"Οι δελφινάνθρωποι" του Torsten Krol

Βρισκόμαστε λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο... Ένα αεροπλάνο, χτυπημένο από μια τροπική καταιγίδα, πέφτει στην ζούγκλα του Αμαζονίου... Από το δυστύχημα διασώζεται μια οικογένεια Γερμανών, η μητέρα Εύα, οι δυο της γιοι, Έριχ και Ζέπι και ο Κλάους, θείος των παιδιών και φρέσκος, μόλις μιας ημέρας, σύζυγος της Εύας... Ο Κλάους είναι αδερφός του σκοτωμένου στο Ανατολικό Μέτωπο άνδρα της Εύας, ένας άνθρωπος με σκοτεινό παρελθόν, που προτείνει στην νύφη του να τον παντρευτεί για να την προστατέψει, αυτή και τα ανίψια του, και να τους προσφέρει ένα μέλλον μακρυά από τα αποκαΐδια της Γερμανίας και να κάνουν μια νέα αρχή στη Βενεζουέλα... Χαμένοι στη ζούγκλα εντοπίζονται από μια φυλή ιθαγενών, τους Γιαγιόμι, που ζουν ακόμα στην λίθινη εποχή, οι οποίοι λόγω ενός οράματος του σαμάνου τους τους θεωρούν δελφίνια που πήραν ανθρώπινη μορφή και τους αντιμετωπίζουν με δέος... Στον οικισμό των Γιαγιόμι συναντούν ένα Γερμανό ανθρωπολόγο, τον Γκέρχαρντ Βέντσλερ, ο οποίος ζει για δεκατρία χρόνια με τους ιθαγενείς, πλήρως αποκομμένος από τον έξω κόσμο, με στόχο να τους μελετήσει και να τους κατανοήσει... Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα είναι καταιγιστικά και τραγικά και για τους πρωταγωνιστές του βιβλίου αυτού τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο...

Ο αφηγητής του βιβλίου είναι ο Έριχ, ο μεγάλος γιος της Εύας, δεκαέξι χρονών... Είναι ένα παιδί που έχει επιβιώσει από την κόλαση του πολέμου, που είδε το σπίτι του να βομβαρδίζεται από τους Συμμάχους, έμεινε ορφανός από πατέρα, έζησε την πείνα και την ταπείνωση της ήττας, κουβαλάει μέσα του όλα αυτά τα τραύματα αλλά και τα στερεότυπα και το μίσος που μεγάλωνε ο μέσος Γερμανός έφηβος λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου... Είναι ένα παιδί που προσπαθεί να γίνει άντρας, σπρωγμένος από την απουσία του πατέρα, για να προστατέψει την εύθραυστη μητέρα του και τον ανώριμο αδερφό του... Μεγαλώνει με βάσεις αυτά που διδάχτηκε από τον πατέρα του και τη γερμανική κοινωνία, με την αίσθηση της υπεροχής της Γερμανικής φυλής και το μίσος για τον Εβραίο... Σύντομα θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα έχει στο μυαλό του...

Η ροή της αφήγησης θυμίζει το φυσικό περιβάλλον της ζούγκλας μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία... Άλλοτε αργή και υπνωτική σαν ζεστό μεσημέρι και άλλοτε έντονη και καταιγιστική, όπως οι τροπικές καταιγίδες που ξεσπούν και πνίγουν τα πάντα στο διάβα τους... Η επαφή των λευκών με μια κοινωνία ξεχασμένη στον χρόνο είναι αποκαλυπτική... Στην αρχή την αντιμετωπίζουν με υπεροψία, σιγά σιγά όμως συνειδητοποιούν πόσα κοινά έχουν οι πρωτόγονοι με τους "πολιτισμένους" και πόσο άγεται και φέρεται ο σύγχρονος άνθρωπος μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια ιστορίας και πολιτισμού από ιδεοληψίες και στερεότυπα, παραδομένος στα πιο ταπεινά και βάρβαρα ένστικτά του... Στο τέλος ο αναγνώστης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τελικά δεν είναι οι Γιαγιόμι οι "άγριοι", ότι η φρίκη μπορεί να κρύβεται πίσω από γοητευτικά προσωπεία...

Το βιβλίο του  Torsten Krol  είναι μια ευθεία καταγγελία στον ρατσισμό και την προκατάληψη, μια κριτική στον δυτικό πολιτισμό και την υποκρισία του, που ενώ έχει αιματοκυλίσει τον πλανήτη εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με τα "υψηλά ιδεώδη" του... Η βία των Γιαγιόμι προκύπτει φυσικά από την άγνοιά τους και από τον δύσκολο τρόπο που ζούνε, ξεχασμένοι από την ιστορία και αγνοώντας τι σημαίνει τεχνολογία... Η βία του δυτικού πολιτισμού είναι βία χτισμένη πάνω στο μίσος και την πλεονεξία γι' αυτό και πολύ χειρότερη από αυτή των Γιαγιόμι...