Εκδοχές της πραγματικότητας...

Έχω προφίλ στο Blogger, το Facebook και το Twitter, το πρώτο ανώνυμο, τα άλλα δύο επώνυμα... To προφίλ του Blogger είναι το πιο παλιό, στο "Ψαροκόκαλο" γράφω τα πάντα, στην κυριολεξία ότι μου κατέβει... Το Twitter το χρησιμοποιώ για χαβαλέ ενίοτε αλλά και για πιο τεχνικά/επαγγελματικά θέματα αλλά και ενημέρωση, στο Facebook κυρίως καυλαντίζω... 

Παρατηρώ τον εαυτό μου, όπως και άλλους, να παρουσιάζει προς τα έξω στο Facebook μια εξιδανικευμένη εικόνα της ζωής, χαρούμενη, αισιόδοξη και λαμπερή λες κι η ζωή δεν έχει μέρες με αναποδιές ή κακή διάθεση ή νεύρα... Τριγυρίζοντας στο Internet βλέπω ότι δεν είμαι ο μόνος που έχει κάνει αυτή τη διαπίστωση, σε τι οφείλεται όμως; 

Είναι η επωνυμία που μας δυσκολεύει να εκτιθόμαστε, να δείχνουμε μια εικόνα προς τα έξω πιο ευάλωτη  αλλά και πιο φυσιολογική στο τέλος τέλος; 

Είναι το γεγονός ότι οι "φίλοι" του Facebook μπορεί να είναι και φίλοι (ή "φίλοι") στην πραγματική ζωή άρα μας ενδιαφέρει να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας όσο γίνεται καλύτερα;

Ίσως να υπάρχουν άλλοι που να έχουν να κάνουν παρόμοιες παρατηρήσεις και με άλλα μέσα, ίσως αυτοί να είδαν μια τέτοια συμπεριφορά στο Twitter ή το Instagtram... 

Ότι και να είναι δημιουργεί μια εκδοχή της πραγματικότητας που απέχει από την πραγματική και το trick είναι να μην μπερδευτείς κάποια στιγμή για το ποια πραγματικότητα είναι η αυθεντική, αυτή που έχει σημασία και ζωή πραγματική μέσα της... Τα social media δεν είναι καλά ή κακά, θέλουν σωστή χρήση, εκεί είναι το στοίχημα που πρέπει να βάλει ο κάθε χρήστης με τον εαυτό του...