Τα απόνερα του τελικού του Mundial...

Πολύ κουβέντα έγινε εδώ και λίγες μέρες σχετικά με το ποιον εκ των δύο φιναλίστ του Μουντιάλ "έπρεπε" να υποστηρίξουμε... Ως Έλληνες έχουμε την τάση να παθιαζόμαστε υπερβολικά με το οποιοδήποτε θέμα και φτάσανε στο σημείο κάποιοι να αντιδράσουν έντονα στο post του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στο facebook με το οποίο "τόλμησε" να συγχαρεί τη Γερμανία και ειδικά τους συμπαίκτες του στην Μπορούσια Ντόρτμουντ για την κατάκτηση του τροπαίου...

Προσωπικά υποστήριζα την Αργεντινή και η χθεσινή της ήττα από τη Γερμανία στον τελικό του Μουντιάλ με στενοχώρησε... Ο λόγος που την υποστήριζα πέραν του γεγονότος ότι προτιμώ πολύ περισσότερο την αργεντίνικη σχολή ποδοσφαίρου από τη γερμανική είναι ότι νιώθω πολύ μεγαλύτερη συμπάθεια για την Αργεντινή σαν λαό και ψυχοσύνθεση παρά για την Γερμανία... Αν θέλετε, ο τελικός του Μουντιάλ, είχε και μια διάσταση οικονομικοπολιτική, από την μια οι χρεοκοπημένοι, η άρνηση χρέους και από την άλλη το ΔΝΤ και οι δανειστές... 

Είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος που είχε μια τέτοια εναλλακτική οπτική για τον τελικό του Μουντιάλ και το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό... Το ποδόσφαιρο είναι ένα κοινωνικό δρώμενο και δεν μπορείς να το αποκόψεις από το ευρύτερο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο την στιγμή μάλιστα που βλέπουμε πόσο έντονα χρησιμοποιείται για πολιτικούς λόγους όχι μόνο τώρα  αλλά και παλιότερα... Από την άλλη πρέπει να "επιτρέπουμε" στους άλλους να διατηρούν μια αποκλειστικά φίλαθλη οπτική του ποδοσφαίρου, δεν είναι δυνατόν κάποιος να μέμφεται τον Παπασταθόπουλο επειδή προτίμησε την Γερμανία από την Αργεντινή στον τελικό κι επειδή τυγχάνει να έχει προσωπικές σχέσεις με Γερμανούς διεθνείς που είναι συμπαίκτες του στην Ντόρτμουντ... 

Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό δρώμενο, όπως είπαμε πριν, αλλά είναι και παιχνίδι... Καλό είναι το πάθος μας να επιδεικνύεται στον στίβο της ζωής και της καθημερινότητας και όχι στα social media, για ένα παιχνίδι...