Ενθάδε κείται το όνειρο...
Πηγαίνοντας στη δουλειά σήμερα το πρωί, περνώντας από το Χαλάνδρι, πέρασα έξω από ένα μαγαζί που είχε κλείσει, ήταν άδειο, πάνω στη βιτρίνα υπήρχε το λογότυπο της επιχείρησης και ένα κίτρινο "Ενοικιάζεται"... Το λογότυπο ήταν ωραίο, περιποιημένο και μοντέρνο όπως ήταν και το μαγαζί όσο λειτουργούσε...
Σκεφτόμουν τι τεράστια πίκρα πρέπει να είναι για κάποιον να έχει ξοδέψει χρήμα αλλά και χρόνο και κομμάτια από τον ίδιο του τον εαυτό για να χτίσει κάτι από το 0, να το στήσει στα πόδια του, να γίνει όπως το ονειρευόταν, να έχει επενδύσει τα πάντα πάνω στο δημιούργημα του και τα πράγματα να μην πάνε καλά... Να περνάει απ' έξω και να βλέπει το κουφάρι του ονείρου του...
Ενθάδε κείται το όνειρο κι η ελπίδα, το "Ενοικιάζεται" είναι σαν το σταυρό πάνω στο μνήμα, το ξεχασμένο λογότυπο η φωτογραφία του μακαρίτη...
Να πω την αλήθεια, παρότι πλέον τα λουκέτα στους εμπορικούς δρόμους έχουν καταντήσει να είναι απλώς και μόνο αριθμοί και στατιστικές, κι εγώ μερικές φορές σκέφτομαι ότι ένα κλειστό κατάστημα κάποτε αντιπροσώπευε τα όνειρα ενός ανθρώπου, μιας οικογένειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αναρωτιέμαι πώς να ήταν η πορεία προς το λουκέτο, πόσος καιρός ανομβρίας προηγήθηκε προτού δοθεί το οριστικό τέλος, σε τι ύψος έφτασαν τα χρέη, πώς πάρθηκε η τελική απόφαση.
(κι ακόμα πώς συνέχισαν οι ιδιοκτήτες κι οι υπάλληλοι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).