Περί ποδηλατικής κουλτούρας...

Το post αυτό αφιερώνεται σε εσένα αγαπητέ ποδηλάτη που χθες το βράδυ στις 7:30 περίπου, μπήκες ανάποδα στην Έαρος, στην Αγία Παρασκευή, σε κακοφωτισμένο σημείο, χωρίς να φοράς κανένα διακριτικό και με στραβοκοίταξες όταν έπεσα στα φρένα τελευταία στιγμή για να μην σε σκοτώσω... 

Υπάρχουν εκεί έξω κι άλλοι ποδηλάτες που δεν είναι σαν και σένα...

Είναι αυτοί που ενδεχομένως διαμαρτύρονται, και καλά κάνουν, για την κακή κατάσταση των δρόμων, για την απουσία ποδηλατόδρομων από την πόλη, για την έλλειψη σεβασμού των οδηγών απέναντι στους ποδηλάτες... 

Είναι αυτοί που σέβονται πάντα τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και την σήμανση των δρόμων, αυτοί που δεν κινούνται ανάποδα στους μονόδρομους ούτε πάνω στα πεζοδρόμια... 

Είναι αυτοί που σέβονται πρώτα απ΄ όλα τη ζωή τους, φορούν κράνος, κατάλληλα διακριτικά και συντηρούν τακτικά το ποδήλατό τους... 

Είναι αυτοί που διεκδικούν τον χώρο τους στο δρόμο έχοντας πλήρη επίγνωση για το που σταματούν τα δικαιώματά τους και που ξεκινούν οι ευθύνες τους, πρωταρχικά απέναντι στον εαυτό τους...

Σου εύχομαι να γίνεις σαν και αυτούς τους ποδηλάτες διότι αν δεν γίνεις, την επόμενη φορά που θα μπεις νύχτα, ανάποδα σε μονόδρομο, μπορεί να μην προλάβει ο οδηγός που έρχεται από απέναντι να φρενάρει...