Τι χρειάζονται τα παιδιά...
Η μάνα μου λέει ότι τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη...
Τα παιδιά δεν χρειάζονται μόνο αγάπη... Χρειάζονται όρια, χρειάζονται κανόνες, χρειάζονται σεβασμό... Χρειάζονται να τους λες την αλήθεια, να μοιράζεσαι μαζί τους ότι συμβαίνει μέσα στο σπίτι, να τους δίνεις ευθύνες... Το σπίτι πρέπει να είναι μια απλοϊκή ρεπλίκα του έξω κόσμου που θα τους προετοιμάσει για την ζωή εκεί έξω...
Τα παιδιά χρειάζονται να τους δώσεις ένα μοντέλο ζωής, να τους το διδάξεις έτσι ώστε να έχουν ένα μπούσουλα μεγαλώνοντας αλλά να τους δώσεις να καταλάβουν ότι αυτό το μοντέλο δεν είναι ευαγγέλιο, ότι πρέπει να το αμφισβητήσουν, να το αποδομήσουν και να κρατήσουν μόνο που αυτά χρειάζονται και θέλουν...
Τα παιδιά δεν χρειάζονται μόνο αγάπη, χρειάζονται και την αυστηρότητα και την τιμωρία (όχι την σωματική φυσικά)... Πρέπει να προετοιμαστούν ότι ο κόσμος εκεί έξω δεν θα τους αγαπά όπως οι γονείς και οι παππούδες, ότι η αγάπη και ο σεβασμός κερδίζονται από τους ξένους, δεν είναι δεδομένοι όπως μέσα στην οικογένεια...
Αν δεν είναι προετοιμασμένα τα παιδιά για όλα αυτά που θα συναντήσουν μεγαλώνοντας, το σοκ της επαφής με τον έξω κόσμο είναι τεράστιο, η προσαρμογή είναι δύσκολη στα εκτός οικογενειακής εστίας δεδομένα, η δυσπιστία και η ανασφάλεια απέναντι στους άλλους δεδομένη...
Πόσο σωστά και κατασταλαγμένα αυτά που γράφεις! (θα μπορούσε να είναι και ο πρόλογος για ένα "εγχειρίδιο για γονείς")
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε ότι είναι το απόσταγμα των εμπειριών μου μέχρι τώρα τόσο σαν παιδί όσο και σαν γονιός... :)
Διαγραφήάσε ρε φίλε γιατί εμένα γονείς και πεθερικά τα έχουν ^%$#@σει... ό,τι κάνουμε και προσπαθούμε εμείς, τα ανάποδα κάνουν, λες και γίνεται επίτηδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια άααααλλη μια φορά, είσαι μέσα στο μυαλό μου...
Πάνω κάτω τα ίδια γίνεται και με τους δικούς μου...
ΔιαγραφήΌντως το κάναουν επίτηδες αλλά όχι από κακία ή από έλειψη σεβασμού στην βούλησή μας αλλά από ανικανότητα να καταλάβουν επί της ουσίας αυτό που λέμε... Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να καταλάβουν, εμάς με αυτό τον τρόπο μας μεγάλωσαν, τώρα θα αλλάξουν που γέρασαν;
Σκέψου τι ωραίο θα ήταν να μπορούσαν να σκεφτούν όλοι έτσι, με τόσο απλό και ουσιαστικό τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο λέω εκ πείρας γιατί πέρασα όλη μου τη ζωή (κυρίως) με ανώριμους γονείς, που άγονταν και φέρονταν από από τα παιδιά τους, ανάλογα με τις διαθέσεις της στιγμής, όντας ανασφαλείς οι ίδιοι, χωρίς καμιά σταθερότητα στη συμπεριφορά τους, πράγμα που τρελαίνει τα παιδιά.
Χαίρομαι που ο προβληματισμός σου είναι σε καλό δρόμο -κατά τη γνώμη μου πάντα.
Καλημέρα σου!
ΥΓ. Σου έχω πει ότι σε συμπαθώ εξαρχής;
κ.κ.
Δεν καταφέρνω πάντα να είμαι συνεπής με τα λεγόμενά μου αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και τουλάχιστον καταλαβαίνω (πλέον) πότε ξεστρατίζω σε "βολικές και οικείες" συμπεριφορές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου το έχεις πει πολλές φορές με πολλούς τρόπους...
Η συμπάθεια είναι αμοιβαία... :)
Συμφωνώ...Τα παιδιά χρειάζονται τη σταθερότητά μας, την ουσιαστική παρουσία μας, το πρότυπό μας για να το ξεπεράσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς χρειαζόμαστε τα παιδιά. Για να τα αγαπάμε.
Για να τα αγαπάμε, για να επιχειρήσουμε να πετύχουμε μέσω αυτών ότι δεν καταφέραμε μόνοι μας, γιατί χρειαζόμαστε την αθωότητά τους για να ισορροπήσουμε την καθημερινή τρέλα, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, οι λόγοι πολλοί και διάφοροι... :)
Διαγραφή