"Ιστορίες του λυκόφωτος" του Stephen King

Παρά τους αρχικούς δισταγμούς μου λόγω της φόρμας του διηγήματος, οι "Ιστορίες του λυκόφωτος",  του Stephen King, ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο που μου κράτησε πολύ ευχάριστη παρέα, πολλές φορές στο λυκόφωτο... Το βιβλίο είναι μια συλλογή δεκατριών διηγημάτων, άλλων μεγαλύτερων και άλλων μικρότερων τα οποία φλερτάρουν με τον τρόμο και την αγωνία με πολλούς τρόπους και όχι απαραίτητα με τον μεταφυσικό... Όλα διαβάζονται εξαιρετικά ευχάριστα και δεν θα αφήσουν κανένα δυσαρεστημένο...

Ξεχωρίζω την "Μπισκοτένια", ένα διήγημα όπου ο τρόμος και η αγωνία κορυφώνονται τόσο ραγδαία που το κάνουν να μοιάζει ατέλειωτο... Επίσης πολύ καλό το "Στατικό ποδήλατο" το οποίο μου θύμισε πολύ το "Ντούμα Κη", καθώς κι εδώ οι πίνακες ζωγραφικής ζωντανεύουν κατά κάποιον τρόπο, χωρίς όμως να επενδύει στο στοιχείο του τρόμου τόσο όσο της φαντασίας... Το πιο τρομακτικό απ΄όλα είναι σίγουρα η "Γάτα από την Κόλαση", τόσο μικρό όσο και εφιαλτικό... Το καλύτερο απ' όλα τα διηγήματα του βιβλίου είναι για μένα το "Ν.", ένα εξαιρετικό διήγημα τρόμου και φαντασίας που κρατάει τον αναγνώστη χωμένο στις σελίδες του μέχρι το τέλος, ένας φόρος τιμής στον Lovecraft και την μυθολογία του Κθούλου...

Το βιβλίο πετυχαίνει τον σκοπό του, να παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα μυστηριακό και τρομακτικό σύμπαν όπου όλα μπορούν να συμβούν... Πολλές φορές διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα σαν παιδάκι σε αμερικάνικη ταινία που κάθεται με την παρέα του νύχτα, γύρω από την φωτιά της κατασκήνωσης για να πει και να ακούσει τρομακτικές ιστορίες... Ιστορίες από εκείνες που ξέρεις ότι θα σε τρομάξουν αλλά μια νοσηρή περιέργεια και η λαγνεία του τρόμου σε κάνουν να παραμένεις για να τις ακούσεις, κοιτάζοντας κλεφτά πότε πότε μέσα στο σκοτάδι...