Ψαροκόκαλο...

Η "Νυχτερίδα" είναι το πρώτο βιβλίο που εμφανίζεται ο Χάρι Χόλε... Γράφτηκε το 1997 αλλά στην Ελλάδα κυκλοφόρησε φέτος, μετά τον "Φαντομά" και πριν την "Αστυνομία"... Είναι επίσης το τρίτο βιβλίο που διάβασα μέσα στις τρεις εβδομάδες των διακοπών μου... Ο φόνος μιας Νορβηγίδας στο Σίδνεϊ έχει σαν αποτέλεσμα την απόσπαση του Χάρι Χόλε από το εγκληματολογικό τμήμα της αστυνομίας του Όσλο στην Αυστραλία για να βοηθήσει τις τοπικές αρχές στη διαλεύκανση της υπόθεσης... Η έρευνα ξεκινάει υπό την καθοδήγηση του Άντριου, ενός Αβορίγινα αστυνομικού, με τον οποίο ο Χάρι γίνεται γρήγορα φίλος, σύντομα όμως θα αναγκαστεί να την συνεχίσει μόνος του και να βουτήξει στα βαθιά νερά του υποκόσμου του Σίδνεϊ και να αντιμετωπίσει πολλές περίεργες κι επικίνδυνες καταστάσεις καθώς και τον ίδιο του τον εαυτό... Παράλληλα ο έρωτας θα του χτυπήσει την πόρτα στο πρόσωπο της Μπιργκίτα, μιας Σουηδής σερβιτόρας... Το βιβλίο πέραν της μαεστρικά στημένης πλοκής του, όσον...

Είναι φορές που ο αναγνώστης είναι άδικος με τον συγγραφέα... Είναι φορές που τον έχει τυποποιήσει τόσο πολύ στον μυαλό του που ουσιαστικά απαιτεί από αυτόν την επανάληψη μιας λογοτεχνικής μανιέρας η οποία του είναι οικεία και αγαπημένη, ασχέτως αν γκρινιάζει κατά καιρούς για την έλλειψη πρωτοτυπίας... Ο Stephen King έχει συνδέσει το όνομά του με τον τρόμο και το φανταστικό οπότε από κεκτημένη ταχύτητα κάθε βιβλίο του που πέφτει στα χέρια μου περιμένω υποσυνείδητα να κινείται σε παρόμοια πλαίσια... Το "Joyland" διαφέρει όμως διότι ακόμα και αν υπάρχει και σε αυτό το βιβλίο του    King   το υπερφυσικό στοιχείο, είναι ανεπαίσθητο και απλά γρανάζι κι όχι η μηχανή που κινεί το βιβλίο...  Το  "Joyland" είναι ένα πολύ τρυφερό και νοσταλγικό βιβλίο για τους έρωτες που πέρασαν και άφησαν τα σημάδια τους, για την φιλία, τον θάνατο, την νεότητα, για αυτά που κάνει ο άνθρωπος για να γιατρέψει την ψυχή του, για την απώλεια... Υπάρχει και η ιστορία του α...

Post πρωινό αλλά παρ' όλα αυτά καθυστερημένο, έχουμε επιστρέψει από τον Πόρο πριν μια εβδομάδα... Ο λόγος είναι ότι αν και πλέον στην Αθήνα οι διακοπές συνεχίζονται για την οικογένεια Snowball αφού πάμε κάθε μέρα για μπάνιο, για βόλτες, για φαγητό, κώλο δεν βάζουμε κάτω... Οι φετινές μας διακοπές στον Πόρο μας φάνηκαν λίγες, επτά ημέρες, αλλά ήταν πολύ καλές... Έχω καταλήξει στο ότι είναι καλύτερο να φεύγεις από κάπου και να έχεις την αίσθηση ότι θα ήθελες κι άλλο παρά να φεύγεις με την σκέψη αμάν πότε να γυρίσω σπίτι μου... Μετά από τρία συνεχόμενα καλοκαίρια στην Αίγινα, όπου το τελευταίο δεν το λες κι ιδανικό, χρειαζόμουν/χρειαζόμασταν μια αλλαγή κι έτσι επιλέξαμε τον Πόρο, ένα νησί στο οποίοι εγώ δεν είχα ξαναπάει, η Μ. είχε ξαναπάει πριν παντρευτούμε και φαινόταν βολικό για τα σχέδια μιας οικογένειας με μικρά παιδιά...  Οφείλω να το πω εξ αρχής ότι ο Πόρος μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη... Ένα νησί προικισμένο με υπέροχη φυσική ομορφιά αλλ...

Η είδηση του θανάτου του Robin Williams με ξάφνιασε και με στενοχώρησε πολύ... Ο αγαπημένος μου ηθοποιός των εφηβικών μου χρόνων και όχι μόνο, αυτοκτόνησε όπως λένε οι πρώτες ενδείξεις στο σπίτι του στην Καλιφόρνια στις 11 Αυγούστου... Ο άνθρωπος που είχε καταφέρει να χαρίσει τόσο απλόχερα το γέλιο με το ταλέντο του δεν κατάφερε να το χαρίσει στον εαυτό του αφού υπέφερε από κατάθλιψη και είχε εισαχθεί εκούσια σε μονάδα απεξάρτησης στην Μινεσότα για να πολεμήσει το πρόβλημα του με το αλκοόλ στις αρχές του καλοκαιριού... Οι ταινίες του σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια και τις λατρεύω ακόμα και σήμερα... Το  "Dead Poets Society" είναι η πρώτη ταινία στην οποία έκλαψα στο σινεμά, η πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι οι ιδέες και τα συναισθήματα μπορούν να αλλάξουν τις ζωές των ανθρώπων... Το "Good Morning Vietnam" που είδα αμέσως μετά σε βιντεοκασέτα ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον "βρώμικο πόλεμο" του Βιετνάμ, μέχρι τότε δεν ήξερα καν που έπεφτε... Το ...

Επιστροφή από τις σύντομες αλλά υπέροχες διακοπές μας και review του ενός και μοναδικού που διάβασα σε αυτές αφού ο χρόνος ήταν λίγος... Γράφω στο μπαλκόνι, όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται, με κρύο καφέ στο ποτήρι και με μόνους περιβαλλοντικούς ήχους τον ήχο του πληκτρολογίου, τα πουλιά και τον αχό της Μεσογείων από μακρυά που δεν σταματάει ποτέ τελικά... Το βιβλίο της αγαπημένης  Margaret Atwood  είναι η συνέχεια του "Όρυξ και Κρέϊκ"  παρ' όλα αυτά θα μπορούσε να διαβαστεί και από κάποιον που δεν έχει διαβάσει το πρώτο βιβλίο... Η ιστορία διαδραματίζεται μετά την Άνυδρη Πλημμύρα, τον ιό που εξαφανίζει σχεδόν ολοκληρωτικά το ανθρώπινο είδος από το πρόσωπο του πλανήτη... Δύο πρώην μέλη της σέκτας των Κηπουρών του Θεού, η Τόμπι και η Ρεν, καταφέρνουν να επιβιώσουν,η κάθε μια μόνη της, αγνοώντας την ύπαρξη άλλων επιζώντων... Η επιβίωση είναι εξαιρετικά δύσκολη σε ένα κόσμο που ο άνθρωπος έχει χάσει τη  θέση του στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, η μοναξιά οδηγεί στ...