"Inferno" του Dan Brown

Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω στο 2004, πριν διαβάσω για πρώτη φορά Dan Brown, τον "Κώδικα Da Vinci", και διάβαζα τότε το "Inferno" σίγουρα θα μου είχε αφήσει πολύ καλύτερες εντυπώσεις από αυτές που μου άφησε τώρα... Όχι γιατί είναι κακό το βιβλίο για το είδος του, ούτε γιατί με έκανε να βαρεθώ, ίσα ίσα... Και γρήγορη πλοκή είχε και ενδιαφέρουσες ανατροπές είχε και ιστορικές αναφορές είχε και περιγραφές σε μέρη και μνημεία που θέλω να επισκεφτώ είχε και μου σύστησε ένα αμφιλεγόμενο αλλά ενδιαφέρον φιλοσοφικό ρεύμα τον μετανθρωπισμό (transhumanism)... 

Απλά, από το 2004 έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του κυρίου Brown και πλέον μου είναι παραπάνω από οικεία η συνταγή που θέλει τον δυναμικό καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Robert Langton να σώζει τον κόσμο λύνοντας γρίφους βασισμένους σε σημαντικά έργα τέχνης... Νιώθω ότι η επανάληψη έχει γίνει κουραστική και αυτό φαίνεται και στο κείμενο του Dan Brown όπου σε αρκετές περιπτώσεις μου έδινε την εντύπωση ότι πλάτειαζε χωρίς λόγο στις περιγραφές των μνημείων ή ότι επαναλάμβανε κάποια πράγματα ξανά και ξανά, σε μια σχεδόν αγχωτική προσπάθεια να γεμίσει τις σελίδες...

Όσον άφορά στην υπόθεση του βιβλίου, αυτή την φορά ο Robert Langton ξυπνά τραυματισμένος και με απώλεια μνήμης σε ένα νοσοκομείο της Φλωρεντίας προσπαθώντας να καταλάβει τι του συμβαίνει και μπλέκει σε μια ιστορία που αφορά μια επιδημία που απειλεί να πλήξει όλο τον πλανήτη στα χνάρια της οποίας τον οδηγεί ένας γρίφος με άμεσες αναφορές στην "Κόλαση" του Δάντη... Η αναζήτηση τον οδηγεί σε διάφορα μνημεία στην Ιταλία και άλλες χώρες και κατά τη διάρκειά της οι ανατροπές είναι πολλές...

Το "Inferno" μπορεί να προσφέρει κάποιες συγκινήσεις στον αναγνώστη αρκεί να γνωρίζει τι μπορεί να περιμένει από αυτό και πώς να το διαχειριστεί... Αν κάποιος περιμένει να διαβάσει ένα αριστουργηματικό δείγμα του είδους που ονομάζεται ιστορικό μυθιστόρημα, μάλλον θα απογοητευτεί, ο Dan Brown φαίνεται τόσα χρόνια ότι απλά εξαργυρώνει την επιτυχία του  "Κώδικα Da Vinci" χωρίς να προσθέτει κάτι καινούργιο στην μανιέρα του καθηγητή Langton...Η μανιέρα αυτή είναι επιτυχημένη και ενδιαφέρουσα αλλά στερείται πρωτοτυπίας, τουλάχιστον για αναγνώστες που παρακολουθούν το έργο του Brown, όπως εγώ... Αν κάποιος περιμένει να διαβάσει μια  ιστορία με στοιχεία περιπέτειας, μυστηρίου και ιστορίας της τέχνης και να περάσει ξεκούραστα τον χρόνο του μέχρι το επόμενο βιβλίο που θα πέσει στα χέρια του, η επιλογή είναι επιτυχημένη...