"Σκιές στον πάγο" του Michael Ridpath

Το κάθε βιβλίο έχει κάτι να σου δώσει... Εγώ για παράδειγμα βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούσα να διαβάσω τίποτα... Αξιόλογα βιβλία να περιμένουν στο κομοδίνο κι εγώ το ένα να πιάνω, το άλλο να αφήνω και όλα να τα παρατάω στην μέση... Μέχρι που μια μέρα, στο πατρικό μου, παίρνει το μάτι μου στην βιβλιοθήκη της μητέρας μου το "Σκιές στον πάγο" του Michael Ridpath... Το οπισθόφυλλο μιλάει για μια δολοφονία, για ένα αμερικανοθρεμμένο Ισλανδό αστυνομικό που επιστρέφει στην πατρίδα του κυνηγημένος από εμπόρους ναρκωτικών, για μια αρχαία σάγκα από την οποία εμπνεύστηκε την τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" ο Tolkien... Σκέφτηκα, "Γιατί όχι;"...

Το βιβλίο, αυτό καθεαυτό τελικά δεν είχε πολλά να μου προσφέρει... Μια αστυνομική ιστορία χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις ή ευρηματικότητα, που προσπαθεί να "ψαρέψει" αναγνώστες από την δεξαμενή των οπαδών του  Tolkien όπως καλή ώρα εγώ... Στα ατού του ότι είναι ευκολοδιάβαστο και η υποβλητική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το Ισλανδικό τοπίο... Με βοήθησε να ξεπεράσω το αναγνωστικό μου μπλοκάρισμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα το θυμάμαι σε ένα χρόνο από τώρα, αλλά το σημαντικότερο όφελος από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου ήταν η γνωριμία με την Ισλανδία... Μια χώρα με μια δική της λογοτεχνική παράδοση, αυτή των σάγκα, που πάει εκατοντάδες χρόνια πίσω... Εκεί που τα παιδιά δεν έχουν ποτέ το ίδιο επώνυμο με τον πατέρα τους αφού το επώνυμο του καθενός ορίζεται από το μικρό όνομα του πατέρα του... Που στον τηλεφωνικό κατάλογο η καταγραφή των ονομάτων γίνεται με βάση το μικρό όνομα και όχι το επώνυμο... Που το τοπίο είναι ένας απόκοσμος συνδυασμός από λάβα και πάγο... 

Για αυτούς τους λόγους και άλλους ακόμα, το Σκιές στον πάγο" με έκανε να πάρω μια ιδέα μέσα από τις περιγραφές για την Ισλανδία και να προσθέσω ακόμα ένα προορισμό στα ταξίδια που θέλω να κάνω μέχρι να πεθάνω... 

Πρόσημο θετικό λοιπόν...