Ψαροκόκαλο...

Δεν ήταν τοσοδούλης διότι διέψευσε γιατρούς και υπερηχογραφήματα και αντί να μας έρθει γύρω στα 3 κιλά αλλά όχι πάνω από αυτά, το ζύγισμα έδειξε 3,430 και ... τέζα τα υπερηχογραφήματα!!!  Είναι κούκλος, μοιάζει του αδερφού του, είναι πιο ήρεμος (τουλάχιστον σήμερα, την πρώτη μέρα της ζωής του) και είναι μελαχρινός σαν την μαμά του πράγμα που σημαίνει ότι πλέον είμαστε σετάκια των δύο στο σπίτι μας, ξανθοί - μελαχρινοί...  Ήταν μια καλή γέννα, η Μ. ήταν εξαιρετικά χαρούμενη και καθόλου καταπονημένη...Όταν τον είδα (πίσω από την μάσκα σαν το Ζορό, λόγω των υπολλειμάτων του κρυώματος) και τον κράτησα στα χέρια μου, δεν ένιωσα τον κόσμο να σταματάει όπως όταν κράτησα για πρώτη φορά τον Σ.(δεν επαναλαμβάνεται ποτέ αυτό το συναίσθημα), ένιωσα όμως αυτήν την ήρεμη ευτυχία που σου χαρίζει η γνώση της ομορφιάς που βάζει στη ζωή σου η γέννηση του παιδιού σου...     

Από αύριο, Θεού θέλοντος, η οικογένειά μας γίνεται τετραμελής... Έχουμε ραντεβού πρωί πρωί στο μαιευτήριο, καισαρική όπως και στον Σ... Η εγκυμοσύνη της Μ. μου φτάνει στο τέλος της, μια εγκυμοσύνη πιο δύσκολη και κουραστική από την πρώτη αφού σε αυτούς τους 9 μήνες έγιναν τόσα πολλά, μέχρι και στο χειρουργείο μπήκα, αφήνοντας την Μ. με την κοιλιά στο στόμα να τρέχει μέσα στο σπίτι να φροντίσει και μένα και τον Σ. ...  Αύριο έρχεται ο "τοσοδούλης" όπως τον λέει η Μ. γιατί δεν είναι τόσο βαρύς όσο ο Σ. όταν γεννήθηκε... Αύριο έρχεται ο "τοσοδούλης"κι εγώ είμαι άρρωστος, βήχω, τρέχει η μύτη μου, τα αυτιά μου είναι βουλωμένα κι έχω πονοκέφαλο, θα πάρω χειρουργική μάσκα για να φοράω όταν τον δω...

Μπήκα στο σπίτι πριν από λίγο μετά από μια βόλτα στον Υμηττό, στο δασικό δρόμο πάνω από το μοναστήρι του Άη Γιάννη του Κυνηγού, έκανα τη διαδρομή μέχρι το νεκροταφείο του Παπάγου και πίσω...  Στη διαδρομή όταν δεν ήμουν (εντελώς) απορροφημένος από τις εικόνες γύρω μου και από τις σκέψεις μου, παρατηρούσα σε αρκετά σημεία τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας... Μπουκάλια μπύρας και νερού, χαρτομάντηλα, συσκευασίες από τσίχλες και κρουασάν, μέχρι και προφυλακτικά, ένεκα η απομονωμένη περιοχή... Αναρωτιέμαι τι ακριβώς σου λείπει από την ζωή σου για να πας εκεί πάνω, σε ένα από τα λίγα σημεία πρασίνου και φυσικής ομορφιάς στην Αττική και να αφήσεις τα σκουπίδια σου... Είναι το μυαλό που δεν έχεις, είναι η παιδεία που δεν σου δόθηκε ποτέ, ο σεβασμός στην φύση και στον πλησίον σου που δεν σου διδάχθηκε ποτέ, τι από όλα αυτά είναι; Μήπως όμως δεν είναι τίποτε από όλα αυτά απλά είσαι ένας ιός, που σαν τους άλλους ιούς καταλαμβάνεις έναν οργανισμό και τον απομυζάς και τον καταστρέφ...

Είμαι άνθρωπος του καθήκοντος, σε ψυχαναγκαστικό βαθμό... Κάνω κατά κανόνα αυτό που πρέπει να γίνει και όχι αυτό που θέλω... Έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να θέλει αυτά που πρέπει να γίνουν, αυτή την φορά όμως θα συμπεριφερθώ διαφορετικά...  Υπάρχουν πράγματα που είναι πιο λογικό να κάνω, που "πρέπει" να κάνω για να αυξήσω τις πιθανότητες διασφάλισης της εργασίας μου αλλά δεν θέλω και δεν θα τα κάνω... Υπάρχει ένας συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο πάνω στη δουλειά μου πάνω στο οποίο θα "έπρεπε" να επενδύσω αφού έχει μεγαλύτερη ζήτηση αλλά δεν μου αρέσει, δεν το θέλω, εμένα μου αρέσει κάποιο άλλο, με αυτό ασχολούμαι στον ελεύθερο χρόνο μου, με αυτό θα συνεχίσω να ασχολούμαι...  Θα κάνω αυτό που θέλω εγώ και όχι αυτό που πρέπει διότι αν και έπραττα αντίθετα τόσα χρόνια, δεν κατάφερα τελικά ούτε να γίνω αυτό που ήθελα ούτε να προστατέψω τον εαυτό μου από την αβεβαιότητα... Θα το κάνω και για ακόμα ένα λόγο, διότι πιστεύω ότι πραγματικά καλός μπορείς να γίνει...

Περί τις 18:00, το απόγευμα της Τετάρτης 17/4, εργάτεςσε κτήματα στη Μανωλάδα Ηλείας μεταφέρθηκαντραυματισμένοι σε νοσοκομεία της περιοχής, μετά απόεν ψυχρώ πυροβολισμούς που δέχθηκαν μετά από διαξιφισμό με τρείς επιστάτες-μπράβους των εργοδοτών τους, όταν ζήτησαν να πληρωθούν δεδουλευμένα πολλών μηνών!!! Διακόσιοι περίπου, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, Μπαγκλαντεζανοί και άλλοι εργάτες στα χωράφια, με αφορμή την καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων τους, απαντήθηκαν με πυροβολισμούς από τη μεριά δύο εκ των τριών επιστατών των εργοδοτών τους. Ακολούθησε πανικός καθώς από τους εκατοντάδες πυροβολισμούς των δύο επιστατών της εργοδοσίας33 εργάτες έπεσαν αιμόφυρτοι κάτω ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προς τα χωράφια για να σωθούν από την δολοφονική απόπειρα. Οι σφαίρες , σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες,τούς βρήκαν στο κεφάλι, στα μάτια, στο λαιμό, στο στήθος, σε πολλά ζωτικά όργανα. Μάλιστα, ένας εκ των δραστών, σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχ...

Μου κάνανε δώρο το "Επαναστάτες" πριν από 3 χρόνια... Έκανα κάποιες απόπειρες να το διαβάσω αλλά η διάθεση δεν ήταν ποτέ κατάλληλη και το εγκατέλειπα στις πρώτες σελίδες... Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και πήρε και αυτό την σειρά του... Το βιβλίο του Eric Hobsbawm αποτελείται από μια συρραφή δοκιμίων τα οποία γράφτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '60 και κάποια από αυτά (μόνο ένα αν θυμάμαι καλά) στις αρχές του '70... Τα δοκίμια αυτά τα οποία είτε είναι κριτικές πάνω σε άλλα βιβλία είτε αυθύπαρκτες δημιουργίες, πραγματεύονται την καταγωγή και την φύση των επαναστατών και των επαναστάσεων... Τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες που καθόρισαν την ιστορία των επαναστάσεων, τα κυριότερα ιδεολογικά ρεύματα μεταξύ των επαναστατών, τα αίτια και τους τρόπους δημιουργίας κινημάτων...Το βιβλίο παρέχει μια λεπτομερή ανάλυση πάνω στην ιστορική εξέλιξη των επαναστάσεων και των επαναστατών, από τους αναρχικούς μέχρι τους κομμουνιστές, και επιχειρεί να εξάγει συμπεράσ...

Από το καλοκαίρι και μετά είχα παραμελήσει τον εαυτό μου... Κάτι η πάρα πολύ δουλειά, κάτι η εγκυμοσύνη της Μ., κάτι οι υποχρεώσεις δεν μου άφηναν χρόνο και μυαλό να ασχοληθώ με μένα και να γυμναστώ... Το γλυκό ήρθε κι έδεσε με την επέμβαση που έκανα πριν δυο μήνες... Η υποχρεωτική ακινησία και αποχή από αθλητικές δραστηριότητες ήταν δεδομένη κι έτσι δυο μήνες καθισιού με έκαναν να χάσω την φόρμα μου... Τις προάλλες συζητούσα με τον πεθερό μου που είναι πρώην μαραθωνοδρόμος και του έλεγα ότι τώρα που πέρασε το μετεγχειρητικό στάδιο θέλω να αρχίσω ξανά να γυμνάζομαι και αυτός μου πρότεινε να πάμε για πεζοπορία πάνω στο βουνό, εκεί που αυτός έκανε προπόνηση όταν έτρεχε μαραθώνιο... Το ραντεβού κλείστηκε για την Τετάρτη το απόγευμα... Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε στο μοναστήρι του Άη Γιάννη του Κυνηγού, πάνω από την Αγία Παρασκευή... Εκεί το αφήσαμε στον χώρο μπροστά από το μοναστήρι και πήραμε τον δασικό δρόμο που ξεκινάει από εκεί και ανεβαίνει το βουνό... Είχα περάσει μ...

Στην πραγματικότητα δεν έχει έρθει ακόμα... Κάνουμε ότι τίποτε δεν συμβαίνει και ότι η ζωή κυλάει όπως και πριν... με μικρές διαφορές... Υπάρχουν πράγματα που έχουν παγώσει εντελώς και άλλα που έχουν επιταχυνθεί και κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες... Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν διαβεβαιώσεις ότι καμιά θέση εργασίας δεν κινδυνεύει, η ανασφάλεια υπάρχει και καλύπτει τα πάντα σαν αόρατο πέπλο... Όλες οι συζητήσεις από όπου και αν ξεκινούν καταλήγουν πάντα στο ίδιο σημείο, στο μετά και στο αύριο... Ψάχνουμε να βρούμε πληροφορίες για το πως δουλεύουν στο αντίστοιχο τμήμα του νέου μας εργοδότη, τι τεχνολογίες χρησιμοποιούν, να διασταυρώσουμε φήμες και γνωριμίες... Επεξεργαζόμαστε σενάρια που μας βρίσκουν είτε να εργαζόμαστε, χωρίς όμως να έχουμε κατανοήσει το πλαίσιο ακόμα, είτε στο ταμείο ανεργίας... Όσο για μένα, όπως έλεγα και σε προηγούμενη ανάρτηση, προσπαθώ να προετοιμαστώ για κάθε ενδεχόμενο... Έχω στο μυαλό μου το χειρότερο σενάριο και προσπαθώ να βρω τρόπους να είμαι όσ...