Ανακυκλώνοντας το παρελθόν...

Ανακυκλώνω, ανακυκλώνεις, ανακυκλώνει.... 

Πακετάρω, πακετάρεις, πακετάρει... 

Αυτό κάνω κατά κύριο λόγο εδώ και δυο μέρες αφού η διαδικασία ενσωμάτωσης των υπηρεσιών στο οργανόγραμμα του νέου εργοδότη μπαίνει στην τελική ευθεία... Είμαστε υπ' ατμόν, ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να δοθεί το σύνθημα για την μεταστέγαση και από εκεί και πέρα ο σώζων εαυτόν σωθείτο, το πού θα καταλήξει ο καθένας κανείς δεν το ξέρει με σιγουριά... 

Υπάρχει μεγάλη μελαγχολία στο να βάζεις το παρελθόν σου σε κούτες που καταλήγουν στην ανακύκλωση, χαρτιά που μέχρι χθες αρχειοθετούσες διότι ήταν αποδείξεις και τεκμήρια της δουλειάς σου να αποτελούν πρώτη ύλη για το πράσινο προφίλ μιας εταιρείας...

Είναι αστείο το πως εξωραΐζουμε το παρελθόν, το πως ξεχνάμε όλα αυτά που μας στενοχώρησαν/εξόργισαν/έβγαλαν από τα ρούχα μας, μπροστά στην αβεβαιότητα του αύριο... Είναι ίδιον του ανθρώπου, μάλλον, να κρατάει μόνο  τις καλές αναμνήσεις από το παρελθόν του όταν διακυβεύεται η ομαλότητα της καθημερινότητάς του...