Ψαροκόκαλο...

Ποια είναι γραμμή εκείνη που όταν την διασχίσεις περνάς από τον πολιτισμό στην αγριότητα; Είναι η παιδική αθωότητα κάτι δεδομένο ή πολυτέλεια των πολιτισμένων δυτικών κοινωνιών; Είναι τελικά ο άνθρωπος ένα ζώο το οποίο δεν εκδηλώνει τα άγρια ένστικτά του μόνο και μόνο επειδή δεν το επιτρέπει το πλαίσιο των κανόνων και των νόμων της ανθρώπινης κοινωνίας; Είναι ικανός ο φόβος, της νύχτας, του άγνωστου, της πείνας, του θανάτου να μεταμορφώσει παιδιά σε κτήνη; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις θέτει το καταπληκτικό μυθιστόρημα του William Golding ,  "Ο Άρχοντας των Μυγών" , ένα βιβλίο που απόλαυσα από κάθε άποψη και θα εξηγηθώ παρακάτω... Ένα αεροπλάνο πέφτει σε ένα έρημο τροπικό νησί, μοναδικοί επιζώντες παιδιά, αγόρια όλα... Τα παιδιά θα προσπαθήσουν να οργανωθούν και να επιβιώσουν, να σχηματίσουν μια μικρή κοινότητα που θα λειτουργήσει οργανωμένα με απώτερο σκοπό την σωτηρία και την επιστροφή στην πατρίδα τους... Στην πορεία τα πράγματα αλλάζουν, από την μία ...

Η δική μου Αίγινα είναι ομορφότερη από την Αίγινα που βλέπουν τα μάτια των άλλων, η δική μου Αίγινα δεν χωράει σε φωτογραφίες...  Η αγάπη μου δεν έχει να κάνει με την ομορφιά της, η οποία στα δικά μου μάτια είναι αδιαμφισβήτητη, ούτε με τις παραλίες της που δεν θα μπουν ποτέ στα αφιερώματα του Lonely Planet... Έχει να κάνει με αναμνήσεις και με γεύσεις και μυρωδιές και συναισθήματα... Έχει να κάνει με την γαλήνη που σου χαρίζει ένα μέρος που όταν επιστρέφεις σε αυτό νιώθεις ότι είσαι σπίτι... Έχει να κάνει με τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί και ξέρω ότι θα με υποδεχτούν ξανά όταν με δουν φωνάζοντάς με με το όνομά μου... Έχει να κάνει με τις εικόνες που ζουν μέσα στο μυαλό μου όπως αυτή με με τον γιο μου να διαλέγει φρούτα από το καφάσι ή ψάρια στην ψαραγορά... Έχει να κάνει με αναμνήσεις από ξενύχτια, γέλια, ουζοποσίες, βόλτες με άμαξες, φίλους και έρωτες... Έχει να κάνει με την πρώτη σοβαρή τούμπα του γιου μου, την νύχτα που οι άσπρες τρίχες στα μαλλι...

Απολαμβάνω τις βόλτες στα βιβλιοπωλεία, μπορώ να περάσω ώρες ψάχνοντας και χαζεύοντας βιβλία... Τι γίνεται όμως όταν ο περιορισμένος χρόνος δεν σου επιτρέπει να κάνεις μια τέτοια βόλτα και στην βιβλιοθήκη σου έχουν τελειώσει τα αδιάβαστα; Τότε πολύ απλά παραγγέλνεις από το internet και τα βιβλία έρχονται στο σπίτι σου... Ήταν η πρώτη φορά που παρήγγειλα βιβλία από το internet και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι τρομερή εξυπηρέτηση... Διάλεξα βιβλία που μου είχαν συστήσει φίλοι και αναγνώστες του "Ψαροκόκαλου" ( Κατερίνα για σένα λέω) , πρόσθεσα και κάποια από αγαπημένους συγγραφείς και αγαπημένα genres και μέσα σε δυο μέρες και σε πολύ καλή τιμή ήρθαν στην πόρτα μου! Ξεκινάω με William Golding και "Ο Άρχοντας των Μυγών" !

Μου αρέσουν οι δυστοπίες... Από τα αγαπημένα μου βιβλία το "1984" και το "Γενναίος, Νέος Κόσμος" , από τις αγαπημένες μου ταινίες τα "Mad Max" , πρέπει να είμαι από του λίγους παγκοσμίως που τους άρεσε το "Waterworld" ... Ο Χιονάνθρωπος ζει μόνος του σε ένα πλανήτη που κάποτε ήταν η Γη... Περικυκλωμένος από μια φύση εχθρική και από άγρια ζώα πολλά εκ των οποίων είναι αποτελέσματα γενετικών πειραμάτων άλλων εποχών, προσπαθεί να επιβιώσει και θυμάται... Μέσα από τις αναμνήσεις του, μέσα από την προσωπική του ιστορία, ξετυλίγονται μπροστά μας τα γεγονότα εκείνα που οδήγησαν τον Χιονάνθρωπο και τον πλανήτη Γη στο σημείο που βρίσκονται... To "Όρυξ και Κρέικ" ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του Χιονάνθρωπου, όταν δεν λεγόταν Χιονάνθρωπος αλλά Τζίμυ, σε ένα πλανήτη Γη σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον το οποίο όμως δεν φαντάζει και πολύ μακρινό, ούτε πολύ ανοίκειο... Οι κοινωνίες καταρρέουν εξαιτίας της μόλυνσης, της βίας, της έλλειψης ...

Το άγχος ψάχνει και βρίσκει μέσα μου όλα τα τρωτά μου σημεία... Τα λάθη μου, τις παραλείψεις μου, τα κρίματα μου, τα βρίσκει και μου τα τρίβει στην μούρη... Με πάει σε μέρη που δεν θέλω να πηγαίνω, με κάνει να κάνω σκέψεις που μου κάνουν κακό... Με κάνει να γίνομαι όλα όσα αντιπαθώ, όλα όσα προσπαθώ να ξεφύγω τόσα χρόνια αλλά τελικά δεν τα καταφέρνω... Είναι ο δαίμονας που με κυνηγά, η νέμεση μου...

Διαβάζω τα σχόλια αναγνωστών κάτω από άρθρα ρυπαρών φυλλάδων που περιγράφουν την εκ νέου άρνηση του Ολοκαυτώματος από την Χρυσή Αυγή και τρομάζω... Τρομάζω από το μίσος που ξεχειλίζει, από τη διαστροφή της λογικής και τα ουρλιαχτά της βίας... Άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από προκαταλήψεις αιώνων και με την λύσσα της απόγνωσης της καθημερινότητας για οδηγό ουρλιάζουν για τα όσα έχει τραβήξει ο ελληνισμός λες και πρέπει να βάζουμε σε κάθε κουβέντα στην ζυγαριά τις γενοκτονίες και τα ολοκαυτώματα... Άνθρωποι χωρίς θέση και άποψη δικής τους, με θέσεις που υιοθετούν απλά γιατί νιώθουν ότι έτσι υπερασπίζονται την εθνική τους ταυτότητα καταλήγουν τελικά να χορεύουν στον σκοπό που τους χτυπά στο ντέφι η Χρυσή Αυγή... Δεν πιστεύω στην ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος, είμαι εναντίον κάθε απαγόρευσης ιδεών, έστω και των πιο απεχθών... Πρέπει η κοινωνία από μόνη της να τις ξερνάει, να τις αποβάλλει, να τις ακυρώνει στην πράξη... Αν δεν το κάνει, αλίμονο αν περιμένουμε από απαγορεύσε...

Όταν προσκλήθηκα να συμμετάσχω στο διιστολογικό αφιέρωμα για τον Γιώργο Κατσαμάκη aka βιβλιοθηκάριο , αρχικά ήμουν αρνητικός... Δεν ήξερα τι θα μπορούσα να γράψω για ένα άνθρωπο που δεν έχω γνωρίσει ποτέ μου από κοντά, που δεν έχω ακούσει ποτέ την φωνή του και δεν γνωρίζω την όψη του... Τι θα μπορούσα να πω για το Γιώργο;  Όσο περνούσαν οι μέρες όμως συνειδητοποίησα ότι μπορεί να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ αλλά ξέρω πάρα πολλά γι' αυτόν... Κατ' αρχήν το όνομά του και τη δουλειά του... Ότι έχει δυο παιδάκια (όπως εγώ), ένα αγόρι κι ένα κορίτσι... Ότι αγαπάει τα βιβλία και τη δουλειά του, την πονάει τη δουλειά του... Ότι αγαπάει την μουσική... Ότι αγαπάει τα Πούλιθρα, τον μικρό του παράδεισο επί γης... Ότι αγαπάει τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, τουλάχιστον όλους όσους αγαπούν κι αυτοί τους ανθρώπους... Ότι πάντα έχει μια ιστορία να πει, μια φωτογραφία να δείξει, να σκαλίσει τις αναμνήσεις του, τις γνώσεις του, να βρει κάτι και να το χαρίσει... Στο Γιώργο, που είν...

Στο ολιγοσέλιδο αυτό βιβλίο, ο Σάββας Μιχαήλ , επιχειρεί μια προσέγγιση του φαινομένου του φασισμού και του νεοναζισμού... Αναλύει τις αιτίες της εμφάνισής του ιστορικά και το συνδέει με τις περιόδους κρίσης του καπιταλισμού αναδεικνύοντάς το σαν μια από τις χρυσές του εφεδρείες... Η ανάλυση συγκεκριμενοποιείται στο ελληνικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και μέσα από μια λογική οδό αποδεικνύει την καταγωγή της αντιμεταναστευτικής και εθνικιστικής της ρητορείας από την πρωταρχική αντιεβραϊκή θεωρία του ναζισμού η οποία ανέκαθεν λειτουργεί σαν μέσον αποπροσανατολισμού των μαζών από τους πραγματικούς τους εχθρούς... Ο Σάββας Μιχαήλ , προσεγγίζοντας το πρόβλημα από μαρξιστική σκοπιά, θεωρεί ότι το φαινόμενο του νεοναζισμού δεν αντιμετωπίζεται με αστικού τύπου απαγορεύσεις αλλά μόνο με την ταξική συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης η οποία θα ξεδοντιάσει τα νεοναζιστικά μορφώματα τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη... Το βιβλίο είναι εξαιρετικά επίκαιρο, με όλη αυτή την συζήτηση πο...