Σκέψεις για ένα θολό επαγγελματικό αύριο...

Η σιγή του "Ψαροκόκαλου" για μια εβδομάδα δεν ήταν τυχαία... Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν πλήρης γεγονότων τόσο σε προσωπικό όσο κυρίως σε επαγγελματικό επίπεδο... Την πέρασα σε παρουσιάσεις και σεμινάρια με τα νέα "αφεντικά", την ομάδα όπου κατά πως φαίνεται θα καταλήξω... 

Οι εντυπώσεις, όχι καλές... 

Η διαφαινόμενη τοποθέτηση θα σημάνει ένα τεχνολογικό πισωγύρισμα, μια επιστροφή σε πρακτικές και λογικές που συνάντησα πριν από 9 περίπου χρόνια όταν ξεκίνησα τη δουλειά που κάνω...Η εμπειρία και η τεχνογνωσία που απέκτησα αυτά τα χρόνια θα παραμεριστεί για να επιστρέψω σε legacy συστήματα και υπερεξειδικευμένες τεχνολογίες τις οποίες νόμισα ότι άφησα πίσω μου πριν κάποια χρόνια για τα καλά, κάτι που φυσικά δεν με ικανοποιεί καθόλου... 

Τα πρόσωπα που συνάντησα μου προκάλεσαν διφορούμενα συναισθήματα, κάποια καλά και κάποια άσχημα, το δυστύχημα είναι ότι τα άσχημα συναισθήματα προκλήθηκαν κυρίως από τους ψηλά στην ιεραρχία... Καμιά διάθεση για brainstorming, για όσμωση του παλιού με το νέο, όπως μας είχαν πει, απλά μια διάθεση και μια νοοτροπία που λέει εμμέσως πλην σαφώς , "η κατάσταση είναι παγιωμένη και συγκεκριμένη, take it or leave it" ...  

Ομολογώ ότι με έχει πιάσει μεγάλη νευρικότητα και τάση φυγής... Η αλλαγή επαγγελματικού περιβάλλοντος είναι πάντα μια διαδικασία που απαιτεί προσπάθεια και υπομονή πόσο μάλλον όταν αυτή η αλλαγή δεν έχει περάσει από το χέρι σου με κανένα τρόπο και σου έχει επιβληθεί από τις καταστάσεις... Προσπαθώ να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να εξετάζω τις καταστάσεις όσο γίνεται πιο αποστασιοποιημένα αλλά στα σίγουρα, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, είμαι διατεθειμένος να ανοίξω την πόρτα της εξόδου αν μου δοθεί η ευκαιρία...