"Ο άντρας με τη γερμανική στολή" της Μαρούλας Κλιάφα

Γνώρισα την Μαρούλα Κλιάφα όταν πριν πολλά χρόνια δανείστηκα και διάβασα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μου το "Ένα δέντρο στην αυλή μας"... Οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν πολύ καλές και η κυρία Κλιάφα κατέκτησε την εκτίμησή μου... Παρ' όλα αυτά ο χαρακτηρισμός της σαν συγγραφέα εφηβικής λογοτεχνίας με έκανε να αντιμετωπίσω με δυσπιστία το "Ο άντρας με τη γερμανική στολή" όταν κατέφθασε σαν δώρο Χριστουγέννων, όχι γιατί είχε σβήσει η εκτίμησή μου για την Τρικαλινή συγγραφέα αλλά γιατί έχω ξεπεράσει την περίοδο της εφηβείας περίπου κατά 20 χρόνια... Ευτυχώς διαψεύστηκα...

Το "Ο άντρας με τη γερμανική στολή" της Μαρούλας Κλιάφα αγγίζει ένα θέμα που η επίσημη ιστοριογραφία δεν έχει θίξει όσο θα έπρεπε και προτιμά να κάνει πως δεν γνωρίζει, αυτό του δωσιλογισμού κατά τη διάρκεια της Κατοχής και συγκεκριμένα των οργανώσεων ΕΕΕ (Εθνική Ένωση Ελλάς) και ΕΑΣΑΔ (Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσεως)... Η ανάμνηση μιας φυγής μέσα στην νύχτα και ενός άντρα με γερμανική στολή που καταγράφεται σε ένα ξεχασμένο ημερολόγιο της νεκρής μητέρας της, ωθεί την ηρωίδα να επισκεφτεί την πόλη των Τρικάλων, από όπου καταγόταν η μητέρα της, και να ψάξει να βρει την ταυτότητα αυτού του άντρα... Στην αναζήτηση αυτή θα συναντήσει πολλούς επιζώντες εκείνης της περιόδου, θα μάθει πολλά για εκείνα τα χρόνια αλλά και για τον εαυτό της ενώ δεν θα λείψουν οι εκπλήξεις και οι ανατροπές...

Το βιβλίο είναι γραμμένο με ένα άμεσο και γρήγορο ύφος χωρίς περιπλοκές... Στο μεγαλύτερο μέρος του περιέχει μαρτυρίες επιζώντων εκείνης της περιόδου που αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο τις εμπειρίες τους είτε από την πλευρά του θύματος είτε από την πλευρά του θύτη... Η δύναμη του βιβλίου κρύβεται σε αυτές τις μαρτυρίες (πολλές εκ των οποίων είναι πραγματικές) που σκιαγραφούν πολύ ρεαλιστικά την κατάσταση της εποχής εκείνης... Ο κεντρικός αντι-ήρωας του βιβλίου, ο Χρίστος Μαντούρας, σκιαγραφείται σφαιρικά από όλες τις πλευρές χωρίς όμως οι όποιες ανθρώπινες πλευρές του να τον εξιλεώνουν για την ζωή του και τις πράξεις του...Το "Ο άντρας με τη γερμανική στολή" είναι ευκολοδιάβαστο αλλά όχι εύπεπτο, το διάβασα μέσα σε μιάμιση μέρα... Αυτό που μου έλειψε από αυτό ήταν να εμβαθύνει περισσότερο στους χαρακτήρες, όπως της ηρωίδας ή του Λουκά, η περιγραφή των οποίων, πλην του Μαντούρα ίσως, μου φάνηκε ελλιπής... 

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου ο Μαντούρας λέει ότι το να σκαλίζεις το παρελθόν είναι επώδυνο και μερικές φορές επικίνδυνο... Φυσικά και έχει απόλυτο δίκιο πλην όμως είναι επιβεβλημένο να σκαλίζεις το παρελθόν διότι μόνο τότε έχεις την ελπίδα να κλείσεις οριστικά τους λογαριασμούς που έχεις μαζί του... Η Ελλάδα σαν χώρα δεν το έκανε ποτέ γι' αυτό και έχει ακόμα και σήμερα ανοιχτές πληγές...