"Μίσος και αίμα" του Arne Dahl

Τείνω να γίνω μέγας οπαδός της σκανδιναβικής, αστυνομικής λογοτεχνίας... Το δεύτερο βιβλίο του είδους που έπεσε στα χέρια του, ήταν και αυτό, όπως και το πρώτο, εξαιρετικό! Και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει με τον Nesbø ενώ ήδη περιμένει στο σπίτι να πάρει σειρά και το πολλά υποσχόμενο "Μίσος" του δικού μας Βαγγέλη Γιαννίση!

Προτρέχω όμως και αυτό δεν είναι καλό γιατί μοιάζω να υποτιμώ το "Μίσος και αίμα" και αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί στην ουσία μόνο ένα αρνητικό έχω να προσάψω στο βιβλίο του Arne Dahl και αυτό είναι.. ο τίτλος του!!! Μου φάνηκε τρομερά κλισέ, ανέμπνευστος και προφανής για αστυνομικό μυθιστόρημα με serial killer, πεποίθηση που εδραιώθηκε περισσότερο όταν είδα ότι δεν ήταν αυτός ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου... Οφείλω να παραδεχτώ αφού διάβασα το βιβλίο ότι τελικά ο τίτλος "δικαιολογείται" από το περιεχόμενο αλλά και πάλι δεν διεκδικεί κανένα απολύτως βραβείο πρωτοτυπίας...

Ένας Σουηδός κριτικός λογοτεχνίας δολοφονείται με φρικιαστικό τρόπο στο αεροδρόμιο του Νιούαρκ και όλα δείχνουν ότι η δολοφονία είναι έργο ενός ασύλληπτου επί χρόνια serial killer, του Δολοφόνου από το Κεντάκι... Το FBI δίνει σήμα στην σουηδική αστυνομία για το συμβάν και την ειδοποιεί ότι κατά πάσα πιθανότητα ο δολοφόνος έχει επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που θα έπαιρνε ο δολοφονημένος και κατευθύνεται προς την Στοκχόλμη... Την υπόθεση θα αναλάβει μια εξειδικευμένη ομάδα στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους εγκλημάτων και κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία...

Αυτό που απόλαυσα στο βιβλίο του  Arne Dahl πέρα από το γεγονός ότι δομεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα είναι ότι σε κάθε επίπεδο δεν παραμένει στην επιφάνεια αλλά την ξύνει και προσπαθεί να περάσει πιο βαθιά... Οι χαρακτήρες δεν είναι μονοδιάστατοι, μαριονέτες που επιτελούν ένα ρόλο, του καλού μπάτσου, του κακού μπάτσου, της μοιραίας γυναίκας, του φονιά κ.ο.κ. ... Οι χαρακτήρες του είναι ανθρώπινοι, πολυεπίπεδοι και σύνθετοι... Τους παρακολουθούμε να σκέφτονται, να αναπολούν να προβληματίζονται, προσπαθούν να παλέψουν με τους δικούς τους δαίμονες ενώ παράλληλα κυνηγούν τον κατ' εξακολούθηση δολοφόνο που ήρθε , στην κυριολεξία, ουρανοκατέβατος στην Σουηδία... Μέσα από τις σελίδες του "Μίσος και αίμα"  περνούν κι άλλες εικόνες και προβληματισμοί... Σχόλια πάνω στον πόλεμο και τη διεθνή πολιτική, εικόνες μια κοινωνίας που πίσω από τη βιτρίνα παραπαίει, οι ανθρώπινες σχέσεις και τα προσωπικά αδιέξοδα και πάνω απ' όλα η σχέση των γονιών και των παιδιών και κυρίως αυτή του πατέρα και του γιου... Ο Dahl δεν προσπαθεί με ένα βιβλίο να γράψει για τα πάντα, δεν είναι ένας "πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης" της πένας, απλά στο σύμπαν του οι καταστάσεις δεν έχουν μόνο μια όψη ούτε μόνο μια αιτία και καμιά φορά υπάρχει και ο δρόμος του γυρισμού και της λύτρωσης εκτός από αυτόν της απώλειας και της καταστροφής...

Η συμβουλή μου είναι αυτή:

Διαβάστε το!