Η ρίζα του φόβου...

Ο παιδικός εφιάλτης που με βασάνιζε για χρόνια, που τον θυμάμαι από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είναι ο εξής: 

Ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα με γαμψά νύχια στα πόδια και τα χέρια, με κέρατα και μυτερά δόντια, έρχεται πάνω από το κρεβάτι μου την νύχτα ή πετιέται μέσα από τις πρασιές, πίσω από το άγαλμα, στην πλατεία που με έχουν πάει οι γονείς μου βόλτα... Η εικόνα του με κυνηγούσε για χρόνια στον ύπνο και στον ξύπνιο μου σε βαθμό που μεγαλώνοντας μπήκα πολλές φορές στον πειρασμό να σκεφτώ αν ήταν όντως πλάσμα του υποσυνείδητου μου ή όχι... Εξαιτίας του φοβόμουν για χρόνια το σκοτάδι, κυρίως μέσα στο σπίτι και ακόμα και τώρα που έχω γίνει ο ίδιος πατέρας νιώθω άβολα όταν είμαι σε εντελώς σκοτεινά δωμάτια...

Πριν από λίγες μέρες κι εντελώς τυχαία, συνειδητοποίησα ποια ήταν η πηγή του φόβου μου, τι γέννησε αυτόν τον εφιάλτη... Στο πατρικό μου υπήρχαν διάφορες μικρές εικονίτσες αγίων από αυτές που πολλές φορές βάζουν στα δωμάτια των παιδιών για να τα "φυλάνε", μπορεί ακόμα να βρεις καμιά καταχωνιασμένη σε κάποιο συρτάρι... Σε μια από αυτές απεικονιζόταν η Αγία Μαρίνα να ταπεινώνει τον δαίμονα σε μια εικόνα παρόμοια με αυτή... Όταν κάποια στιγμή ανασύρθηκε από την μνήμη μου η ανάμνηση της ύπαρξης αυτής της εικόνας, έψαξα στο internet να βρω κάποια εικόνα της Αγίας Μαρίνας και τότε μπροστά μου εμφανίστηκε ο φόβος των παιδικών μου, και όχι μόνο, χρόνων... 

Η αιτία του φόβου μου ήταν μια εικόνα που η μάνα μου, η γιαγιά μου, δεν θυμάμαι ποιος, είχε φέρει στο σπίτι, είχε βάλει στο δωμάτιό μου για να με "φυλάει", που εξαιτίας της όμως το παιδικό μου μυαλό δημιούργησε εικόνες που με ταλαιπώρησαν για χρόνια...