Διακοπές στον Πόρο...

Post πρωινό αλλά παρ' όλα αυτά καθυστερημένο, έχουμε επιστρέψει από τον Πόρο πριν μια εβδομάδα... Ο λόγος είναι ότι αν και πλέον στην Αθήνα οι διακοπές συνεχίζονται για την οικογένεια Snowball αφού πάμε κάθε μέρα για μπάνιο, για βόλτες, για φαγητό, κώλο δεν βάζουμε κάτω...

Οι φετινές μας διακοπές στον Πόρο μας φάνηκαν λίγες, επτά ημέρες, αλλά ήταν πολύ καλές... Έχω καταλήξει στο ότι είναι καλύτερο να φεύγεις από κάπου και να έχεις την αίσθηση ότι θα ήθελες κι άλλο παρά να φεύγεις με την σκέψη αμάν πότε να γυρίσω σπίτι μου... Μετά από τρία συνεχόμενα καλοκαίρια στην Αίγινα, όπου το τελευταίο δεν το λες κι ιδανικό, χρειαζόμουν/χρειαζόμασταν μια αλλαγή κι έτσι επιλέξαμε τον Πόρο, ένα νησί στο οποίοι εγώ δεν είχα ξαναπάει, η Μ. είχε ξαναπάει πριν παντρευτούμε και φαινόταν βολικό για τα σχέδια μιας οικογένειας με μικρά παιδιά... 

Οφείλω να το πω εξ αρχής ότι ο Πόρος μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη... Ένα νησί προικισμένο με υπέροχη φυσική ομορφιά αλλά και φοβερά φροντισμένο και καθαρό... Κατάφυτο με πυκνό πευκοδάσος που κατέβαινε μέχρι την θάλασσα, υπέροχες πεντακάθαρες παραλίες, απίστευτη θέα όπου κι αν βρισκόσουν και ευγενικούς ανθρώπους... Το νησάκι είναι πολύ μικρό, ή μάλλον το οδικό του δίκτυο, και το γυρίζεις ολόκληρο μέσα σε λίγες ώρες είναι μέρος ιδανικό για ανθρώπους σαν κι εμένα που στις διακοπές θέλουν ηρεμία και όσο λιγότερο αυτοκίνητο γίνεται... Πήγαμε στο νησί μέσω Γαλατά, ο δρόμος δεν ήταν ιδανικός αλλά ούτε κι επικίνδυνος, με συντηρητική οδήγηση χρειάζεσαι 2,5 ώρες περίπου... Το πέρασμα απέναντι διαρκεί ούτε πέντε λεπτά και το κόστος είναι ανάξιο λόγου (0,60€ το εισιτήριο για τον επιβάτη και 4,40€ για το αυτοκίνητο)...

Οι διακοπές μας ήταν παιδοκεντρικές και αυτό σήμαινε ότι κάναμε ότι έπρεπε για να περνάνε καλά τα παιδιά αφού όταν περνούσαν αυτοί καλά ήταν ήρεμοι, χωρίς γκρίνιες ή ξεραίνονταν στον ύπνο από το πολύ παιχνίδι οπότε περνούσαμε κι εμείς καλά... Τα αγόρια μου πραγματικά ήταν άριστα παιδάκια... Παιχνίδι, γέλιο, δεν αφήσαμε παραλία που να μην σκάψουμε, δρόμο που να μην τον περπατήσουμε, παιχνίδι που δεν παίξαμε... Ο Σ. μου έγινε αντράκι αυτό το καλοκαίρι, έγινε κοινωνικός, έπαιζε με άλλα παιδιά, πολλές φορές πολύ μεγαλύτερά του, κολύμπησε ατέλειωτα, έτρεξε, έπαιξε... Ο Θ. μου, τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός με τον Σ., έκανε τα πρώτα του μπάνια, έπαιξε, γέλασε, μαύρισε ΠΟΛΥ θυμίζοντας την καταγωγή της προ-προγιαγιάς του και ανακάλυψε, μαζί του κι εμείς, ότι λατρεύει τα μπιφτέκια στα κάρβουνα, με αποτέλεσμα να τρώει ποσότητες που δεν αντιστοιχούν σε μωρό 15 μηνών... Μιλώντας για μαύρισμα, εγώ ο ασπρουλιάρης που όταν ήμουν νεότερος στα νησιά όλοι νόμιζαν ότι είμαι Εγγλέζος, μαύρισα όσο ποτέ με το να κυνηγάω τους γιους μου στις θάλασσες και στις βόλτες...

Επειδή το δις εξ αμαρτείν ου ανδρός σοφού, φέτος είχαμε και παρέα μαζί μας τις μισές μέρες των διακοπών, τόσο για την παρέα όσο και για ψυχολογική και άλλη υποστήριξη στην περίπτωση που τα παιδιά δεν ήταν τόσο βολικά... Περάσαμε πολύ ωραία με την παρέα μας αν και φέτος θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε και μόνοι μας όπως τις πρώτες μέρες των διακοπών οπότε και περάσαμε τέλεια με τα παιδιά, εγώ κι η Μ. ...

Οι διακοπές μας ήταν καταπληκτικές και συνεχίζουν να είναι και αυτές τις μέρες που η άδεια μας συνεχίζεται αλλά έχουμε επιστρέψει στο σπίτι... Χαρακτηριστικό των καλών διακοπών ότι νιώθω και πάλι τις μπαταρίες μου γεμάτες, νιώθω την διάθεση να κάνω πράγματα καινούργια, έχω κόψει και το τσιγάρο (ξανά) εδώ και είκοσι μέρες...

Και του χρόνου, έτσι και καλύτερα...