"Ελλάδα 1941 - 1945: Πόλεμος των Χωρικών και Κοινωνική Επανάσταση" του Θόδωρου Κουτσουμπού

"Ελλάδα 1941 - 1945: Πόλεμος των Χωρικών και Κοινωνική Επανάσταση" του Θόδωρου Κουτσουμπού
Όταν διαβάζεις ένα ιστορικό βιβλίο γραμμένο από μια στρατευμένη πένα δεν πρέπει να περιμένεις μια πολιτικά ορθή αντικειμενικότητα και ίσες αποστάσεις... Πρέπει να γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων που περιγράφονται θα γίνει μέσα από ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρίσμα χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι ο αναγνώστης πρέπει να ανεχτεί παραλογισμούς και διαστρεβλώσεις... Με λίγα λόγια, το βιβλίο πρέπει να μην βιάζει την λογική και την αντίληψη του αναγνώστη...

Το βιβλίο του Θόδωρου Κουτσουμπού όχι μόνο δεν βιάζει την λογική αλλά δίνει πολύ τροφή για σκέψη... Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη, την κορύφωση και την πτώση του ελληνικού αντάρτικου, μιας επανάστασης που προδόθηκε από εχθρούς και "φίλους"... Στο δεύτερο, το παράρτημα, παρουσιάζει την ιδεολογική διαπάλη των τροτσκιστικών ομάδων γύρω από το ζήτημα της ένοπλης αντίστασης στον κατακτητή...

Ενώ ίσως κάποιος θα περίμενε η ιστορική έρευνα να περιορίζεται σε πηγές φιλικές ιδεολογικά προς τον συγγραφέα, με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι πηγές όπως η "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τα απομνημονεύματα του Έντι Μάγιερς και του Κρις Γούντχαουζ, αποτελούσαν πηγές τεκμηρίωσης των ερμηνειών της ιστορίας της ελληνικής αντίστασης κατά Κουτσουμπό... Μιας ιστορίας προδοσίας και μηχανοραφίας εις βάρος του ελληνικού λαού... Ο συγγραφέας δεν διστάζει να αγγίξει ιερά τοτέμ της ιστορίας της Αντίστασης... Ήταν ομολογώ δύσκολο να διαβάζω την αποκαθήλωση εννοιών και ιστορικών συμβόλων, τουλάχιστον για τον κόσμο που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται στην Αριστερά, όπως η ΠΕΕΑ, δεν μπορείς όμως να αμφισβητείς την ιστορική τεκμηρίωση και την λογική, χαρακτηριστικά που δεν λείπουν από το βιβλίο... Το δεύτερο μέρος του βιβλίου λόγω αντικειμένου είναι πιο ειδικού ενδιαφέροντος, ο αντικειμενικός αναγνώστης όμως δεν μπορεί να  μην αναγνωρίσει την ακεραιότητα και την συνέπεια του συγγραφέα που δεν διστάζει να κατακεραυνώσει τους ιδεολογικούς του συντρόφους για τις επιλογές που έκαναν κατά τη διάρκεια της Κατοχής...

Η ανάγνωση του "Πολέμου των Χωρικών" ήταν οφείλω να ομολογήσω μια πολύ ευχάριστη έκπληξη... Περίμενα να διαβάσω μια πολιτική μπροσούρα/διακήρυξη, μια αγκιτάτσια μεταμφιεσμένη σε βιβλίο και αντ' αυτού διάβασα ένα ιστορικό βιβλίο, άρτια τεκμηριωμένο,με συγκεκριμένη πολιτική ερμηνεία και θέση... Εγώ αυτό το λέω καλό...

Σχόλια

  1. φίλε καταρχάς να πω respect για το υψηλό επίπεδο σχολιασμού σου!
    και θα το τεκμηριώσω
    η πρώτη μου αντίδραση βλέποντας τον τίτλο ήταν "τί μαλακίες θεέ μου πάει και διαβάζει..."
    είναι ίσως γιατί και εγώ θεωρώ (κακώς) δεδομένο ότι κάθε βιβλίο γραμμένο για εκείνη την εποχή έχει τις αγκυλώσεις και τη μονομέρεια της κάθε πλευράς (αριστερός-δεξιός)
    επίσης, ΑΥΤΗ την εποχή, το να διαβάσω έναν ΤΕΤΟΙΟ τίτλο μου φάνταζε (πριν το τέλος του ποστ σου) απλά αστείο...
    όμως, μου κίνησες και το ενδιαφέρον και την περιέργεια διότι τελικά το "Βουνό", αυτό που υποκίνησε δλδ φτωχούς ανθρώπους να πάρουν τα όπλα, έχει ξοπίσω του άπειρο υλικό ανάλυσης: ήταν αυθόρμητο? ήταν υποκινούμενο? μήπως μία μίξη?
    επίσης: γιατί το "Βουνό" σήμερα έγινε Καναπές παρότι οι συνθήκες είναι ΙΔΙΕΣ???? (έλα μου ντε...)
    respect ξανά για το σχόλιο, επαναλαμβάνω ΠΟΛΥ υψηλού επιπέδου (γιατί το τίιιιιιιιι μαλακίες διαβάζεις από όλους αυτούς τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως βιβλιοκριτικούς, πραγματικά δεν έχει τέλος...)
    μάλλον θα το πάρω και θα γράψω τη γνώμη μου και εγώ
    Υ.Γ. περιέργως, παρότι μεγάλος, είναι το πρώτο του βιβλίο (όχι ότι είναι κακό αυτό)
    την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε πρώτη φάση ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... Σε δεύτερη για να λέμε όλη την αλήθεια, το βιβλίο μου το χαρίσανε, δεν το αγόρασα διότι κι εγώ ούτε λίγο ούτε πολύ είμαι προκατειλλημένος με τα βιβλία που πραγματεύονται αυτό το ζήτημα και έχουν γραφτεί από συγγραφείς στρατευμένους... Με αυτό το βιβλίο όμως διαψεύστηκα... Σίγουρα παίζει ρόλο βέβαια ότι θεωρώ εαυτόν φίλα προσκείμενο προς τις περισσότερες απόψεις του συγγραφέα, δεν νομίζω να είχε καταλήξει σε ίδια συμπεράσματα κάποιος αναγνώστη που τοποθετεί τον εαυτό του στον ιδεολογικό χώρο της Δεξιάς...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου