Σκέψεις σε/για 4 τροχούς...

Άκουγα το πρωί του Σαββάτου στον Real FM τον Ιαβέρη να κατακεραυνώνει με πολύ σκληρές φράσεις τον Έλληνα οδηγό για την συνολική οδηγική του κουλτούρα και συμπεριφορά... Φυσικά και είχε δίκιο, πλην ίσως κάποιων υπερβολών του ως προς τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούσε αλλά είχε δυστυχώς δίκιο...

Στο παρελθόν έχω ακούσει πολλούς μεταξύ τυρού και αχλαδιού να έχουν παρόμοιες απόψεις και στην συζήτηση να είναι εξίσου λάβροι αν όχι περισσότερο με τον βετεράνο οδηγό όταν αναφέρονται είτε στον Έλληνα οδηγό είτε σε άλλες περσόνες/ιδιότητες του Έλληνα... Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτοί οι συνήθως λάτρεις της τάξης, της αρμονίας, του σεβασμού στους κανόνες και ούτω καθεξής, είναι παράλληλα και ένθερμοι θιασώτες του τρίπτυχου "ήλιος, φραπέ και χαβαλέ" ,   του τόσο έντονα συνυφασμένου με την (νεο)ελληνική ψυχή και κατά την ταπεινή μου άποψη όχι κατακριτέου, όχι τουλάχιστον εξ ολοκλήρου...

Εκεί που θέλω να καταλήξω για να μην το παρατραβάω με τις εισαγωγές είναι ότι όταν μιλάμε για συλλογικές συμπεριφορές και όχι ατομικές δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συνδυάσεις χαρακτηριστικά από διαφορετικές κουλτούρες και να διδάξεις μακροπρόθεσμα συγκεκριμένους τρόπους και κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς... Οι λαοί της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης των οποίων τις συμπεριφορές, τόσο στο δρόμο ως οδηγοί όσο και σε άλλους τομείς, ζηλεύουμε έχουν διαφορετική ψυχοσύνθεση, διαφορετικές επιρροές (πολιτισμικές, πολιτικές, ηθικές), διαφορετικούς δρόμους στους οποίους κινούνται από ότι οι Έλληνες, οπότε είναι λογικό να είναι διαφορετικοί τόσο ως προς τις αντιλήψεις όσο και προς τις συμπεριφορές....

Φυσικά δεν προσπαθώ να ξεπλύνω σε καμιά κολυμβήθρα του Σιλωάμ τα όποια κρίματα του Έλληνα οδηγού, τα οποία είναι πολλά, αλλά δεν βλέπω κάποιο τρόπο να διορθωθεί η κατάσταση, και η όποια κατάσταση αντιστοίχως, στο επίπεδο του συνόλου της κοινωνίας από την στιγμή που δεν υπάρχει η βούληση από το κράτος να γίνουν συγκεκριμένες αλλαγές τόσο στην νομοθεσία όσο και (κυριότερα) στον τομέα της παιδείας... Μέχρι τότε απλά θα μνημονεύουμε ξανά και ξανά το τι γίνεται στο εξωτερικό...