Για πάντα...

Ίσως να φταίει που είμαι πιο ευσυγκίνητος αυτές τις μέρες ένεκα του ερχομού του δεύτερου γιού μου αλλά όταν βλέπω στην τηλεόραση το σποτάκι του Vodafone RED συγκινούμαι διότι μου θυμίζει πάρα πολύ τη γνωριμία και τη ζωή μας με την Μ. ... Με την Μ. γνωριστήκαμε όταν ήμουν 19 χρονών και αυτή λίγο μικρότερη και από τότε είμαστε μαζί... Μεγαλώσαμε μαζί, περάσαμε πάρα πολύ όμορφες στιγμές, κάναμε δυο παιδιά μαζί, περάσαμε και δύσκολα όμως, φτάσαμε στο χείλος του χωρισμού αλλά είμαστε εδώ μαζί ακόμα, δυνατοί και αγαπημένοι...

Το σποτάκι δείχνει το ζευγάρι να ξεκινά την κοινή του ζωή από την παιδική του ηλικία, να φτάνει στην νεότητα, την ωριμότητα, τα πρώτα -ήντα και τέλος να είναι δυο γεροντάκια... Δεν γνώριζα την Μ. ως παιδί, τη γνώρισα αμέσως μετά την εφηβεία μου οπότε έχουμε ζήσει τη δεύτερη και τρίτη σκηνή του σποτ και αν πάνε όλα καλά θα ζήσουμε και τις δυο τελευταίες,  τα -ήντα και την τρίτη ηλικία... Γιατί όντως τα ωραία πράγματα αξίζει να είναι για πάντα...

Σχόλια

  1. αυτοί που θα γερνάνε μαζί σε λίγα χρόνια θα είναι έκθεμα, πιθανόν να μπαίνουν και στο γκίνες...
    να είστε πάντα μαζί, και να το θέλετε εξίσου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όμορφο ζεστό και τρυφερό να 'ναι το μέλλον σας Χιονόμπαλε ! :)







    ( :P μεταξύ μας τώρα...μαρτύρα πόσα τσέπωσες από τη vodafone για τη διαφήμηση :))) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να είχα τσεπώσει αλλά δεν...
      Αν παρ' όλα αυτά αποφάσιζε η αγαπητή Vodafone να δώσει κάτι δεν θα έλεγα όχι...

      Διαγραφή
  3. Είδα το σποτάκι. Δεν έχω τίποτα το κοινό με αυτό. Μου φάνηκε παραμυθένιο.
    Όσο για σένα, είσαι πολύ τυχερός! Πες το έτσι, ντε... Γι' αυτό αγχώνεσαι για τα οικονομικά... επειδή έχεις κερδίσει στην αγάπη!!!
    Χριστός Ανέστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν με θεωρώ απλά τυχερό... Πήρα αποφάσεις που άλλοι δεν διανοούνται να πάρουν στην ηλικία που τις πήρα και δεν τις μετάνιωσα... Σε αυτό ίσως ναι να είμαι τυχερός... Έριξα την ζαριά μου και μου βγήκε... Θα μπορούσε να μην είχε βγει... Το ζήτημα για μένα είναι ότι από πιτσιρικάς δεν ήθελα να ζήσω βάσει των κλισε που θέλουν κάπως τον άντρα, κυνηγό, μπερμπάντη και αλανιάρη, εγώ αυτό που έψαχνα ήταν το συναίσθημα και αφού ένιωθα ότι το είχα βρει δεν μπορούσα να το παραμερίσω επειδή ήμουν μικρός σε ηλικία και δεν είχα γλεντήσει αρκετά... Περιαυτολογώ αλλά η ουσία είναι ότι δεν πιστεύω στην τύχη, κατά κύριο λόγο μόνοι μας χτίζουμε την ευτυχία μας...

      Χρόνια σου πολλά!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου