ποιότητα ζωής, αξιοπρέπεια) πάντα διάλεγα το άλλο... Έχω γυρίσει την πλάτη σε αρκετά χρήματα στη ζωή μου γιατί δεν θα μπορούσαν να συνδυαστούν με άλλα πράγματα που εγώ θεωρώ προτεραιότητες...Αυτά είναι από τα όχι που έχω πει στη ζωή μου για τα οποία είμαι περήφανος, τα όχι άλλωστε χτίζουν χαρακτήρες κι όχι τα ναι...  Όταν ήμουν φοιτητής είχα δουλέψει για ένα project σε μια κινηματογραφική εταιρεία με συμφωνία να πληρωθώ 50000 δραχμές... Η δουλειά έγινε στην ώρα της αλλά ο μισθός καθυστέρησε τρεις μήνες και μόνο μετά από κυνηγητό και απειλές...

Τέλειωσα το σχολείο το 1996, τους περισσότερους συμμαθητές μου δεν τους ξαναείδα από τότε, έμεινα με την εντύπωση που είχα σχηματίσει για καθέναν από τότε...  Πριν από δύο εβδομάδες έγινε reunion της τάξης μου, πήγα και πέρασα πάρα πολύ καλά...  Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι το πόσο διαφορετικοί από αυτό που εγώ νόμιζα ότι ήταν, είναι πολλοί από τους πρώην συμμαθητές/συμμαθήτριές μου...  Πόσα ενδιαφέροντα και ευαισθησίες και μελλοντικά επιτεύγματα κρύβονταν πίσω από τις εφηβικές περσόνες τους ή που δεν κρύβονταν αλλά εγώ ήμουν ανίκανος να τα δω ή δεν ήθελα να τα δω...  Αναρωτιέμαι αν προκάλεσα κι εγώ τις ίδιες σκέψεις σε αυτούς, αν οι προσδοκίες τους για μένα από τότε επιβεβαιώθηκαν ή όχι...

Την πρώτη φορά που το ξεκίνησα ήταν στις αρχές Νοεμβρίου... Διάβασα καμιά εκατοσταριά σελίδες και το σταμάτησα, κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν τράβαγε...Το ξαναέπιασα από την αρχή με την νέα χρονιά και το προσπάθησα μέχρι και πριν από 2-3 μέρες, διάβασα περίπου 250 σελίδες... Η αίσθηση ίδια, δεν ήταν ψυχαγωγία ήταν καταναγκασμός και γι' αυτό το σταμάτησα, δια πάντως αυτήν την φορά (;)... Δεν προσπαθώ να ακυρώσω το έργο του Αλεξάνδρου , δεν είμαι σε θέση άλλωστε, απλά δεν κατάφερε ποτέ να μου "μιλήσει" αυτό το βιβλίο... Η χειρόγραφη ομολογία ενός μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού, ενταγμένου σε μια ειδική ομάδα με αποστολή την μεταφορά ενός μυστηριώδους κιβωτίου από μια πόλη σε μια άλλη με κούρασε αφάνταστα... Η κλειστοφοβική, καυκική θα μπορούσα να την πω, ατμόσφαιρα που δημιουργεί δεν διασώζει το βιβλίο από το γεγονός ότι αναμασά τα ίδια και τα ίδια κάνοντας διαρκώς κύκλους και επαναλήψεις γύρω από την περιγραφή των γεγονότων... Στόχος του συγγραφέα είναι να καταγγείλε...

Χθες το πρωί ξύπνησα στις 7:30, με ξύπνησαν τα παιδιά μου... Σηκώθηκα, πλύθηκα, πήρα τον καφέ μου στο χέρι και πήγα super market... Γύρισα, τακτοποίησα τα πράγματα και πήρα τα παιδιά και την Μ. και πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα Αγίας Παρασκευής για να κάνουμε αίτηση διαβατηρίου για τον Θ. ... Μετά το τμήμα πήγα στο ΚΕΠ της Αγίας Παρασκευής για να επικυρώσω κάποια αντίγραφα... Μετά πήγα σε κατάστημα οπτικών για να επιδιορθώσω τον βραχίονα των γυαλιών μυωπίας μου που μου κατέστρεψε ο Θ. το πρωί όταν ήρθε να με ξυπνήσει... Μετά πήγα γυμναστήριο... Μετά ξαναπήγα super market για να πάρω κάποια πράγματα που δεν υπήρχαν στην λίστα το πρωί όταν πήγα για πρώτη φορά... Γύρισα στο σπίτι (ήμουν μόνος, η Μ. είχε πάρει τα παιδιά για κάτι δουλειές), έβαλα το μεσημεριανό των παιδιών στον φούρνο να ετοιμάζεται και έκανα μπάνιο... Η Μ. και τα παιδιά γύρισαν, έφαγαν, έβαλαν τις πυτζάμες και έπεσαν για ύπνο... Έφαγα στα όρθια (κυριολεκτικά) και βοήθησα λίγο την Μ. να τ...