"Το τραγούδι του Σόλομον" της Toni Morisson

Το "Τραγούδι του Σόλομον" είναι το δεύτερο βιβλίο της Toni Morisson που βρισκόταν στη βιβλιοθήκη μου και περίμενε υπομονετικά να διαβαστεί... Η ανάγνωση του "Γαλάζια Μάτια" μου δημιούργησε πολλαπλές προσδοκίες για κάθε βιβλίο της Morisson που θα έπεφτε στα χέρια μου και το "Τραγούδι του Σόλομον"  δεν τις διέψευσε...

Η ιστορία της οικογένειας Ντεντ (Dead) είναι μια ιστορία βίας, καταπιεσμένων επιθυμιών και αδιεξόδων... Είναι μια ιστορία γεμάτη νεκρούς, φαντάσματα και θυμό... Θυμό για το χρώμα του δέρματος που έχουν, θυμό για τον λευκό, θυμό για τη ζωή που δεν ήρθε σε κανένα όπως την ήθελε... Μέσα σε αυτό το δυσάρεστο κλίμα μεγαλώνει ο Βενιαμίν της οικογένειας, ο Μέισον Ντεντ ο νεότερος, ο "Γαλατάς"... Είναι αυτός που ενσαρκώνει τις ελπίδες, τα απωθημένα, τα κρίματα και τις αμαρτίες ολόκληρης της οικογένειάς του, άγγελος και δυνάστης ταυτόχρονα... Ο ίδιος ξοδεύει το χρόνο του σε διασκεδάσεις και πράγματα που του επιβάλλουν οι άλλοι να κάνει και ψάχνει να βρει μια διέξοδο... Στην ουσία ψάχνει να βρει μια ταυτότητα, ένα δικό του δρόμο να περπατήσει στην ζωή... Η επιθυμία του αυτή και μετά από αρκετά σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτόν και την οικογένειά του, τον οδηγούν σε ένα ταξίδι που ξεκινά σαν μια τυχοδιωκτική αναζήτηση και καταλήγει σε μια πορεία προς την αυτογνωσία ταξιδεύοντας εκεί που ξεκίνησαν όλα, στη Βιρτζίνια...

Η αναζήτηση της ταυτότητας σε ένα δύσκολο και αφιλόξενο περιβάλλον που όλα είναι ρευστά και η βία έχει τον πρώτο λόγο είναι ο πυρήνας της ιστορίας... Ο "Γαλατάς" αντιπροσωπεύει τον μαύρο Αμερικανό που αναγκάστηκε να βρει μια ταυτότητα που θα ήταν δική του, περήφανος για την καταγωγή του, απαλλαγμένη από την περιφρόνηση του εαυτού του που του ενστάλαξε ο λευκός μετά από αιώνες σκλαβιάς και ζωής στο περιθώριο... Μιας ταυτότητας που δεν περιχαρακώνεται διαρκώς αμυνόμενη (όχι άδικα) αλλά αγκαλιάζει το παρελθόν αφήνοντας ανοιχτά τα μάτια στο μέλλον... Η αναζήτηση ατή δεν είναι εύκολη ούτε χωρίς κόστος, μερικές φορές δυσβάσταχτο και μοιραίο...

Το "Τραγούδι του Σόλομον" δεν ακολουθεί την πεπατημένη του "Γαλάζια Μάτια" και γι' αυτό με ξένισε στην αρχή διότι περίμενα να διαβάσω μια αναπαραγωγή της ίδιας μανιέρας... Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, το "Τραγούδι του Σόλομον" είναι μια αυθεντική ιστορία και στο ύφος και στην ουσία που αξίζει να διαβαστεί...